ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Συνέχεια στην επιχείρηση εγκαθίδρυσης ενός νεοοθωμανικού καθεστώτος που θα έχει όραμα επέκτασης των φυσικών συνόρων της χώρας και τον ίδιο απόλυτο ηγεμόνα και κυρίαρχο ως εκπρόσωπο ενός μοντέλου ισλαμισμού, αποτελούν, σύμφωνα με αναλυτές, οι νέες δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για “τα σύνορα της καρδιάς μας”.
«Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η Τουρκία έχει ιστορικό δικαίωμα να έχει λόγο σε μία ευρύτερη γεωγραφία που περιλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκηκαι εκτείνεται μέχρι τη Μοσούλη ή ακόμα και την Ανατολική Ευρώπη.
Οι δηλώσεις Ερντογάν έρχονται πριν ακόμη καταλαγιάσει ο θόρυβος που προκάλεσε ο ίδιος προ ημερών έπειτα από τις δηλώσεις του με τις οποίες αμφισβητούσε τη Συνθήκη της Λωζάννης και κινούνται στο ίδιο πνεύμα αναθεώρησης της συνθήκης που για πολλούς αποτελεί την ιδρυτική πράξη της σύγχρονης κεμαλικής Τουρκικής Δημοκρατίας.
«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», υποστήριξε ο Ερντογάν σε ομιλία του στη γενέτειρά του Ριζούντα στην ανατολική Τουρκία, όπου βρέθηκε το πρωί της Δευτέρας για να εγκαινιάσει ένα πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά του.
Τι είναι το εθνικό συμβόλαιο στο οποίο αναφέρθηκε
(πηγή: http://www.ime.gr/chronos/13/gr/foreign_policy/language/03.html )
Το πρώτο κείμενο-διακήρυξη της αντίστασης του τουρκικού λαού στις συμμαχικές αποφάσεις μπορεί να θεωρηθεί το πρωτόκολλο της σύσκεψης της στρατιωτικής ηγεσίας στην Αμάσεια τον Ιούνιο του 1919.
Εκεί αποφασίζεται η σύγκληση Εθνικού Συνεδρίου στη Σεβάστεια, ενώ παίρνονται στρατιωτικές αποφάσεις για τη μεθόδευση αντιστασιακού αγώνα. Το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ, η “Εθνική ’μυνα”, ήταν πλέον γεγονός και ο ίδιος καλούσε να ενταχθούν σε αυτό προσωπικότητες της πρωτεύουσας.
Ο Κεμάλ περιοδεύοντας στην Ανατολία καλεί τους Τούρκους σε αγώνα κατά των ξένων. Παρουσιάζει τον εαυτό του πιστό στο σουλτάνο, τον οποίο θεωρεί αιχμάλωτο των ξένων στην Κωνσταντινούπολη και αδύναμο να αντιδράσει χωρίς τη δραστηριοποίηση του λαού του.
Οι Βρετανοί απαίτησαν την αποπομπή του από το στρατό λόγω της επαναστατικής του δραστηριότητας. Ο Κεμάλ υπέβαλε ο ίδιος την παραίτησή του και πήγε στο Ερζερούμ, όπου έγινε το Συνέδριο που οργάνωσε η “Εταιρεία για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων της Ανατολίας” στα τέλη του Ιουλίου του 1919. Το Συνέδριο αυτό, προπαρασκευή του επομένου της Σεβάστειας, αναγνώριζε τον Κεμάλ ως γενικό αρχηγό, κήρυττε το σύνθημα “Η Τουρκία στους Τούρκους” και δήλωνε την αντίθεσή του στο διαμελισμό της χώρας. Παράλληλα με όλα αυτά εξακολουθούσε να διακηρύσσει αφοσίωση στο σουλτάνο, στην προσπάθειά του να προσεταιριστεί την πλειοψηφία του τουρκικού λαού.
Στην Εθνοσυνέλευση της Σεβάστειας στις 20 Αυγ./4 Σεπτ. 1919 επικυρώθηκαν οι αποφάσεις του Ερζερούμ. Διακηρύχτηκε επιπλέον ότι δε θα γινόταν δεκτή η δημιουργία ελληνικού κράτους στην περιοχή του Αϊδινίου, της Μαγνησίας και του Μπαλικεσέρ. Έγινε επίσης δεκτή η πρόταση του Κεμάλ να παρουσιαστούν στο Συνέδριο της Ειρήνης ως έθνος και όχι ως αυτοκρατορία και να στηρίξουν τις διεκδικήσεις τους στο διακηρυγμένο δικαίωμα για αυτοδιάθεση.
Η σουλτανική κυβέρνηση αντέδρασε στις διακηρύξεις του Κεμάλ στέλνοντας εναντίον του κουρδικά στρατεύματα που αποκρούστηκαν. Δέχτηκε όμως την προκήρυξη εκλογών και διόρισε φιλοκεμαλικό μεγάλο βεζίρη. Η εθνικιστικής πλειοψηφίας νέα βουλή επιψήφισε το Εθνικό Συμβόλαιο που συνόψιζε τις αρχές του Ερζερούμ και της Σεβάστειας και στην ουσία ανέτρεπε τους όρους της ανακωχής του Μούδρου.
Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Συμμάχους το Μάρτιο του 1920, η διάλυση της Βουλής και η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου κατέστησαν τους ισχυρισμούς του Κεμάλ περί αιχμαλωσίας του σουλτάνου απολύτως πιστευτούς και έλκυσαν περισσότερους οπαδούς στο κεμαλικό κίνημα. Στις 10/23 Απριλίου 1920 συγκλήθηκε η Α’ Μεγάλη Εθνοσυνέλευση στην ’γκυρα που αποφάσισε το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης με πρόεδρο τον Κεμάλ.
Με το σχηματισμό της κυβέρνησης στην ’γκυρα η Τουρκία διχάζεται και τυπικά σε δυο στρατόπεδα. Η κατάσταση εξελίχτηκε σε εμφύλιο πόλεμο, καθώς εκδηλώθηκαν φιλοσουλτανικά κινήματα με την υποκίνηση των συμμάχων ή χωρίς αυτήν προκαλώντας την αντίδραση των εθνικιστών.
Ο Εθνικός Όρκος του Κεμάλ
Ο Ερντογάν αναφέρθηκε στο «Εθνικό Συμβόλαιο» (Εθνικό Όρκο) που υιοθέτησε στις 28 Ιανουαρίου του 1920 η τότε οθωμανική Βουλή λίγο πριν από τη διάλυσή της και αποτέλεσε την πολιτική παρακαταθήκη για την Εθνοσυνέλευση της Αγκυρας υπό των εθνικιστών του Κεμάλ και το οποίο προέβλεπε την αποκατάσταση των συνόρων της Τουρκίας στην οριογραμμή που βρισκόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία την ημέρα της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου το 1918, της συνθηκολόγησης δηλαδή στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τον Ερντογάν αν τίθεται για την Τουρκία θέμα «Εθνικού Όρκου» τότε «δεν μπορούμε απλά να αναρωτιόμαστε μεταξύ μας, αλλά υπάρχουν ευθύνες που μας αναλογούν».
Στην απόφαση του 1920 το κριτήριο ήταν η συγγένεια από πλευράς θρησκείας και γένους και όσον αφορά την Ελλάδα το νομικό καθεστώς της Δυτικής Θράκης θα έπρεπε να οριστεί ως αποτέλεσμα δημοψηφίσματος στην περιοχή. Ορισμένοι μάλιστα τούρκοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του Εθνικού Συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μοσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Βατούμι, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου
«Θα πρέπει να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας εάν θεωρήσουμε ότι δεν μας αφορά το τι συμβαίνει από τη Γάζα έως την Σιβηρία, όπου μιλάμε την ίδια γλώσσα και μοιραζόμαστε τον ίδιο πολιτισμό» ανέφερε για να προσθέσει: «Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία. Τη στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτά τα μέρη, θα είναι στιγμή που θα έχουμε παραιτηθεί από την ανεξαρτησία και το μέλλον μας. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία. Η Τουρκία, μαζί με τους 79 εκατομμύρια πολίτες της, έχει ευθύνη απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια της με τα οποία έχει βαθείς ιστορικούς, πολιτισμικούς και ανθρωπιστικούς δεσμούς».
Το άρθρο της Σαμπάχ που προκάλεσε τη σύγχυση μετά το ρεπορτάζ του ΑΠΕ
http://www.sabah.com.tr/gundem/2016/10/17/erdogan-turkiye-sadece-turkiye-degildir
Πηγή: ime.gr, tovima.gr