panos_drivas Με ανοιχτά τα περισσότερα και δυσκολότερα ζητήματα της διαπραγμάτευσης και με χαμηλές προσδοκίες η ελληνική πλευρά προσέρχεται σήμερα στη συνεδρίαση του Eurogroup, κατά τη διάρκεια του οποίου αναμένει μια συμβιβαστική λύση η οποία θα επιτρέψει την επιστροφή των Θεσμών στην Αθήνα και στην καλύτερη περίπτωση μία τεχνική συμφωνία στη Μάλτα στις 7 Απριλίου.
Αυτό ήταν, όμως, το αίτημα και του προηγούμενου Eurogroup: η επιστροφή των Θεσμών στην Αθήνα. Κάτι το οποίο έγινε δίχως, όμως, να αποδώσει σημαντικά αποτελέσματα, δεδομένου ότι το ΔΝΤ -μετέωρο ακόμα μεταξύ της πίεσης που ασκεί για ελάφρυνση του χρέους και της αναποφασιστικότητας σχετικά με το εάν θα συμμετάσχει πλήρως στο πρόγραμμα- προβάλλει ακραίες απαιτήσεις εκμεταλλευόμενο την “προεκλογική σιωπή” των Ευρωπαίων και δη των Γερμανών, ενώ και η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αναζητά πολιτική λύση μη μπορώντας να προωθήσει ορισμένα δύσκολα μέτρα.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ ο υπουργός Οικονομικών ακούγεται πως θα έχει σειρά επαφών με τους κορυφαίους των θεσμών, πριν την έναρξη της συνεδρίασης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Τσακαλώτος φαίνεται να επιμένει στα θετικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας (δείτε εδώ σχετικό ρεπορτάζ).
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα έχει καλυφθεί μέρος της απόστασης που χώριζε τις δύο πλευρές: έχουν, έτσι, συγκλίνει στον μηχανισμό εξωδικαστικού συμβιβασμού, στα δημοσιονομικά μεγέθη για το 2018 και στον προγραμματισμό του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων.
Αντιθέτως, σε εκκρεμότητα παραμένουν τα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις, συλλογικές διαπραγματεύσεις), καθώς γνωστή είναι η στάση στα θέματα αυτά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε εκκρεμότητα και το αφορολόγητο, τα μέτρα ελάφρυνσης των πολιτών, η προσωπική διαφορά στις συντάξεις, και τα ενεργειακά. Διαφωνίες που πρέπει να παραπεμφθούν στην πολιτική διαπραγμάτευση, δεν είναι λίγοι αυτοί που το ζητούν, πλέον.
Πάντως όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του real.gr στις Βρυξέλλες σήμερα το σύντομο Eurogroup της Δευτέρας δεν θα αποτελέσει πεδίο διαπραγμάτευσης για κανέναν.
Οι εταίροι της χώρας θα περάσουν το κατάλληλο μήνυμα στον Ευ. Τσακαλώτο και θα του επιστήσουν την προσοχή στο ότι ο χρόνος τελειώνει, η εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ πλησιάζει και μια μη συνεργάσιμη Ελλάδα θα είναι εύκολος στόχος για όσους θέλουν να τινάξουν την υπόθεση της ελληνικής διάσωσης στον αέρα.
Για τις Βρυξέλλες δεν υφίσταται κανένα ζήτημα μείωσης των προληπτικών μέτρων των 2 μονάδων του ΑΕΠ από συντάξεις και αφορολόγητο και πετάνε το μπαλάκι του “κοινωνικού προφίλ” πίσω στην κυβέρνηση, η οποί θέλει να γλιτώσει τις μικρές συντάξεις του ιδιωτικού τομέα, έχοντας όλη την ευχέρεια να πλήξει τη μόνιμη κομματική πελατεία των ΔΕΚΟ του Δημοσίου και των εφάπαξ.
Το ίδιο ισχύει και στις συζητήσεις για τα αντίμετρα, καθώς η μείωση του ΕΝΦΙΑ στους εισοδηματίες που απέκτησαν ακίνητα από τον καρπό της φοροδιαφυγής δεν είναι το ίδιο κοινωνική επιλογή όσο η μείωση του φόρου μισθωτής εργασίας και κερδών επιχειρήσεων, μήπως και κανείς μπορέσει να προσλάβει έναν άνεργο σε αυτήν τη χώρα.
Τα δημοσιονομικά, όμως, όπως φάνηκε δεν ήταν το μόνο αγκάθι. Εργασιακά και ενέργεια, 2 από τα 11 προαπαιτούμενα – κλειδιά έδειξαν πόσο μακριά είναι οι δύο πλευρές, με τους δανειστές να αμφιβάλουν για την πολιτική βούληση της Αθήνας να κάνει ό,τι έχει συμφωνηθεί.
Εργασιακά
«Δεν μπορώ να αρχίσω να σας περιγράφω πόσο εκτός πραγματικότητας είναι το να μη γίνουν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας», έλεγε κοινοτικός αξιωματούχος.
Όρια απολύσεων, ανταπεργία, υπογραφές υπουργών σε σχέδια αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων, αποτελούν απαράβατους όρους, τους οποίους η χώρα προσυπέγραψε για να λάβει τα κεφάλαια διάσωσης το 2015.
Η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας ζητήθηκε από το ΔΝΤ για τη συμμετοχή του, ακριβώς γιατί ήταν στο προηγούμενο πρόγραμμα και δεν έγινε όταν έπρεπε.
Ενέργεια
Βρυξέλλες και δανειστές έχουν αντιληφθεί ότι η ελληνική πλευρά δεν θέλει να ανοίξει την αγορά ενέργειας, αλλά να την ελέγξει τυραννικά, δημιουργώντας ξανά ασφυκτικές συνθήκες εισόδου σε αυτήν.
Η στάση της ελληνικής πλευράς ήταν «απαράδεκτη» στο συγκεκριμένο θέμα, με αξιωματούχους να διερωτώνται ποιους και γιατί προστατεύει η κυβέρνηση στις κρατικές εταιρείες.
Η δε ιδέα των «πλειστηριασμών ενέργειας», το να δημοπρατήσει, δηλαδή, το κράτος πόσες κιλοβατώρες θα παράγει ο κάθε επενδυτής, που θα θελήσει να μπει στην Ελλάδα με αιολικά πάρκα για παράδειγμα, αντιβαίνει πλήρως στους κανόνες της κοινής αγοράς και θα διώξει εκατοντάδες επενδυτές. Άνθρωποι του χώρου στις Βρυξέλλες λένε πως η Ελλάδα από τον πάτο της λίστας της παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές δεν έχει καιρό για πλειστηριασμούς και πρέπει να επιτρέψει την παραγωγή για όσες κιλοβατώρες μπορούν να παραχθούν.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, real.gr