ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ένα σχόλιο για το άρθρο του Ολυμπιονίκη μας Πύρρου Δήμα στην “Καθημερινή” περί σημαιοφόρων και αρίστων…
Ο Ολυμπιονίκης μας Πύρρος Δήμας καταθέτει, μέσω της “Καθημερινής”, την άποψή του σχετικά με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να ανακηρύσσονται οι σημαιοφόροι στην τελευταία τάξη του Δημοτικού με κλήρωση και όχι με βάση την επίδοση στα μαθήματα.
Επ΄ αυτού έχουν επιχειρηματολογήσει πολλοί. Μερίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας επισημαίνοντας την ορθότητα της απόφασης, επειδή έτσι θα σταματήσουν οι πιέσεις που δέχονται οι δάσκαλοι για “έναν καλό βαθμό” ώστε να διεκδικηθεί η…σημαία στις παρελάσεις, άλλοι, όπως η Ν.Δ, λέγοντας πως καταλύεται η αξιοκρατία των…αρίστων και επιβάλλεται η μετριοκρατία των τυχερών.
Ο Πύρρος Δήμας επέλεξε να φέρει την επιχειρηματολογία του (κατά της κλήρωσης) στα μέτρα που γνωρίζει. Τον αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η άποψή του είναι σεβαστή και καλώς την διατυπώνει.
Γράφει μεταξύ άλλων:
«Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε η επιλογή των σημαιοφόρων να γίνεται με κλήρωση. (…)Αυτό δεν είναι σωστό. Είχα την τιμή να είμαι δυο φορές σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν επρόκειτο να την αποδεχθώ αν ήταν προϊόν τύχης. Η θέση του σημαιοφόρου είναι, πάνω από όλα, εκείνη του ηγέτη. (…) Δεν μπορείς να επιλέξεις τους ηγέτες σου με κλήρωση, αν και, για να είμαι ειλικρινής, καμιά φορά πιστεύω ότι η τύχη θα τα κατάφερνε καλύτερα από εμάς. (…) Υπάρχουν πολλά πεδία αριστείας, δεν είναι μόνο η βαθμολογική επίδοση. Άριστος είναι ο μαθητής με κινητικά προβλήματα που έχει στους ώμους μεγαλύτερο βάρος σε σχέση με τους συμμαθητές του…»
Αν και όσοι ανατρέχουμε στις παιδικές μας μνήμες “η θέση του ηγέτη” δεν συνέπιπτε σχεδόν ποτέ με τον “τίτλο” του σημαιοφόρου στις παρελάσεις (αλλιώς δημιουργούνται οι ηγέτες του σχολείου, της παιδικής αθωότητας ή, αργότερα, της εφηβείας), ο Πύρρος Δήμας οφείλει να θυμάται πως η ανακήρυξη του σημαιοφόρου στις εθνικές ολυμπιακές αποστολές ήταν και είναι πολύ συχνά αποτέλεσμα παρασκηνιακών διεργασιών μεταξύ Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, υπουργείου Αθλητισμού και ομοσπονδιών με ισχυρή δόση “κοινού αισθήματος” το οποίο συνήθως διαμορφώνεται από τα μέσα ενημέρωσης και τα πρωτοσέλιδα.
Στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνευ (2000), για παράδειγμα, ως σημαιοφόρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Αποστολής επιλέχθηκε ο Κώστας Κεντέρης μετά το απρόσμενο χρυσό μετάλλιο που συγκλόνισε το πανελλήνιο και συζητήθηκε παγκοσμίως όσο κανένα άλλο.
Το άξιζε ο Κεντέρης; Προφανώς. Ήταν και άριστος και ηγέτης, σύμφωνα με την προσέγγιση του Πύρρου Δήμα και το “κοινό αίσθημα”. Την ανακοίνωση, μάλιστα, αυτής της απόφασης έκανε, τότε, ο υπουργός Αθλητισμού Γιώργος Φλωρίδης, ώστε η πολιτική να κλέψει λίγη από τη λάμψη του αθλητή και να ικανοποιήσει τη “δίψα” του λαού.
Τέσσερα χρόνια μετά ο Κώστας Κεντέρης βρέθηκε στο επίκεντρο ενός πρωτοφανούς σκανδάλου ντόπινγκ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δικαίως ή αδίκως. Αν και η “απουσία” του από τους σχετικούς ελέγχους τον άφησε -με δική του επιλογή- ανυπεράσπιστο μπροστά στις υποψίες, τις φήμες, τις κατηγορίες.
Ο άριστος -και σημαιοφόρος- του 2000 έγινε ένας “‘έκπτωτος άγγελος” το 2004, πικραίνοντας και θυμώνοντας πολλούς Έλληνες. Επαναλαμβάνω: δικαίως ή αδίκως.
Όπως πολλούς πίκρανε και η ομάδα της Άρσης Βαρών, η ομάδα του Πύρρου, με τις φήμες, υποψίες ή και αποδείξεις περί σκανδάλου ντόπινγκ με εμπλεκόμενους υψηλά ιστάμενους του αθλήματος.
Ο Πύρρος δεν μπορεί να μην τα θυμάται όλα αυτά. Επειδή, λοιπόν, τα θυμάται, καλό θα ήταν να είναι ελαστικότερος όταν ταυτίζει τους “ηγέτες” και τους “άριστους” (των αθλητικών ή άλλων επιδόσεων) με τους “σημαιοφόρους”.
Είναι νωπές οι μνήμες και ακόμα ανοιχτές οι πληγές…
Υ.Γ Ας ανατρέξει, επίσης, ο Πύρρος στο αρχείο του σχετικά με τις επιλογές όλων των σημαιοφόρων των εθνικών ολυμπιακών αποστολών κατά την τελευταία 25ετία. Και στους Αγώνες του 2004. Εξαιρετικοί αθλητές ήταν πολλοί. Αρκετοί ήταν και εξαιρετικοί χαρακτήρες. Λίγοι επιλέχθηκαν. Το πως είμαι βέβαιος πως το γνωρίζει…
Anatropinews