ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η αντικατασκοπία και το εύθραυστο πλέγμα των μυστικών της σχέσεων μοιάζει με υαλοπωλείο. Και ο πρόεδρος Τραμπ, με αφηνιασμένο και απείθαρχο ταύρο. Εδώ και μήνες παρακολουθούμε την καταστροφική σύγκρουση ανάμεσά τους.
Το τελευταίο κατασκοπικό σκάνδαλο του Τραμπ ήταν η αποκάλυψη ότι μοιράστηκε με δύο υψηλούς Ρώσους επισκέπτες του απόρρητες πληροφορίες για σχέδια της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος να επιτεθεί σε αεροπλάνα με βόμβες κρυμμένες σε φορητούς υπολογιστές. Η ενέργεια αυτή του προέδρου ήταν επιπόλαια, αν όχι επικίνδυνη.
Ύστερα ήρθε η άλλη συγκλονιστική καταγγελία ότι τον περασμένο Φεβρουάριο ο Τραμπ ζήτησε από τον τότε διευθυντή του FBI Τζέιμς Κόμεϊ να σταματήσει τις έρευνες για τις σχέσεις του Μάικλ Φλιν, του συμβούλου εθνικής ασφαλείας τον οποίο είχε μόλις απολύσει, με τη Ρωσία. Η φράση που φέρεται να είπε ο πρόεδρος στον Κόμεϊ θα μείνει στην ιστορία: «Ελπίζω ότι δεν θα ασχοληθείς άλλο με αυτό».
Το να παρακολουθείς αυτόν τον Λευκό Οίκο εν δράσει είναι σαν να βλέπεις μια ταινία τρόμου. Τα «καλά παιδιά» (ναι, υπάρχουν και τέτοια) εξακολουθούν να πέφτουν σε καταπακτές. Ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Χέρμπερτ Ρέιμοντ ΜακΜάστερ κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να υπερασπιστεί τις ενέργειες του Τραμπ, χαρακτηρίζοντας «απολύτως θεμιτή» την αποκάλυψη πληροφοριών σχετικών με την τρομοκρατία. Ο πρόεδρος, είπε, δεν γνώριζε καν ποια χώρα είχε παράσχει αυτές τις πληροφορίες. Και η χώρα αυτή, που φέρεται να είναι το Ισραήλ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία τονίζει ότι θα συνεχίσει να μοιράζεται πληροφορίες με την κυβέρνηση Τραμπ.
Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με όλα αυτά, όμως, γιατί ο σύμβουλος του προέδρου για θέματα εσωτερικής ασφαλείας Τομ Μπόσερτ τηλεφώνησε στους διευθυντές της CIA και της NSA και τους ενημέρωσε για όσα ο Τραμπ είχε πει στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και τον πρεσβευτή Σεργκέι Κισλιάκ; Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ο Μπόσερτ «αυτοσχεδίασε». Είναι ένα καλό ρήμα για να χαρακτηρίσει και τη συμπεριφορά του Αμερικάνου προέδρου.
Ο τελευταίος αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα τού γιατί οι πρόεδροι χρειάζονται πρωτόκολλα και υπομνήματα. Όταν κάποιος είναι άπειρος και παρορμητικός σαν τον Τραμπ, το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον χαώδες. Το μπλογκ Lawfare, ένα από τα πιο έγκυρα χρονικά θεμάτων εθνικής ασφαλείας, αναρωτιέται κατά πόσον ο Τραμπ παραβίασε τον όρκο του να «ασκεί πιστά το αξίωμα του προέδρου». Είναι ένας ευγενικός τρόπος να αναρωτηθεί κανείς κατά πόσον πρέπει να απαγγελθεί κατηγορία (impeachment) εναντίον του προέδρου.
Η απειλή κατά της προεδρίας Τραμπ βαθαίνει. Η αξιοπιστία του καταρρέει και πολλοί εξέχοντας Ρεπουμπλικανοί εκφράζουν ανοιχτά την ανησυχία τους για τις αποφάσεις του. Κάθε νέα αποκάλυψη δείχνει ότι πρόκειται για έναν πρόεδρο που προσπαθεί να τρομοκρατήσει ή να κοροϊδέψει τους αξιωματούχους της αντικατασκοπίας ή της δικαιοσύνης. Όπως λέει ένας βετεράνος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, «για τον πρόεδρο αυτόν δεν υπάρχουν προστατευτικά κιγκλιδώματα».
Η αντικατασκοπία βρίσκεται στον πυρήνα των προβλημάτων του Τραμπ πριν ακόμη από τις εκλογές. Το περασμένο φθινόπωρο, χαρακτήρισε «απάτη» τις πληροφορίες για ρωσική ανάμιξη στις εκλογές. Στη συνέχεια, παρομοίασε αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών με Ναζί. Μετά την ορκωμοσία του, εκφώνησε μια προκλητική ομιλία στην αίθουσα ηρώων της CIA. Στη συνέχεια πίεσε τον διευθυντή του FBI, που επόπτευε τις έρευνες για τη ρωσική ανάμιξη, να ορκιστεί πίστη στο πρόσωπό του, κι όταν εκείνος αρνήθηκε τον απέλυσε.
Κι ύστερα ήρθε η τελευταία αποκάλυψη ότι ο πρόεδρος ήθελε να σταματήσει το FBI τις έρευνες για τον Φλιν και να επικεντρωθεί στις διαρροές.
Μπροστά σ? αυτό, η συζήτηση με τους Ρώσους για θέματα τρομοκρατίας μού φαίνεται δευτερεύουσα. Οι πρόεδροι μπορούν να αποφασίζουν τι λένε σε ξένους αξιωματούχους. Το επεισόδιο με το FBI,όμως, είναι άλλης τάξεως.
Κάθε πρόεδρος εμπλέκεται σε διαρροές για θέματα αντικατασκοπίας. Στη διάρκεια της προεδρίας Κάρτερ, η Ουάσινγκτον Ποστ αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεϊν πληρωνόταν από τη CIA. Ο επικεφαλής των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Αμάν δεν χάρηκε πολύ με αυτή την αποκάλυψη, αλλά η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών συνεχίστηκε.
Η κυβέρνηση του υιού Μπους απέτυχε παταγωδώς στην ανίχνευση όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, αλλά οι σχέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με χώρες της Μέσης Ανατολής δεν επηρεάστηκαν. Η κυβέρνηση Ομπάμα επιβεβαίωσε άθελά της ένα τηλεγράφημα του Ασοσιέιτεντ Πρες που αποκάλυπτε τη διείσδυση Βρετανών και Σαουδαράβων στην αλ-Κάιντα, χωρίς αυτό να πλήξει τις σχέσεις των ΗΠΑ με τις χώρες αυτές.
Η διαφορά με την περίπτωση Τραμπ είναι ότι ο σημερινός πρόεδρος δεν δείχνει σίγουρος για το αν οι μυστικές υπηρεσίες είναι μαζί του ή εναντίον του. Από τη μια επιτίθεται στη CIA και το FBIεπειδή αμφισβητούν τη νομιμότητά του κι από την άλλη κομπάζει στον Λαβρόφ και τον Κισλιάκ για το τι φοβερές υπηρεσίες αντικατασκοπίας διαθέτει.
Αυτή η σχέση έρωτα και μίσους του προέδρου με τις υπηρεσίες αντικατασκοπίας πρέπει να αλλάξει. Τέτοιου είδους σχέσεις οικοδομούνται πάνω στην εμπιστοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για τις επιτυχημένες προεδρίες. Ο ταύρος πρέπει να βγει από το υαλοπωλείο.
Πηγή: Washington Post (του Ντέιβιντ Ιγνέσιους)