ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Άγριο διεθνές παρασκήνιο μετά την καταδίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ- Ποιοι επιχειρούν να υποβαθμίσουν τις καταγγελίες σχετικά με το έλλειμμα του 2009
Στο λεξικό του Πανεπιστημίου του Κέϊμπριτζ (Cambridge English Dictionary) ο όρος “bean counter» (κατά κυριολεξία «μετρητής φασολιών») ερμηνεύεται ως εκείνος που «φροντίζει τις οικονομικές υποθέσεις μιας μεγάλης εταιρείας κατά τρόπο που να μην επιτρέπει στους υπαλλήλους να ξοδεύουν χρήματα».
Αυτόν τον διαδεδομένο στα μεγάλα funds του Λονδρέζικου Σίτι και της Νέας Υόρκης όρο χρησιμοποίησε προ μηνών το αμερικανικό περιοδικό Politico (γνωστό για αρκετά επιθετικά προς την Ελλάδα και την σημερινή κυβέρνηση δημοσιεύματα) για να χαρακτηρίσει τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου.
Εκείνο που, ωστόσο, είχε εντυπωσιάσει πολλούς ήταν ότι σε μια ψηφοφορία μεταξύ στελεχών μεγάλων πολυεθνικών και διεθνών οργανισμών, που δημοσίευσε το ίδιο περιοδικό, ο κ. Γεωργίου συγκαταλέγεται μεταξύ των 28 προσώπων με την μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς, τα οποία, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «μπορούν να επηρεάσουν τον κόσμο το 2017».
Παρότι εμφανώς υπερβολική και πιθανότατα σκόπιμη η παρουσία του συγκεκριμένου προσώπου σ’ αυτή τη λίστα των ισχυρών παικτών παγκοσμίως, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που το πιστεύουν.
Η ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή που του επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, για μία από τις τρεις πράξεις παράβασης καθήκοντος για τις οποίες κατηγορείτο, άνοιξε έναν μικρό «παγκόσμιο πόλεμο» βάζοντας στο στόχαστρο την Ελληνική Δικαιοσύνη και εμμέσως την κυβέρνηση.
Το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ (την κρίσιμη και νεφελώδη περίοδο αμέσως μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο πρώτο μνημόνιο) θα έλεγε κανείς ότι είναι «δευτερεύον» και δεν συνάδει με τον θόρυβο που προκλήθηκε. Συγκεκριμένα, ο κ. Γεωργίου βρέθηκε ένοχος διότι δεν ενημέρωσε το διοικητικό συμβούλιο της ανεξάρτητης αρχής για τη διαβίβαση των στοιχείων σχετικά με το έλλειμμα του 2009.
Εκείνο, ωστόσο, που φαίνεται ότι τρομοκράτησε πολλούς στις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον αλλά και την Αθήνα είναι ότι η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση ίσως αποτελέσει προπομπό εξελίξεων όσον αφορά την εκκρεμούσα «παράλληλη» υπόθεση σχετικά με το εάν ο κ. Γεωργίου διαδραμάτισε ρόλο στην τεχνητή αλλοίωση του ελλείμματος του 2009 και διευκόλυνε κατ΄ αυτόν τον τρόπο τις αποφάσεις για τα εξοντωτικά μέτρα που έλαβε η τρόϊκα και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Τι φοβούνται στις Βρυξέλλες
Από τους Financial Times και τους New York Times μέχρι μεγάλες γερμανικές εφημερίδες, όπως η FAZ, που εκφράζουν το υπουργείο Οικονομικών και την ΕΚΤ, σχηματίστηκε αμέσως συμπαγές μέτωπο υπεράσπισης του πρώην στελέχους της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ενώ ιδιαίτερα δραστήρια στην ίδια κατεύθυνση αποδείχθηκαν στελέχη της Ν.Δ, της ΔΗΣΥ αλλά και η άτυπη σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ Μιράντα Ξαφά.
Έμμεση αλλά απολύτως σαφής ήταν η υποστήριξη από την ίδια την Κομισιόν, με την εκπρόσωπο Τύπου Αννίκα Μπράϊνχαρτ να δηλώνει πως οι Βρυξέλλες θεωρούν απολύτως αξιόπιστα και ακριβή τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ κατά την περίοδο 2010-2015. Η δήλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί «εκτός θέματος», δεδομένου ότι η δικαστική απόφαση δεν αφορούσε την ακρίβεια και την ποιότητα των στατιστικών στοιχείων της εποχής Γεωργίου, είναι, ωστόσο, απολύτως ενδεικτική του τι πραγματικά φοβούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η πιθανότητα να υπάρξει άλλη δικαστική απόφαση που να θέτει εν αμφιβόλω τα στατιστικά της έκθεσης αιτιολόγησης για την υπαγωγή στο πρώτο μνημόνιο θα δημιουργούσε περιβάλλον αμφισβήτησης της ίδιας της Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή), επικεφαλής της οποίας εκείνη την περίοδο ήταν Γερμανός και μάλιστα εκ των στενών συνεργατών του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, και θα άφηνε ερωτηματικά για το τι πραγματικά συνέβη. Εύκολα, επίσης, ένας τέτοιος «ιός» θα επεκτεινόταν και σε άλλες χώρες που έχουν κάθε λόγο να αμφισβητούν τις επίσημες ευρωπαϊκές δημοσιονομικές στατιστικές.
Η προτροπή του Βερολίνου αλλά και του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ προς όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών ήταν άλλωστε σαφής.
«Καμία αμφισβήτηση του ελλείμματος (15,2%) του 2009. Οτιδήποτε άλλο μας βάζει σε κινδύνους», φέρεται ειπών ο επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ σε στέλεχος της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, την εποχή που είχαν εκδηλωθεί οι δικαστικές έρευνες και η πρώτη ποινική δίωξη κατά του Ανδρέα Γεωργίου. Τότε, άλλωστε, είχε καταβληθεί έντονη προσπάθεια να αποκρυβεί ή να υποτιμηθεί ένα mail του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Αθήνα Μπομπ Τράα προς τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου (το οποίο αποκάλυψε στο βιβλίο του ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου) όπου αναφέρει πως «το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων πρέπει να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά». Πιθανώς εκείνη η προτροπή να μην σημαίνει κάτι, μπορεί, όμως, να σημαίνει πολλά.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να μπει σε δημόσια συζήτηση σχετικά με το θέμα. Ορθώς. Πρόκειται για μία υπόθεση υπό δικαστική διερεύνηση, ένα σκέλος της οποίας κατέληξε στην καταδίκη του κ. Γεωργίου.
Έχει, ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι κανείς από την αντιπολίτευση δεν σχολίασε την σαφέστατη παρέμβαση της εκπροσώπου της Κομισιόν στην Δικαιοσύνη. «Κατανοούμε ότι η σημερινή δικαστική απόφαση (σ.σ για την επιβολή ποινής διετούς φυλάκισης) είναι ανοικτή σε προσφυγή για νομικούς λόγους ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδας», τόνισε.
Κάτι παρόμοιο είχε δηλώσει προ ημερών ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής για την υπόθεση της Ηριάννας και σύμπασα η αντιπολίτευση τον είχε καταγγείλει για «ωμή παρέμβαση» ζητώντας την παραίτησή του. Για την παρέμβαση της κ. Μπράϊκχαρτ δεν βρέθηκε κανείς να διατυπώσει ούτε καν τα γνωστά περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Ο ίδιος ο “bean counter» Ανδρέας Γεωργίου, πάντως, φαίνεται να απολαμβάνει τη διεθνή στήριξη στο πρόσωπό του από την κατοικία του στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, σε κοντινή απόσταση από την Ουάσιγκτον όπου είναι η έδρα του ΔΝΤ και όπου εργαζόταν επί 21 χρόνια, πριν έρθει στην Αθήνα για να αναλάβει την ΕΛΣΤΑΤ με πρόταση του τότε υπουργού Οικονομικών.
Σε δηλώσεις του, μάλιστα, στους Financial Times εμφανίζεται αποφασισμένος να κινηθεί σε βάρος της δικαστικής απόφασης μέσω των ευρωπαϊκών δικαστηρίων και λέει πως «θα έκανε ξανά ακριβώς ότι έπραξε το 2010». Γνωρίζει, άλλωστε, ότι έχει αρκετούς συμμάχους στην Αθήνα. Και, φυσικά, ότι στο πρόσωπό του διακυβεύονται πολλές ισορροπίες στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, τέτοιες που δημιουργούν, όπως λέει σε συνομιλητές του, «ασπίδα προστασίας» για όσα συνέβησαν ή δεν συνέβησαν το 2010.
Πηγή: Νέα Σελίδα