Newsroom Από τη µία στην άλλη τοπική περιφερειακή εκλογική αναµέτρηση στην Ιταλία καταγράφεται η δυναµική απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας της Λέγκας του Ματέο Σαλβίνι. Μια δυναµική κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι η µη αντιστρέψιµη τάση υποταγής έως απορρόφησης των άλλων σχηµατισµών της ∆εξιάς και κυρίως της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, αλλά και η σταθερή πτωτική τάση του Κινήµατος των Πέντε Αστέρων του Ντι Μάιο που είναι ο κυβερνητικός εταίρος της Λέγκας. Είναι φανερό ότι ο Σαλβίνι περιµένει τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου για να αποφασίσει αν πρέπει να διακινδυνεύσει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών µε στόχο την αυτοδυναµία…
Αν τα παραπάνω επιβεβαιωθούν, τότε ο Σαλβίνι ως διάδοχος επί της ουσίας του Μπερλουσκόνι στην ηγεσία της ∆εξιάς έχει κάθε λόγο να συνεχίσει και να επαυξήσει τον πολυσυλλεκτικό εθνικιστικό λαϊκισµό στον οποίο οφείλει τη δηµοσκοπική και εκλογική του εκτόξευση, από τη δηµοσιονοµική ανταρσία απέναντι στην Κοµισιόν µέχρι τη διαχείριση του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού.
Το ερώτηµα που τίθεται είναι αν υπάρχουν η βούληση και η δυνατότητα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο ώστε το µοντέλο κυβερνητικής διαχείρισης που διαµόρφωσε ο Σαλβίνι για την τρίτη σε µέγεθος οικονοµία της Ευρωζώνης να γίνει αποδεκτό ως µέρος µιας νέας κανονικότητας στην Ευρωζώνη. Η Λέγκα και ο Σαλβίνι καθιστούν µε την παρουσία και την αυξητική τους δυναµική ακόµη πιο περίπλοκη την εξύφανση ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών.
Δεν θα βρεθούν εκ νέου αντιµέτωποι µόνο µε τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και µε την οµάδα των οκτώ του Βορρά, αλλά και µε την τετράδα του Βίσεγκραντ και κυρίως µε τις χώρες του Νότου της Ευρωζώνης. Εξυπακούεται ότι η γραµµή Σαλβίνι πλήττει εκ των πραγµάτων και την ευρωπαϊκή στρατηγική του Μακρόν, καθώς η µόνιµη απόκλιση της Ρώµης από το Σύµφωνο Σταθερότητας θα αναδειχθεί δίπλα στον ευρωπαϊκό µινιµαλισµό των οκτώ του Βορρά σε ένα πολύ χρήσιµο άλλοθι της γερµανικής ευρωπαϊκής ακινησίας.
ΠΗΓΗ: left.gr