panos_drivas Πολλά έχουν γραφτεί από τα ξημερώματα (1 πμ ώρα Ελλάδος) οπότε ολοκληρώθηκε το Εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ, για τα συμπεράσματα, τις διαφωνίες και τις λεπτομέρειες της έκθεσης για την ελληνική οικονομία.
Ποιοι συμφώνησαν και ποιοι διαφώνησαν με το χρέος ή τα πρωτογενή πλεονάσματα; Είναι αντιφατικό το ΔΝΤ να λέει από τη μία δεν χρειάζεται άλλη δημοσιονομική προσαρμογή και μετά να ζητάει μέτρα (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου); Τελικά είναι κακή ή καλή η έκθεση για τον Σόιμπλε;
Ή μήπως το ΔΝΤ έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα και να τηρεί τις ισορροπίες δίνοντας ελεύθερο πεδίο για περαιτέρω διαπραγματεύσεις με όλες τις πλευρές;
Πολλά τα ερωτήματα και δεκάδες τα σενάρια των απαντήσεων εντός και εκτός συνόρων. Όμως ίσως το βασικότερο ερώτημα που αφορά άμεσα την ελληνική πλευρά είναι πως αυτή η έκθεση θα επηρεάσει τη διαπραγμάτευση για τη β’ αξιολόγηση.
Σύμφωνα με την ανάλυση του συναδέλφου Γιάννη Αγγέλη στο capital.gr η συνάντηση του Συμβουλίου του ΔΝΤ δεν έδωσε “λύση” στο πρόβλημα της συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, αποκρυστάλλωσε τις διαφορές προσέγγισης μεταξύ της πλειοψηφίας του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων μετόχων του, αλλά ταυτόχρονα διαμόρφωσε τους όρους για την αναζήτηση μίας “πειστικής διαδρομής” για τη “λειτουργική συμμετοχή” του Ταμείου, τουλάχιστον προσωρινά.
Με τον τρόπο αυτόν, αντιλαμβάνονται τα αποτελέσματα της χθεσινής συνάντησης στο ΔΝΤ, από την πλευρά τους, κοινοτικοί αξιωματούχοι που εμπλέκονται στις σχετικές διαδικασίες και οι οποίοι επιμένουν ότι “έχει διαμορφωθεί μία βάση για την διατύπωση μιας ”πειστικής διαδρομής” εξόδου από το διαφαινόμενο αδιέξοδο…”.
Η χθεσινή συνάντηση του Εκτελεστικού Συμβουλίου, πέραν των διαφορών όσον αφορά στα πρωτογενή πλεονάσματα και στις επιπτώσεις τους στη μεσομακροπρόθεσμη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αποδέχθηκε (στη βάση των εκτιμήσεων των δύο εκθέσεων) και διατύπωσε ως κοινό τόπο όλων των “μετόχων” του Ταμείου την πρόταση για περαιτέρω παρέμβαση στο φορολογικό σύστημα με διεύρυνση της φορολογικής βάσης και στο συνταξιοδοτικό για περισσότερο “εξορθολογισμό” των δαπανών (εξισορρόπηση των παλιών με τις νέες συντάξεις).
Στο πλαίσιο των συζητήσεων, όμως, που έγιναν, σύμφωνα με πηγές του capital.gr, στο περιθώριο της συνάντησης, από την πλευρά των αναλυτών του ΔΝΤ, ξεκαθαρίστηκε οτι μένει να αξιολογηθεί από το Ταμείο η αποτελεσματικότητα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος που όμως το Eurogroup, τον περασμένο Μάιο, είχε συμφωνήσει ότι θα λάβει μετά το τέλος του προγράμματος.
Το ΔΝΤ δεν συνυπολογίζει τα μέτρα αυτά στην αξιολόγηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, καθώς αυτά δεν έχουν προσδιορισθεί.
Όταν αυτό γίνει, τότε αυτό θα συνυπολογισθεί στην αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους.
Το ίδιο στοιχείο, δηλαδή τα μεσοπρόθεσμα μέτρα παρέμβασης στο χρέος αποτελούν το “κλειδί” για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους και για την ΕΚΤ, πέραν της ολοκλήρωσης της β’ αξιολόγησης.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πλέον η Κομισιόν, αλλά και το Eurogroup θα επιχειρήσουν να διασφαλίσουν, τα επόμενα 24ωρα, ένα πλαίσιο στο οποίο η “λειτουργική συμμετοχή” του ΔΝΤ να συζητηθεί με τη διασφάλιση αφενός της γνώσης του περιεχόμενου των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος – πράγμα που επιτρέπει και την ενεργοποίηση της ΕΚΤ – και αφετέρου, με τη διασφάλιση, από ελληνικής πλευράς, δεσμεύσεων που θα ανοίγουν και πάλι το φορολογικό και το ασφαλιστικό στο πλαίσιο των απαιτήσεων του ΔΝΤ.
Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, καθώς όλες οι “δεσμεύσεις”, τόσο αυτές που αφορούν στην παρέμβαση στο χρέος, όσο και εκείνες που αφορούν στο φορολογικό – ασφαλιστικό, θα πρέπει να εξασφαλίζονται από μία μορφή “νομιμοποίησης” που κανείς από τις δύο πλευρές, προς το παρόν, δεν έχει αποδεχθεί.
Βέβαια, η ελληνική πλευρά έχει, σε πολλές περιπτώσεις, καταστήσει σαφές οτι θα μπορούσε να ανοίξει το θέμα που την αφορά (ασφαλιστικό – φορολογικό), αλλά μόνο με την προϋπόθεση ότι αυτό θα συνδέεται με το ενδεχόμενο αποτυχίας επίτευξης των στόχων (πρωτογενή πλεονάσματα) και μόνον εφ’ όσον υπάρξει η δέσμευση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Από την πλευρά της Ευρωζώνης, η δέσμευση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος είναι μεν στη συμφωνία του Μαΐου, αλλά ταυτόχρονα η συγκεκριμενοποίησή τους έχει τοποθετηθεί για μετά το τέλος του προγράμματος (2018). Και τώρα, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να “προαγγελθεί” χωρίς να θίγει τις γερμανικές επιφυλάξεις.
Αυτό το “πρόβλημα” έχουν να λύσουν, τα επόμενα 24ωρα στις Βρυξέλλες, και… δεν είναι βέβαιοι ότι αυτό μπορεί να γίνει έγκαιρα.
ΠΗΓΗ: capital.gr