ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στη συνεδρίαση του Eurogroup και τη συμβιβαστική συμφωνία για την Ελλάδα αναφέρεται μέσω του προσωπικού του blog ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν Πιερ Μοσκοβισί. Με μία εκτενή αναφορά που λαμβάνει διαστάσεις και ιδεολογικού μανιφέστου κατά της λιτότητας, ο Επίτροπος αφήνει αιχμές κατά της τιμωρητικής πολιτικής του Βερολίνου.
Αν και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για περαιτέρω περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο, επίσης τονίζει πως μετά τις εξελίξεις στις Βρυξέλλες «φάνηκε φως στο τούνελ της λιτότητας για τους Έλληνες»
Ο κ. Μοσκοβισί κάνει λόγο για μια καλή συμφωνία για την Ελλάδα, για έναν «πολιτικό συμβιβασμό που επιτρέπει τους Θεσμούς που διαχειρίζονται τη διαπραγμάτευση να επιστρέψουν άμεσα στην Αθήνα» και υποστηρίζει πως «η κατάληξη είναι σημαντικό βήμα για αυτό το πρόγραμμα και την εκταμίευση της δόσης». Ο επίτροπος υποστηρίζει πως δίχως το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, «την αλληλεγγύη της ευρωζώνης και σε μικρότερο βαθμό τη βοήθεια του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει, θα έβγαινε από την ευρωζώνη και θα βυθιζόταν στην ύφεση».
Αναλυτικά στο blog του αναφέρει:
«Στο Εurogroup, βρέθηκε μια συμφωνία για την Ελλάδα. Αυτό είναι ένα καλό νέο τόσο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρωζώνη. Χωρίς το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και την αλληλεγγύη της ευρωζώνης, η Ελλάδα θα είχε βυθιστεί σε μια ακόμη πιο δραματική ύφεση.
«Χθες η Ελλάδα – που δανείστηκε πάνω από 250 δισεκατομμύρια από το 2010 – και τα άλλα 18 κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ – βρήκε έναν πολιτικό συμβιβασμό που επιτρέπει στα αρμόδια κοινοτικά όργανα για τη διαπραγμάτευση και την εφαρμογή του προγράμματος οικονομικής βοήθειας, να επιστρέψουν στην Αθήνα σύντομα. Ο απώτερος στόχος είναι απλός: να μειώσει το χρέος στην Ελλάδα και να της επιτρέψει να χρηματοδοτηθεί άμεσα από τις αγορές σε αποδεκτές τιμές.
Ας είμαστε σαφείς: χωρίς αυτό το ευρωπαϊκό πρόγραμμα, η αλληλεγγύη της ευρωζώνης και – σε μικρότερο βαθμό – η συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), η Ελλάδα θα είχε πτωχεύσει, θα είχε εγκαταλείψει την ευρωζώνη και θα είχε βυθιστεί σε ύφεση πολύ πιο δραματική.
Αυτό, δεν το ήθελαν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Ευρωπαίοι – αν και ορισμένοι ακόμη παίζουν με το σενάριο του Grexit.
Πίσω από αυτό το μηχανισμό και τη συμφωνία που επιτεύχθηκε χθες, υπάρχουν σίγουρα οικονομικά στοιχεία. Υπάρχουν επίσης πολλά πολιτικά παιχνίδια που θέλω να εξηγήσω εδώ.
Πολλοί, στο αριστερό φάσμα και στο νότο της ΕΕ μου λένε πως είναι σκανδαλώδες να στραγγαλίζουμε τους Έλληνες. Έπειτα από επτά χρόνια λιτότητας και απώλεια του 27% του ΑΕΠ, περισσότεροι από 300.000 νέοι έφυγαν από τη χώρα και η ανεργία είναι κοντά στο 25%. Καταλαβαίνω αυτή την ευαισθησία, τη συμμερίζομαι, ιδίως όταν πάω στην Αθήνα για να επισκεφτώ τους Έλληνες φίλους μου. Για πέντε χρόνια πολεμούσα τις τιμωρητικές διαθέσεις, οι οποίες θα οδηγούσαν την Ελλάδα στην εφαρμογή αέναης λιτότητας. Και κάποιες φορές αποκομίζω την αίσθηση πως ζητούνται περισσότερα από τους Έλληνες για ιδεολογικούς λόγους και όχι οικονομικούς .
Για σχεδόν πέντε χρόνια συμμετέχω σε αυτή την επώδυνη διαπραγμάτευση, ως ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών και στη συνέχεια ως Ευρωπαίος Επίτροπος. Για πέντε χρόνια, αντιμάχομαι τη λογική που θα οδηγούσε σε διαρκές Grexit ή στην επιβολή μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα. Και εγώ μερικές φορές αισθάνομαι ότι ζητάμε όλο και περισσότερα από τους Έλληνες, για οικονομικούς λόγους, που αποκρύπτουν μόλις και μετά βίας τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα.
Άλλοι, πιο δεξιά πολιτικά και γεωγραφικά προς τα βόρεια, μας κατηγορούν ότι είμαστε πολύ χαλαροί απέναντι στην Ελλάδα και δεν έχουμε εξασφαλίσει την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που η Ελλάδα έχει από καιρό υποσχεθεί. Πιστεύουν ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι ακόμα πολύ ελλιπές, ότι η φορολόγηση είναι πολύ άδικη και όχι αρκετά δυναμική για να εξασφαλίσει την αυτονομία του ελληνικού κράτους. Είναι εξίσου αλήθεια, αν και θα πρέπει να εξετάσει κανείς την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Η ελληνική οικονομία, αν θέλει να κινηθεί προς τα εμπρός, πρέπει να μεταρρυθμιστεί σε βάθος, να γίνει πιο παραγωγική και ελκυστική.
Τέλος, λέγεται συχνά – και δικαίως – ότι όλα αυτά είναι άχρηστα, αν δεν μειωθεί το ελληνικό χρέος που βρίσκεται τώρα στο 170% του ΑΕΠ. Η πολιτική συμφωνία τη Δευτέρα διατήρησε τη βασική πολιτική ισορροπία για να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα το αντάλλαγμα για τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη σταθερή δημοσιονομική προσπάθεια την πάροδο του χρόνου.
Βασικά, υπάρχουν τρεις τρόποι για τη μείωση του ελληνικού χρέους, που υποστηρίζονται από τρεις διαφορετικούς παίκτες σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Μπορεί να δημιουργηθεί πλούτος μειώνοντας έτσι την αναλογία του χρέους, με την υποστήριξη της ανάπτυξης και βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Πολλά έχουν γίνει από τους Έλληνες και τελικά έχουν καταφέρει θετικό ρυθμό ανάπτυξης (2,7% το τρέχον έτος) μετά από χρόνια σοβαρή ύφεση. Αυτό είναι χρήσιμο για την ανταγωνιστικότητα, αλλά αυτή είναι πολύ αργή για να έχουν ένα γρήγορο αντίκτυπο στο χρέος. Μπορεί να συνεχιστεί η περικοπή των κρατικών δαπανών και τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Αυτό είναι ό,τι ζητείται επί επτά χρόνια μέσω σοβαρή λιτότητας, η οποία οδήγησε την Ελλάδα σήμερα με έλλειμμα μόνο 1,1% και ακόμη και να υπερβεί τους στόχους της. Αλλά και πάλι, αυτό έχει κρατήσει πολύ καιρό, είναι οδυνηρό και επιζήμιο.
Τέλος, μπορούν να αλλάξουν οι παράμετροι του χρέους. Χωρίς διαγραφή του, όπως διατυπώνεται πολύ αφελώς αγνοώντας την ύπαρξη και τα συμφέροντα των πιστωτών (ότι θα ήταν τόσο απλό …), αλλά, όπως τα κράτη έχουν αποδεχθεί τον Ιανουάριο, μειώνοντας το ποσοστό του δανεισμού και ρυθμίζοντας τις προθεσμίες για να γίνει το χρέος λιγότερο βαρύ βραχυπρόθεσμα. Και το Μάιο 2016, η Ευρωομάδα δεσμεύθηκε επίσης να ορίσει μεσοπρόθεσμα μέτρα για ένα μεταγενέστερο στάδιο του προγράμματος, εάν η πρόοδος συνεχιστεί. Η προοπτική είναι εκεί.
Επαναλαμβάνω εδώ: η πολιτική συμφωνία τη Δευτέρα είναι μια καλή συμφωνία για την Ελλάδα και τη ζώνη του ευρώ. Διατηρεί τη θεμελιώδη πολιτική ισορροπία για να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα με αντάλλαγμα για τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη σταθερή δημοσιονομική προσπάθεια στην πάροδο του χρόνου. Αυτό είναι το τίμημα για το οποίο οι πιστωτές θα συμφωνήσουν σε νέες προσπάθειες για μια διαρκή μείωση του ελληνικού χρέους, ο απώτερος στόχος του προγράμματος αυτού.
Η συμφωνία της Δευτέρας φέρει μαζί της μια σημαντική αλλαγή. Για πρώτη φορά, έχουμε εξισορρόπηση του προϋπολογισμού με μέτρα ανάπτυξης και κοινωνικής υποστήριξης. Για πρώτη φορά είναι σαφές, όπως ήθελα και είχε ανακοινωθεί στην Αθήνα την Τετάρτη, ένα φως στην άκρη του τούνελ της λιτότητας για τον ελληνικό λαό.
Πολλά απομένουν να γίνουν για να βοηθήσουμε τους Έλληνες φίλους μας. Η Ευρώπη πρέπει να κρατήσει τις ελπίδες τους μετά από αυτό το τούνελ λιτότητας. Αυτή είναι η προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η δική μου.»