ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το είδωλό μας στον καθρέφτη
Η τραγωδία στη Μάνδρα και οι μεγάλες καταστροφές στη Δυτική Αττική δεν είναι προφανώς αποτέλεσμα μόνο ενός αναμφίβολα ακραίου καιρικού φαινομένου. Αυτό φαίνεται πως το κατανοούν όλοι. Ακόμα και εκείνοι που επιχείρησαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και να αλιεύσουν πολιτικά οφέλη μέσα από τις λάσπες που άφησε πίσω της η θεομηνία.
Η τραγωδία είναι το βαρύ αποτύπωμα θανάτου που άφησε (για ακόμα μία φορά) η επί αρκετές δεκαετίες στρεβλή λειτουργία ενός δομικά αναποτελεσματικού κράτους.
Είναι, όμως, και κάτι περισσότερο. Είναι το είδωλό μας στον καθρέφτη. Κυβερνήσεις, υπουργοί, νομάρχες, δήμαρχοι, πολεοδομίες, μηχανικοί, Δικαιοσύνη αλλά και τοπικές κοινωνίες -εν τέλει καθένας από εμάς- έχουν ανεχθεί ή ακόμα χειρότερα έχουν συμπράξει σε ένα κύκλο «αλληλοεξυπηρετήσεων», μικρότερης ή μεγαλύτερης διαφθοράς, πελατειακών σχέσεων, αβελτηρίας και πολιτικού κόστους. Ένα κύκλος που καταλήγει σε τραγωδίες όπως αυτή της Μάνδρας.
Μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου είπε πως «εάν γκρέμιζε το αυθαίρετο εργοτάξιο του δήμου που παρεμπόδιζε τη ροή του ρέματος θα κατέληγε στο αυτόφωρο». Η διαπίστωση είναι ακριβής. Είναι γνωστό πως ορθώνονται πολιτικά και νομικά εμπόδια στις ελάχιστες προσπάθειες αποκατάστασης τέτοιων προβλημάτων.
Η αποκάλυψη του καθηγητή Δημήτρη Παπανικολάου (και πρώην προέδρου του ΟΑΣΠ) ότι επί μία 20ετία «ενοχλεί» τους αρμοδίους για την ανάγκη εκπόνησης μελετών και κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων αλλά συναντά κλειστές πόρτες είναι, αναμφίβολα, συγκλονιστική και επισύρει τουλάχιστον πολιτικές ευθύνες.
Είναι οι ευθύνες εκείνων που επέτρεψαν 11 (!) γενιές αυθαιρέτων (είναι νωπές οι μνήμες του Αντώνη Τρίτση να χλευάζεται από το πολιτικό σύστημα -και το ίδιο του το κόμμα- για τις …υπερφίαλες απόψεις του για την αυθαίρετη δόμηση), που άφησαν να ξεφυτρώνουν βίλες στα καμένα, που επέτρεπαν να δημιουργούνται ολόκληρες πόλεις πάνω σε μπαζωμένα ρέματα δίχως τις απαραίτητες υποδομές ρυμοτόμησης και διαχείρισης των υδάτων.
Εάν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς και τις δραστικές περικοπές κονδυλίων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κατά τη διάρκεια της μνημονιακής 8αετίας αντιλαμβάνεται πως και γιατί καταλήγουμε σε τραγωδίες όπως η σημερινή.
Το «ως εδώ» δεν είναι, πλέον, αρκετό. Έχει ειπωθεί πολλές φορές και έχει χάσει το νόημά του. Τώρα είναι άμεση η ανάγκη να ληφθούν μέτρα και μάλιστα σε ένα ευρύτατο συναινετικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει τη συνδρομή όλων των πολιτικών δυνάμεων, των κοινωνικών φορέων, των ειδικών, της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και των τοπικών κοινωνιών.
Ιδιαίτερα όταν, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αυτά που θεωρούνταν έως χθες «ακραία καιρικά φαινόμενα» διόλου ακραία θα είναι στο μέλλον καθώς η κλιματική αλλαγή ανατρέπει όσα εκλαμβάνονταν ως δεδομένα.
Η κυβέρνηση έχει αναμφίβολα τον πρώτο ρόλο. Ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει αύριο τα μέτρα αποκατάστασης των πληγέντων, το επόμενο διάστημα, όμως, πρέπει να γίνουν και άλλα βήματα. Απαιτείται η εκπόνηση ενός «χάρτη» παρεμβάσεων στη συγκεκριμένη περιοχή αλλά και σε άλλα σημεία του λεκανοπεδίου και ολόκληρης της χώρας.
Πολιτική βούληση υπάρχει, η χώρα διαθέτει το κατάλληλο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, αυτό που μένει είναι η συμφωνία όλων για την αντιμετώπιση των παθογενειών στη λειτουργία των κρατικών δομών. Και, ακόμα, η αφύπνιση της κοινωνίας η οποία πρέπει να πάψει να βολεύεται στην εξυπηρέτηση του εφήμερου προσωπικού ή τοπικού οφέλους και να διακρίνει τη μεγάλη εικόνα και τις συνέπειες της αδιαφορίας.
Αυτή τη φορά το «ως εδώ» πρέπει να πιάσει τόπο…
Πηγή: Νέα Σελίδα