ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στα τρία σενάρια των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους πιστωτές της, την επίτευξη δηλαδή συμφωνίας ή την χρεοκοπία ή την έξοδο της χώρας από το ευρώ, αναφέρεται ο Edward Harrison, ιδρυτής της Credit Writedowns, σε άρθρο γνώμης στο FOREIGN POLICY με τίτλο «Can Greece and the Troika Make the Impossible Possible?».
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ της νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, που τάσσεται κατά της λιτότητας, και της Τρόικα, παραμένει άγνωστο. Αυτό που γνωρίζουμε ωστόσο είναι ότι οι στόχοι που έχουν θέσει οι δύο πλευρές είναι ασύμβατοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ελάφρυνση του χρέους, ενώ οι πιστωτές ζητούν την αποπληρωμή του. Κατά συνέπεια αναμένεται ότι θα υπάρξει ένταση τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, λόγω της αποπληρωμής της δόσης προς το ΔΝΤ. Υπάρχει ωστόσο το ενδεχόμενο μιας σειράς αμοιβαία αποδεκτών αποτελεσμάτων, μολονότι θα είναι δύσκολη η επίτευξη συμφωνίας. Το όποιο αποτέλεσμα αναμένεται επίσης να έχει περιορισμένη επίδραση στις αγορές, εκτός εάν υπάρξει πτώχευση της Ελλάδας ή έξοδός της από το ευρώ.
Θα πρέπει ωστόσο να τεθούν εμφατικά δύο σημεία εξαρχής. Το βάρος του χρέους που φέρει η Ελλάδα είναι μη βιώσιμο οικονομικά, όπως και το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο πολιτικά. Έτσι δημιουργήθηκε το αδιέξοδο, ενώ το γεγονός ότι το πρόγραμμα είναι ανεφάρμοστο έχει νόημα καθώς εξαρχής σχεδιάστηκε ως τέτοιο.
Ο αρθρογράφος κάνει στη συνέχεια αναφορά στις εξομολογήσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Timothy Geithner, ο οποίος αναφέρθηκε στη διάθεση που είχαν οι Ευρωπαίοι να τιμωρήσουν την Ελλάδα, καθώς το χρέος της Ελλάδας, που ανέρχεται σήμερα στο 175% δεν μπορεί να αποπληρωθεί, και προφανώς δεν ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός. Αντίθετα σκοπός ήταν να καταστεί το πρόγραμμα τόσο σκληρό και επαχθές ώστε να αποτελεί παράδειγμα για τους άλλους, όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία και γι’ αυτά που επρόκειτο να τους συμβούν.
Τώρα λοιπόν τα δύο μέρη διαπραγματεύονται την αλλαγή του προγράμματος διάσωσης γνωρίζοντας, μολονότι δεν το αποδέχονται δημόσια, ότι το τρέχον πρόγραμμα είναι στην ολότητά του μη βιώσιμο τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.
Εάν, όπως επισημαίνεται, ενταθεί η ελληνική κρίση, τότε θα καταστεί πιθανή και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, όπως και, συνακόλουθα, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Θα επρόκειτο για μια καταστροφική εξέλιξη για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Χωρίς τη Ν. Ευρώπη το ευρώ θα ανέβαζε την αξία του, περιορίζοντας τις εξαγωγές, ενώ η Γερμανία θα ξαναέπεφτε σε ήπια ύφεση και η Γαλλία θα σκέφτονταν την αποχώρησή της από το ευρώ.
ΤΗΕ NEW YORKER – Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ
Το πιο σοκαριστικό πράγμα με τις εκλογές της Κυριακής στην Ελλάδα, όπου αναδείχθηκε το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ με ευρεία πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, είναι ότι άργησε πάρα πολύ να συμβεί, αναφέρει ο John Cassidy σε άρθρο γνώμης στο THE NEW YORKER με τίτλο «Greece’s Warning to the Rest of Europe», προσθέτοντας ότι μετά από πέντε χρόνια πολιτικών λιτότητας που βύθισαν την Ευρωζώνη σε βαθιά λιτότητα, ακροδεξιά και ακροαριστερά κόμματα έχουν καταστεί δημοφιλή από τον Ατλαντικό έως την Αδριατική.
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, πολύς κόσμος σε όλη την Ευρώπη ελπίζει ότι θα πετύχει ο Έλληνας Π/Θ, Αλέξης Τσίπρας, να θέσεις τέλος στη λιτότητα. Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα υπέστη έναν οικονομικό κατακλυσμό, ο οποίος περιόρισε το ΑΕΠ της κατά το ένα πέμπτο. Ένα στα τρία άτομα είναι άνεργο, ενώ το ποσοστό παιδικής φτώχιας βρίσκεται στο 40%. Αυτό δεν ονομάζεται πλέον ύφεση, αλλά η Μεγάλη Ύφεση της Ελλάδας. Στην υπόλοιπη Ευρωζώνη τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, αλλά παραμένουν ζοφερά ιδίως στις χώρες της Ν. Ευρώπης.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει τους πολιτικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη, εάν δεν βρει τρόπους για την αποκατάσταση της ευημερίας. Εάν συνεχισθεί η οικονομική κρίση θα οδηγήσει στον πολιτικό εξτρεμισμό. Η ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα παρέχει αιματοβαμμένες μαρτυρίες αυτού του γεγονότος. Εάν την ύφεση την προκαλούν εκλεγμένες κυβερνήσεις οι οποίες προσπαθούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των πιστωτών τους τότε οι κίνδυνοι απλά αυξάνονται, όπως γνωρίζουν, καλύτερα από όλους, οι Γερμανοί.
Σχετικά με το ενδεχόμενο διαγραφής ελληνικού χρέους ο αρθρογράφος μεταφέρει τις απόψεις του Paul De Grauwe, καθηγητή οικονομικών στο LSE, ο οποίος έχει επισημάνει ότι οι περισσότερες διεθνείς κρίσεις χρέους επιλύθηκαν μέσω πολιτικών λιτότητας και διαγραφής χρεών, σημειώνοντας ότι «η μονομερής προσέγγιση που επέλεξαν στην Ευρωζώνη, κατά την οποία οι δανειζόμενοι αναγκάζονται να υπομείνουν όλο το βάρος της προσαρμογής, οδηγεί σχεδόν πάντα στην εξέγερση των δανειζομένων. Αυτό συμβαίνει τώρα και στην Ελλάδα και θα σταματήσει μόνο όταν οι πιστωτές τολμήσουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.
http://www.newyorker.com/news/john-cassidy/greece-election-syriza-party