Θα υποχρεωθεί η ελληνική κυβέρνηση να καταθέσει εδώ και τώρα το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στη Βουλή; Και αν ναι ποια πρόβλεψη θα αναγράψει σε αυτό όσον αφορά στο πρωτογενές πλεόνασμα για την περίοδο μετά το 2018; Θα υποχρεωθεί να κάνει περικοπές αποδοχών σε όσους αμείβονται με βάση τα ειδικά μισθολόγια όπως ζητούν οι δανειστές; Ποιες υποχωρήσεις θα χρειαστούν στα εργασιακά για να κλείσει και η συγκεκριμένη εκκρεμότητα; Θα μπουν στο τραπέζι πρόσθετα αιτήματα από την πλευρά των δανειστών –και ειδικά από το ΔΝΤ- ενόψει και της διαπραγμάτευσης για το χρέος;
Τυπικά, οι διαπραγματεύσεις για την β’ αξιολόγηση ξεκίνησαν την Παρασκευή. Ουσιαστικά όμως, η «μάχη» ξεκινάει σήμερα Κυριακή. Με την προσθήκη της Ντέλιας Βελκουλέσκου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα καταγραφούν οι προθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όχι μόνο στα εργασιακά –σε αυτό το επίπεδο η κυβέρνηση έχει προεξοφλήσει ότι η στάση του Ταμείου θα είναι σκληρή- αλλά και στα υπόλοιπα μέτωπα, κυρίως στα θέματα που αφορούν στο δημόσιο (ειδικά μισθολόγια, κινητικότητα κλπ).
Η μεγάλη αγωνία στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχει να κάνει με το αν από αυτή τη διαπραγμάτευση θα χρειαστούν συμβιβασμοί που θα φέρουν μειώσεις αποδοχών για πλατιές κοινωνικές ομάδες. Οι κίνδυνοι, εντοπίζονται σε εργασιακό και ειδικά μισθολόγια. Στο εργασιακό, θα μπουν στο τραπέζι το θέμα του κατώτατου μισθού. Η πρόταση για θέσπιση ενός «υποκατώτατου μισθού» -κάτω από τα όρια των 586 ευρώ- με τον οποίο θα αμείβονται όσοι έχουν ελάχιστη ή και καθόλου εργασιακή εμπειρία θα φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση αν προχωρήσει. Ακόμη μεγαλύτερο θα είναι το πολιτικό κόστος σε περίπτωση που θιγούν τα επιδόματα που συνοδεύουν τον κατώτατο μισθό όπως το επίδομα γάμου ή οι τριετίες. Όσον αφορά στα ειδικά μισθολόγια, θεωρείται δεδομένο ότι οι μελλοντικοί εργαζόμενοι των ειδικών κατηγοριών –τουλάχιστον σε αρκετές κατηγορίες καθώς επίκειται συγχώνευση ειδικών μισθολογίων- θα αμείβονται με βάση το ενιαίο μισθολόγιο και σαφώς χαμηλότερες αμοιβές. Η όλη προσπάθεια, επικεντρώνεται στο να μην θιγούν οι σημερινοί εργαζόμενοι, ειδικά στα σώματα ασφαλείας.
Το θέμα του μεσοπρόθεσμου είναι μείζον κυρίως σε πολιτικό επίπεδο. Στον κατάλογο με τα προαπαιτούμενα, υπάρχει ως ζήτημα ωστόσο η κατάθεση έχει μια παγίδα: η κυβέρνηση θέλει μέσα από τη διαπραγμάτευση, να εξασφαλίσει χαμηλότερα πλεονάσματα για την περίοδο μετά το 2018 καθώς το 3,5% ουσιαστικά ισοδυναμεί με ένα διαρκές μνημόνιο. Οι Ευρωπαίοι δεν δέχονται κάτι τέτοιο. Έτσι, τα ενδεχόμενα είναι τα εξής:
1. Να κατατεθεί μεσοπρόθεσμο με πρόβλεψη για πλεόνασμα 3,5% μέχρι και το 2020 κάτι που θα αποτελεί παραδοχή ήττας για την ελληνική πλευρά.
2. Να κατατεθεί μεσοπρόθεσμο με πλεόνασμα κάτω του 3,5% το οποίο όμως να θεωρηθεί μονομερής ενέργειας και προς το παρόν δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.
3. Να κατατεθεί μεσοπρόθεσμο με δύο σενάρια που θα ικανοποιούν όλες τις πλευρές
4. Να μην κατατεθεί μεσοπρόθεσμο και να πάμε κατευθείαν για τον Απρίλιο του 2017 οπότε πλέον θα πρέπει να παρουσιαστεί μεσοπρόθεσμο για την περίοδο 2017-2021.