ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, Πέμπτη Λεωφόρος, μια μικροσκοπική γυναίκα διασχίζει το δρόμο, είναι φθινόπωρο, τα κλαδιά αναδεύονται στο Central Park, ο Μάνος Χατζιδάκις την κοιτάζει, στο μυαλό του έχει τις μελωδίες του Βιβάλντι από μια συναυλία που είχε δει προ ημερών, τρέχει να προλάβει τη γυναίκα: Είναι η στιγμή που μέσα στον Μάνο Χατζιδάκι γεννιέται το Χαμόγελο της Τζοκόντας. Γεννιέται αυτό το έργο που έχει βαθιά εγγραφεί στο παγκόσμιο ακροατήριο.
Οταν τον Σεπτέμβριο ο Μύρων Μιχαηλίδης ανακοίνωσε πως η Εθνική Λυρική Σκηνή ανέθεσε τη χορογραφία για μπαλέτο του Χαμόγελου της Τζοκόντας, σκέφτηκα πόσο μεγάλη ευκαιρία, αλλά και πόσο απίστευτο δύσκολο θα είναι για έναν χορογράφο να μεταγλωττίσει, να σωματοποιήσει αυτή την ιδανική μουσική που έχει γίνει τόσο προσωπική για τον καθένα μας. Φέρει την εγγραφή και τις εικόνες του Μάνου Χατζιδάκι και ταυτόχρονα την αυστηρά προσωπική στιγμή του βιώματος κάθε ακροατή. Με αυτές τις σκέψεις έφτασα στο θέατρο Ολύμπια για να δω τις πρόβες του μπαλέτου (οι φωτογραφίες που βλέπετε εδώ είναι από τις πρόβες) με την σπουδαία χορογράφο Αγγελική Στελλάτου να δίνει οδηγίες, να τελειοποιεί. Στις 4 Μαρτίου κάνει πρεμιέρα η παράσταση, στο δεύτερο μέρος της οποίας θα παρουσιαστεί ο Μαρσύας, ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Μάνου Χατζιδάκι.