Newsroom Την τρομοκράτηση της αυτόπτη μάρτυρος, Δήμητρας Ζώρζου, φοιτήτριας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, επιχείρησε ο κατηγορούμενος, Ιωάννης Καζαντζόγλου, από το εδώλιο, στη δίκη της Χρυσής Αυγής στον Κορυδαλλό.
Το επεισόδιο εκτυλίχθηκε αφότου η μάρτυς κατέθεσε ότι αναγνωρίζει στον σωματότυπο του Καζαντζόγλου, χωρίς ωστόσο να είναι απολύτως ασφαλής ως προς τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τον συνοδηγό του αυτοκινήτου του Γιώργου Ρουπακιά, ο οποίος και προσπάθησε να απομακρύνει τον αστυνομικό που συνελάμβανε τον δράστη.
Την αναγνώριση είχε ζητήσει η πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτη, καλώντας την μάρτυρα να στραφεί στο εδώλιο και να τον δείξει. Η υπεράσπιση ζήτησε να κατεβεί η μάρτυς από το βήμα, ώστε να έχει ακριβέστερη εικόνα του κατηγορούμενου, ο οποίος είχε σηκωθεί δυο φορές όρθιος για την αναγνώριση.
«Με θυμάσαι εμένα από κείνο το βράδυ;», της είπε εκνευρισμένος ο Καζαντζόγλου. «Αφήστε με, να βγω έξω και θα της δείξω εγώ…». Την τελευταία φράση άκουσε ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής Ανδρέας Τζέλλης, ο οποίος «εξερράγη».
Η μάρτυς ταράχτηκε, ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή και αποχώρησε κλαίγοντας από την αίθουσα.
Η κ. Ζώρζου περιέγραψε δε με τρόπο συγκλονιστικό τη σκηνή του φόνου του Παύλου Φύσσα.
«Βλέπω στα δεξιά μου, στη Ξάνθου, ότι κάποιος τρέχει. Πλησιάζει σε έναν κάδο, σκύβει, και παρατηρώ ότι κρύβεται κάποιος στον κάδο. Είναι σχεδόν ίδιοι μεταξύ τους, ίδια περίπου ηλικία, φορούν ρούχα παραλλαγής, είναι κοντοκουρεμένοι. Περνάνε από πίσω μας, ο Παύλος ήταν γυρισμένος πλάτη, πήγαν και τον χτυπήσανε. Γυρίζει προς εκείνους, και βρίσκουν ευκαιρία άλλα δέκα άτομα από απέναντι, για να τον χτυπήσουν. Δώδεκα άτομα χτυπούσαν τρία, τον Παύλο και άλλα δυο.
»Εκείνη τη στιγμή βλέπω ένα αυτοκίνητο να κινείται, ανάποδα, δίπλα μου. Ο οδηγός δεν πάρκαρε, το έβαλε όπως βρήκε στη στάση. Ξαφνιαστήκαμε, και εγώ, και τα παιδιά, σίγουρα κάτι πρόλαβαν να δουν. Όλοι γύρισαν να δουν το αυτοκίνητο. Παρατηρώ ότι ενώ εμείς δείξαμε να ξαφνιαζόμαστε, αυτοί που χτυπούσαν τα παιδιά αρχίσανε να σπάνε, να απομακρύνονται (…). Δυο – τρεις μόνο, παρέμειναν πίσω από τον Παύλο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι το αυτοκίνητο ήταν ασφαλίτικο, ότι ήταν της Αστυνομίας. Και ο Παύλος γύρισε προς το αυτοκίνητο. Ο οδηγός κάνει τρία βήματα, η απόσταση είναι μικρή, και τον παίρνει αγκαλιά, και χωρίς να του πει τίποτα, κάνει δυο κινήσεις του χεριού.
»Αφού γίνεται αυτό, ο οδηγός γυρνάει και πάει στο αυτοκίνητο. Εγώ δεν είχα δει μέχρι εκείνη τη στιγμή αστυνομία. Εμφανίζεται μία μηχανή ΔΙΑΣ με έναν άντρα και μία γυναίκα. Εκείνη τη στιγμή ο Παύλος φωνάζει πιάστε τον, αυτός με μαχαίρωσε, και τότε συνειδητοποιώ πόσο σοβαρό ήταν αυτό που είχα δει.
»Βγαίνει ο συνοδηγός και προσπαθεί να απομακρύνει τον αστυνομικό που πήγε να πιάσει τον Ρουπακιά. Ήταν αρκετά αδύνατος για άντρας, και μάλλον είχε ξυρισμένο το κεφάλι, μπορούσες όμως να δεις ότι ήταν μελαχρινός. Φορούσε και μαύρη μπλούζα. Μου έδειξαν φωτογραφίες, μου ταιριάζει κάποιος, όχι απόλυτα».
Πρόεδρος: Μπορείτε να τον αναγνωρίσετε και τώρα;
Η μάρτυς γυρίζει προς το εδώλιο και δείχνει τον Καζαντζόγλου.
Πρόεδρος: Είστε σίγουρη;
Μάρτυς: Απόλυτα ασφαλής δεν είμαι, κρίνω κυρίως από τον σωματότυπο.
Πηγή : in.gr