Newsroom Στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αναφέρεται σε άρθρο του στους New York Times ο Hugo Dixon, δημοσιογράφος που μελετάει την κρίση στην Ελλάδα. Ο δημοσιογράφος αναλύει το καλό και το κακό σενάριο για την ανακεφαλαιοποίηση
Αναλύοντας τον “αδύναμο κρίκο” της οικονομίας κάνει αναδρομή στην περίοδο πριν την επιοβολή capital controls.
«Η εκροή καταθέσεων, που ήταν περιοδικό φαινόμενο στην ελληνική κρίση, «απογειώθηκε» ξανά. Μετά έκλεισαν και επιβλήθηκαν τα capital controls. Επιπλέον, η μακρά ύφεση, που διακόπηκε για λίγο πέρυσι, επέστρεψε εκδικητικά. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που έφτασαν στο 35% πέρυσι, θα ξεπεράσουν κατά πολύ το 40% το 2015-2016, εκτιμά ο Moody’s». αναφέρει και καταλήγει «Αρκετές φορές κατά την κρίση, να χρειάζονται επιπλέον ένεση ρευστότητας 10-25 δισ. ευρώ. Μέχρι να γίνει αυτό, η ΕΚΤ δεν είναι πρόθυμη να άρει τα capital controls. «Και όσο αυτά είναι σε ισχύ, ολοένα και περισσότερες εταιρείες θα χρεοκοπούν, αφήνοντας στις τράπεζες ακόμη περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια».
Γράφοντας για το καλύτερο σενάριο αναφέρει χαρακτηριστικά:
Αν και ο λαός ψήφισε ενάντια στους όρους των δανειστών στο δημοψήφισμα, ο κ. Τσίπρας έκανε αναστροφή και τώρα έχει εμπλακεί σε εποικοδομητικές συζητήσεις. Υπάρχουν καλές πιθανότητες για συμφωνία, τονίζει ενώ προσθέτει ότι οι δανειστές φαίνεται να έχουν αποκλείσει το χειρότερο σενάριο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με bail-in των ανασφάλιστων καταθέσεων.
Ομως αυτή που θα αποτελούσε την καλύτερη λύση, δεν έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο.Ο ESM θα πρέπει να έχει άμεση συμμετοχή στις τράπεζες. Αντί για αυτό, φαίνεται πως το Ταμείο θα δανείσει χρήματα στην Αθήνα, η οποία με τη σειρά της θα χορηγήσει κεφάλαια στις τράπεζες. Μία απευθείας ανακεφαλαιοποίηση θα ήταν προτιμότερη, γιατί θα έκοβε το δεσμό μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας.
Ενα επιπλέον πλεονέκτημα θα ήταν ότι αν η ευρωζώνη είχε απευθείας ιδιοκτησία των τραπεζών, η εμπιστοσύνη των καταθετών απευθείας θα είχε αποκατασταθεί και οι έλεγχοι κεφαλαίων θα μπορούσαν να αρθούν γρήγορα.
Ενα επιπλέον ζήτημα είναι το αν η Ελλάδα θα δημιουργούσε μία λεγόμενη bad bank. Η ιδέα θα ήταν οι άλλες τράπεζες να πουλήσουν τα προβληματικά επιχειρηματικά δάνεια σε μία νέα εταιρεία, με γενναία έκπτωση της επίσημης αξίας τους. Οι ειδικοί θα την διαχειρίζονταν και σε κάποιες περιπτώσεις θα ρευστοποιούσαν εταιρείες. Σε άλλες, θα άλλαζαν τη διαχείριση και σε άλλη θα μετέτρεπαν το χρέος σε μετοχές. Μετά από αυτό, οι τράπεζες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη δανειοδότηση ”καλών” εταιρειών».
Μέχρι τώρα όμως οι δανειστές δεν συμφωνούν να υπάρξει η bad bank στην Ελλάδα και ένας λόγος είναι πως η Αθήνα θα την χειραγωγούσε ευνοώντας φίλους.
«Οι τράπεζες είναι ο αδύναμος κρίκος της Ελλάδας.Τώρα υπάρχει μία ευκαιρία να τις συγυρίσει. Θα ήταν κρίμα να πάει χαμένη.