Newsroom Στο ασφαλιστικό, στην προστασία της εργασίας, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, σε αυτά που είναι όλη η βαθιά, καθημερινή ζωή του πολίτη, η Νέα Δημοκρατία είτε ψελλίζει πράγματα που δεν στέκουν καν είτε υπόσχεται π.χ. μεικτή ασφάλιση, που προκαλεί τεταρταίο πυρετό στους πολίτες, όταν κάθεσαι και λογαριάζεις τι πρέπει να πληρώσεις στον ιδιωτικό φορέα για να έχεις την πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη που παρέχει το δημόσιο σύστημα Υγείας, είναι μία βόμβα στο ασφαλιστικό και εντελώς απωθητικό για τον πολίτη, δήοωσε ο Νίκος Ξυδάκης μιλώντας στον 105,5 Στο Κόκκινο.
Έτσι, όπως είπε, «η μόνη ατζέντα που μπορεί να σηκώσει είναι η “τάξη” και η “ηθική”. Και στην ηθική συντριπτικά πλήγματα… Όταν σηκώνεις τη σημαία της πατριδοκαπηλίας και της ηθικολογίας έρχεται η ίδια η πραγματικότητα και σε τιμωρεί. Κορυφαία της στελέχη, βουλευτές, καταδικάζονται με βαριές ποινές, για ανάμειξη σε παραδικαστικά, για δωροδοκίες, για δωροδοκίες, για χρηματισμό… και για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων θυμάτων trafficking.
Η ίδια παράταξη που μετά βδελυγμίας και με κηρύγματα καταψηφίζει συστηματικά οποιοδήποτε νομοσχέδιο κατοχυρώνει την ταυτότητα φύλου, ιδιωτικές συμπεριφορές, ανθρώπινα δικαιώματα, προσωπικές ελευθερίες, η ίδια βρίσκει τρόπους να αρχίσει να μιλάει για ιδιωτικότητα, για το δικαίωμα της ερωτικής συμπεριφοράς ως ζήτημα ελεύθερης αγοράς, “έχω χρήματα, ψωνίζω ό,τι θέλω” … μιλάει για σκευωρία, αλλά δεν είναι “ροζ” το θέμα ούτε προσωπικό. Οι ίδιοι το πολιτικοποίησαν, εισπράττουν την αηδία της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας για τον τρόπο της πολιτικοποίησης.
Μένει λοιπόν το ζήτημα της “τάξης” και της διόγκωσης μίας χαμηλής παραβατικότητας. Σε αυτό η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι ότι “δεν υπάρχει θέμα”. Υπάρχει ένα θέμα και αντιμετωπίζεται, με σεβασμό στο κράτος Δικαίου, στην ασφάλεια της γειτονιάς και του καθημερινού πολίτη. Και έχει να επιδείξει πολλά και η ΕΛΑΣ στην εξάρθρωση κυκλωμάτων ναρκωτικών, ληστείας και διαρρήξεων, καθώς και μία αξιοσημείωτη μείωση των εγκλημάτων κατά ζωής τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια».
Στην διαδικασία του ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ προς άλλες δυνάμεις για την συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου, «η λέξη κλειδί είναι το “αμφίπλευρη”», τόνισε ο κ. Ξυδάκης. «Για την διεύρυνση, όλη η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ … λίγο πριν αλλά κυρίως από το 2012 επειδή καταγράφηκε στις κάλπες με δραματικό τρόπο και μετακίνηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, η διεύρυνση ξεκινάει τότε, διαρκεί και συνεχίζεται … η διεύρυνση θεμελιώνεται, χτίζεται, αποκτά χαρακτήρα μέσα στην κοινωνία. Οι άνθρωποι που μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι προοδευτικοί, ανησυχούν για τις ακροδεξιές “στροφές” της κοινωνίας, για τα κοινωνικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας. Αυτός ο περίπου 1,5 εκατομμύριο κόσμος που μετακινήθηκε από το 2012 ως το 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νοιώθει την ανάγκη να “διεμβολίσει” κανέναν, αλλά ο ίδιος να δώσει νέο σχήμα, νέο όραμα σε αυτή την μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία.
Το “αμφίπλευρο” έχει σημασία, γιατί το brand name του ΣΥΡΙΖΑ πράγματι είναι η ριζοσπαστική Αριστερά (στο βάθος έχει και την ανανεωτική Αριστερά και την Αριστερά του ευρωκομμουνισμού και την Αριστερά των κοινωνικών συμμαχιών) … Και στα αριστερά, παρότι δεν μπορείς να δεις φανερά οργανώσεις, κόμματα, σχηματισμούς με τους οποίους θα μπορούσες εύκολα να κάνεις γέφυρες, υπάρχει κόσμος που μπορεί να μην είναι οργανωμένος, να μην μιλάει φανερά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, να του ασκεί σκληρή αλλά πολιτική κριτική. Αυτός ο κόσμος όμως και το 2012 και το 2015 ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι σε αυτή την επέλαση του ρεβανσισμού και τις κραυγές της νεοδεξιάς, θα ξαναστηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο αριστερός ξέρει, όση κριτική και να κάνει, όσα αδύνατα σημεία και να βρίσκει στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει την Δημοκρατία, μία κοινωνία με αξιοπρέπεια και ελευθερία. Αξίζει προς τα εκεί διαρκώς να συνομιλούμε, διαρκώς να δεχόμαστε την κριτική, να βελτιωνόμαστε. Έχει κόσμο δικό μας, αριστερό, που περιμένει, κρίνει, πρέπει να είμαστε πολύ πειστικοί, για να έρχεται με την καρδιά του ολόκληρη … Θεωρούμε τον αριστερό πολίτη λίγο πιο δεδομένο, αλλά δεν είναι καθόλου. Πρέπει να δοθεί έμφαση σε αυτό, έχει πια και κάποια κυβερνητικά χαρακτηριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τα μνημόνια, που δείχνει το αριστερό κοινωνικό του πρόσωπο.
Ειδικά «η μεγάλη τομή με την Συμφωνία των Πρεσπών, μία ιστορική κίνηση με πολιτικό κόστος, που τελειώνει μεγάλες εκκρεμότητες και βάζει την Ελλάδα στον διεθνή πολιτικό χάρτη», όπως και «όλο το κοινωνικό πρόγραμμα ανακούφισης και ανάταξης της κοινωνίας έχει τέτοια χαρακτηριστικά, προοδευτικής βούλησης. Δεν μπορεί να τα καταψηφίσει κανείς ούτε στη Βουλή, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση του υποκατώτατου, την ρύθμιση των οφειλών σε ελεύθερους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες. Ξαναβρίσκεις το χαρακτήρα σου, μετά την σκληρή δοκιμασία των μνημονίων και για την κοινωνία και για την Αριστερά. Αυτή είναι η ελάχιστη πλατφόρμα στην οποία καλείς τον κεντρώο και τον κεντροαριστερό, άνευ αυτών δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί του, δεν μπορεί αυτός να σου επιβάλει ατζέντα. Η ατζέντα είναι αυτή, η μεγάλη προοδευτική ατζέντα. Όπου κυβερνά η Αριστερά, όπου έχει δυνατή φωνή, αυτά είναι τα ελάχιστα χαρακτηριστικά, στην Πορτογαλία, την Ισπανία … και το SPD στη Γερμανία κάνει σκληρή αυτοκριτική για τους αντιεργατικούς νόμους της “Ατζέντας 2010” του Σρέντερ … αυτά συζητώνται, δεν μπορεί ο κεντρώος, ο κεντροαριστερός, ο εκσυγχρονιστής ΠΑΣΟΚος να έρθει να σου επιβάλει μία ατζέντα –που δεν ξέρει και ποια είναι. Είναι η ατζέντα Διαμαντοπούλου; Δεν είναι, προφανώς. Αλλά για την ατζέντα του σοβαρού σοσιαλδημοκράτη όμως, ή π.χ. με το προφίλ του Ν. Μουζέλη, μπορείς να συζητήσεις, να ακουμπήσεις…».