Newsroom Στη σκιά της πολιτικής μάχης των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, κείται η Χρυσή Αυγή, η οποία μπορεί να μην πήρε μέρος στα ντιμπέιτ και να μην έχει χώρο στα τηλεοπτικά πάνελ, ωστόσο υπάρχει ως μια διακριτή δύναμη που στα γκάλοπ εμφανίζεται να κατέχει σημαντικές δυνάμεις.
Ο Guardian κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την παρουσία της «πλέον επικίνδυνης πολιτικής δύναμης στην Ευρώπης» και σημειώνει ότι τώρα που δεν έχουν μείνει πολλές αντιμνημονιακές φωνές εντός της Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή ενδέχεται να αυξήσει τα ποσοστά της.
Η ρητορική του Μιχαλολιάκου είναι η συνήθης. Μιλάει απαξιωτικά για τον πολιτικό κόσμο και τους Ευρωπαίους, κατακεραυνώνει τα Μνημόνια και καταφέρεται εναντίον των μεταναστών. Φαινομενικά καλόκαρδος, ο Μιχαλολιάκος πέρασε κάμποσο διάστημα στη φυλακή, μαζί με άλλα πρωτοπαλίκαρα της οργάνωσης, κατηγορούμενοι για μια σειρά εγκληματικών πράξεων.
Καθώς φτύνει στο μικρόφωνο, στο πρόσωπό τους ζωγραφίζεται θυμός και η φωνή του τρέμει, αναφέρει η Έλενα Σμιθ που παρακολούθησε μια από τις πολλές συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε η οργάνωση ενόψει των εκλογών. Από κάτω, οι οπαδοί του ζητωκραυγάζουν. Σύμφωνα με το άρθρο, μπορεί να μην γνωρίζουμε ποιο θα είναι το πρώτο και το δεύτερο κόμμα, γνωρίζουμε όμως ότι η Χρυσή Αυγή φλερτάρει με την τρίτη θέση. Σχεδόν όλα τα γκάλοπ την φέρνουν τρίτο κόμμα με ποσοστά που κινούνται μεταξύ του 5,5%-5,7%.
Στις συγκεντρώσεις, οι οπαδοί της οργάνωσης ζουν μέσα σε ένα ευφορικό κλίμα και κάνουν λόγο για ποσοστά που θα φτάσουν στο 10% όταν θα κλείσουν οι κάλπες το βράδυ της Κυριακής.
Η πρώην βουλευτής της ΝΔ, Φωτεινή Πιπιλή, σημειώνει: «Φοβάμαι. Είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε ιδέα τι φέρουν οι κάλπες. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι η Χρυσή Αυγή θα τα πάει καλά και για τους σοβαρούς ανθρώπους αυτό είναι ένα ανησυχητικό ζήτημα».
Κατά την κ. Πιπιλή, μια γυναίκα που έχει δεχθεί ουκ ολίγες επιθέσεις από τη Χρυσή Αυγή, το μεταναστευτικό ζήτημα δίνει επιπλέον πόντους στο συγκεκριμένο κόμμα. Όντως, τα μέλη της οργάνωσης στην Κω και σε άλλα νησιά του Αιγαίου που υποδέχονται καθημερινά τα κύματα των μεταναστών, παίζουν με τους φόβους των κατοίκων. Πρόσφατα, ο Ηλίας Κασιδιάρης είπε πως αν οι κάτοικοι στην Κω ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το νησί τους θα γίνει… Πακιστάν. Αν επιλέξουν ΧΑ τότε η Κως θα ξαναγίνει ελληνική νησί.
Η Έλενα Σμιθ αναφέρει πως μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τα περισσότερα θύματα της οργάνωσης ήταν μετανάστες, πρόσφυγες, αριστεροί και ομοφυλόφιλοι. Η στυγερή δολοφονία του Φύσσα, όμως, ήταν αυτή που κινητοποίησε τις αρχές και προώθησαν την υπόθεση της ΧΑ στη Δικαιοσύνη για να αποφανθεί. Η αλήθεια είναι ότι σε όλο αυτό το διάστημα η δράση της οργάνωσης δεν μειώθηκε, ενώ από το 0,5% που λάμβανε στις εκλογές, πριν από την κρίση, έφτασε να είναι η πλέον επικίνδυνη πολιτική δύναμη της Ευρώπης. Στις πρόσφατες Ευρωκλογές έφτασαν να πάρουν ποσοστό άνω του 9%, ενώ σε μια προσπάθεια να ελαφρύνουν την εικόνα τους, άλλαξαν κάπως τη ρητορική τους και αντί για στρατιωτικές μπότες φόρεσαν κοστούμια και γραβάτες – παρέα πάντα με τους γεροδεμένους άνδρες με τα μαύρα που ακολουθούν κατά πόδας τα ηγετικά στελέχη της.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα μέλη της ΧΑ βρίσκονταν στη φυλακή, έλαβε 6,9%. Τώρα, όλοι είναι έξω και αναπνέουν το φρέσκο αέρα της αντιμνημονιακής ρητορικής και απευθύνονται σε έναν κόσμο κουρασμένο και θυμωμένο από τα μέτρα λιτότητας.
Ο Ταντ Στάινκε, της οργάνωσης «Human Rights First», σημειώνει: «Το πρόσφατο Μνημόνιο με τις όποιες οικονομικές και πραγματιστικές επιταγές, δίνει στη Χρυσή Αυγή την ευκαιρία στους ηγέτες τους να αναδειχθούν ως οι μόνοι ηθικοί αντίπαλοι της λιτότητας. Αυτή η προοπτική θα πρέπει να ενεργοποιήσει τους ψηφοφόρους που πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές αξίες ανά τον κόσμο. Η Χρυσή Αυγή είναι ένα κόμμα που βρίσκεται κάτω από το φως της Δικαιοσύνης και πρέπει να έχει μια δίκαιη δίκη».
Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση ότι η ΧΑ διεκδικεί ακόμη και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την κ. Πιπιλή να εύχεται να έρθει τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ και όχι οι νεοναζιστές. Ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μια απρόβλεπτη εκλογή όπου όλα είναι ανοιχτά και ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα αποφασίσει ο κόσμος που οδεύει στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε ένα χρόνο και υπό το ασφυκτικό βάρος ενός ακόμη Μνημονίου στους ώμου του.