Newsroom Μια από τις λίγες σχεδόν βεβαιότητες που μας παρέχουν αυτές οι εκλογές είναι ότι όποια κυβέρνηση παραχθεί, υπάρχει η δέσμευση ότι θα ακολουθήσει, τουλάχιστον κατ’ όνομα, τη συμφωνία διάσωσης που επικυρώθηκε τον περασμένο μήνα. Αυτό αναφέρει ως προλογικό συμπέρασμα ο γνωστός δημοσιογράφος Χούγκο Ντίξον στο τελευταίο άρθρο του στους NY Times. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ έχουν επισημάνει σε όλους τους τόνους ότι το Μνημόνιο είναι η βάση των προγραμμάτων τους. Βέβαια, υπάρχουν πολλά «αν» σε αυτού του είδους τις δεσμεύσεις. Γράφει ο Ντίξον: «Ένας απλός παρατηρητής θα μπορούσε να πιστέψει πως αυτή η διάσωση καταδικάζει την Ελλάδα σε περισσότερα χρόνια λιτότητας. Αυτό είναι, όμως, το ένα μέρος της ιστορίας και όχι η κύρια όψη της. Οι προηγούμενες δύο διασώσεις προσπάθησαν να μειώσουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τους φόρους. Η οπτική της νέας συμφωνίας είναι να καταπολεμήσει την εξαπάτηση και να σαρώσει τα προνόμια που απολαμβάνει μια μεγάλη μερίδα ατόμων και ομάδων. Ανάμεσα σε αυτούς είναι οι αγρότες, οι εφοπλιστές και οι φαρμακοποιοί. Μερικοί από αυτούς είναι υποστηρικτές του πρώην συντηρητικού συνασπισμού γι’ αυτό και δεν είδαν να περιορίζονται τα προνόμιά τους». Κατά τον Ντίξον, είναι δεδομένο πως αυτές οι ομάδες θα επαναστατήσουν, αλλά το κέρδος για τη χώρα θα είναι μεγαλύτερο. Οι τιμές θα πέσουν και τα οφέλη των καταναλωτών θα είναι πολλαπλάσια, καθώς οι επιχειρήσεις θα ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό. Επιπλέον, αν καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, αυτομάτως θα φύγει το βάρος από τους ώμους των έντιμων πολιτών. Ο Ντίξον φέρνει το παράδειγμα των αγροτών που απολαμβάνουν χαμηλότερο φόρο εισοδήματος σε σχέση με τους μισθωτούς και τις επιχειρήσεις, ενώ λαμβάνουν επιδοτήσεις για πετρέλαιο και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί Έλληνες δηλώνουν αγρότες καίτοι δεν είναι. Η νέα συμφωνία ορίζει ότι πρέπει να αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής για τους αγρότες και τη σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων. Πρόκειται για μια σκληρή διαδικασία προσαρμογής, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι πιο δίκαιο. Άλλα ενδεικτικά παραδείγματα είναι η κατάργηση του κανόνα που καθορίζει τη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος, κάτι που μπορεί να αυξήσει τον ανταγωνισμό επ’ ωφελεία των καταναλωτών. Το ίδιο πρόκειται να συμβεί και στον τομέα του φαρμάκου. Η συνήθης πρακτική, σε γενικές γραμμές, ήταν οι γιατροί να συνταγογραφούν ακριβά πατενταρισμένα φάρμακα αντί για γενόσημα. Αυτό, σε συνδυασμό με το μεγάλο όγκο συνταγών, οδήγησε την Ελλάδα, το 2012, να δαπανήσει το 2,3% του ΑΕΠ της σε φαρμακευτικά προϊόντα. Όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι μόλις 1,5%. Η νέα συμφωνία θέλει να αλλάξει αυτόν το φαύλο κύκλο. Στη γραμμή του πυρός βρίσκονται και οι εκπαιδευτικοί όπου τους ζητείται να αυξήσουν τις ώρες διδασκαλίας που αυτή τη στιγμή υπολείπονται του μέσου όρου της ΕΕ. Ο κατάλογος συνεχίζεται με τους εφοπλιστές που απολαμβάνουν ειδικές φορολογικές απαλλαγές για τα κέρδη και τις δραστηριότητές τους. Σύμφωνα με το νέο σχέδιο διάσωσης, υπάρχει πρόβλεψη σταδιακής κατάργησης των προνομιών και αύξηση των φόρων στη ναυτιλία. Το μεγαλύτερο θέμα, φυσικά, είναι ο υπέρογκος δημόσιος τομέας που κατά τον Ντίξον, όλα τα προηγούμενα χρόνια, γέμισε από κομματικούς υπαλλήλους που διόριζαν οι Έλληνες πολιτικοί. Τώρα θα χρειαστεί να γίνει αξιολόγηση με κριτήρια αξιοκρατικά και βάσει ενός συστήματος που θα συντονίζει η Κομισιόν. Ανάγκη αναμόρφωση χρήζει και το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας στην προοπτική να σταματήσουν οι πρόωρες συντάξεις και να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης. Ο Ντίξον συνεχίζει ως εξής: «Οι Έλληνες δεν ήταν μόνο δημιουργικοί στο να φτιάχνουν προνόμια, αλλά είναι και αριστοτεχνικοί φοροφυγάδες. Η νέα συμφωνία καθορίζει ευρύτερα τα θέματα της φοροδιαφυγής και καταργεί την έκπτωση του 30% στα νησιά. Η Ελλάδα θα χρειαστεί να υπομείνει μια επιθανάτια εμπειρία πριν αποφασίσει να αντιμετωπίσει την τεράστια ποικιλία προνομίων που απολαμβάνουν κατεστημένα συμφέροντα. Μένει να δούμε αν η επόμενη κυβέρνηση θα στοχεύσει δυναμικά αυτά τα προνόμια. Αν το κάνει, η ελληνική οικονομία θα γίνει δίκαιη και αποδοτικότερη».