panos_drivas Τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης για τη β’ αξιολόγηση παραμένουν σε στασιμότητα καθώς το ΔΝΤ έχει «στηλώσει πόδια» κυρίως ως προς τα εργασιακά και τα δημοσιονομικά.
Στη βάση αυτή και εκτός συνταρακτικού απροόπτου έως την Πέμπτη που αναχωρούν οι θεσμοί δεν αναμένεται κάποια θεαματική αλλαγή, ενώ στο Euroworking Group που συνεδριάζει εντός της εβδομάδας δεν πρόκειται να πιστοποιηθεί κάποια περαιτέρω πρόοδος. Είναι λοιπόν τουλάχιστον βέβαιο ότι το Eurogroup στις 20 του μήνα θα περιοριστεί σε μια ανασκόπηση για την Ελλάδα.
Η μόνη ουσιαστική εξέλιξη όλου αυτού του καιρού είναι τα αντισταθμιστικά μέτρα που μπήκαν στο τραπέζι στις 20 Φεβρουαρίου δημιουργώντας, όμως, άλλο ένα ανοιχτό μέτωπο στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων.
Άτομα που παρακολουθούν από κοντά την αξιολόγηση βεβαιώνουν ότι η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα αντιμετωπίζει κυρίως το ΔΝΤ, αφού οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων δανειστών μέχρι στιγμής απλώς παρίστανται.
Αυτός είναι και ο λόγος που η ομάδα της κ. Βελκουλέσκου ζητά ακόμη πρόσθετα μέτρα 2% του ΑΕΠ ( 3,6 δισ. ευρώ ) από μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων από το 2019.
Θεωρεί, επίσης, ότι η υπεραπόδοση της οικονομίας για το 2016 ήταν συγκυριακή και δεν θα συνεχιστεί το 2017 το 2018 και το 2019.
Συνεπώς, δεν συντρέχει κανένας λόγος για την αναθεώρηση των προβλέψεων του για την ελληνική οικονομία.
Τούτο παρόντος και του εκπροσώπου της ΕΕ, ο οποίος υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τη θέση της Κομισιόν, ότι δηλαδή οι προβλέψεις του ΔΝΤ είναι υπεραπαισιόδοξες και θα πρέπει υποχρεωτικά να αλλάξουν με βάση τα τελευταία δεδομένα για την ελληνική οικονομία.
Το ΔΝΤ έχει απορρίψει, επίσης, και τα 2/3 από τα αντισταθμιστικά μέτρα που έχει παρουσιάσει η ελληνική πλευρά και απλώς συζητά κάποια μέτρα που βρίσκονται κοντά στην δική του αντίληψη περί αντισταθμιστικών μέτρων, όπως η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας για τις επιχειρήσεις.
Ζητά, όμως, αντί για επιδοματικά μέτρα αλλαγή της ενιαίας φορολογικής κλίμακας για μισθωτούς συνταξιούχους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις.
Επί της ουσίας, το Ταμείο ζητά τη μείωση της πρόσθετης φορολογικής επιβάρυνσης που επιβλήθηκε στα μεσαία και υψηλά εισοδήματα και παράλληλα την επιβάρυνση με φόρους στα χαμηλά και πολύ χαμηλά εισοδήματα, μέσω της μείωσης του αφορολόγητου.
Παρόλα αυτά, για να αποφευχθεί μια ρήξη αποφασίστηκε το θέμα να περάσει στις τεχνικές διαπραγματεύσεις με την ελπίδα οι αποστάσεις να μειωθούν.
Διάσταση και στα εργασιακά
Η απόσταση που καταγράφεται στα δημοσιονομικά, τα μέτρα και τα αντίμετρα για το 2019 παραμένει σταθερή και στις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στην αγορά εργασίας.
Το ΔΝΤ ζητά απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση της υπουργικής έγκρισης , αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου σε ό,τι αφορά την ευκολία προκήρυξης απεργίας και την επαναφορά της ανταπεργίας.
Αρνείται να δεχθεί και την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο και επιμένει οι μισθοί να διαμορφώνονται σε επιχειρησιακό επίπεδο, δηλαδή πρακτικά ζητά τις ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Και σε αυτό το θέμα, το Ταμείου ξεχνά τη βασική συνθήκη του προγράμματος, που λέει ότι οι αλλαγές στην αγορά εργασίας θα πρέπει να γίνουν με βάση τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.
ΠΗΓΗ: enikonomia.gr