ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στο ΚΙΝΑΛ δεν αντιλαμβάνονται τον ιστορικό ρόλο που θα έπρεπε να παίξουν και φοβάμαι ότι, κατά κάποιο τρόπο, τα στελέχη του έχουν αποκοπεί από αυτό που ιστορικά εξέφραζε το παλιό ΠΑΣΟΚ», τόνισε στο News 24/7 στους 88,6 ο Αντώνης Λιάκος, μιλώντας για τους στόχους της «Γέφυρας», ενόψει της σαββατιάτικης συνάντησης, στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου, στην οποία θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας.
«Το παλιό ΠΑΣΟΚ ερχόταν ως μια αναγκαιότητα μέσα στην ελληνική κοινωνία και ιστορία και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – δεν θα πούμε σωστό ή λάθος – έπιανε τον σφυγμό των μεγάλων γεγονότων», είπε ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του ΕΚΠΑ και πρόσθεσε: «Τώρα βλέπουμε ότι το ΚΙΝΑΛ αποσύρεται σε ένα παιχνίδι, του οποίου ο μόνος στόχος είναι η επιβίωση. Και επομένως, μετράει όλα τα πράγματα σε σχέση με πολύ στενούς όρους επιβίωσης. Και αυτό βέβαια, σε κάνει να βγαίνεις από το παιχνίδι της ιστορίας. Να μην έχεις πια λόγο ύπαρξης και αν δεν έχεις λόγο ύπαρξης, τότε περιορίζονται ακόμη και οι δυνατότητες σου να βρεις υποστήριξη. Δυστυχώς εκεί βρίσκεται το ΚΙΝΑΛ. Σε μια αποδρομή, όχι απλώς εκλογική, αλλά σε μια αποδρομή ιστορική.
«Αν δούμε την πορεία της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της κρίσης – που ακόμη μας ακολουθεί, μόνο τη μνημονιακή κατάσταση αφήσαμε – θα διαπιστώσουμε τις συνεχείς μεταμορφώσεις των πολιτικών δυνάμεων», είπε ακόμη ο κ. Λιάκος κι επεσήμανε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν η οικονομία και το προσφυγικό ζήτημα.
Όπως είπε ο ιστορικός, «ήρθε η στιγμή, για τα πιεστικά προβλήματα που απαιτούν ευφάνταστες και τολμηρές λύσεις, να αποκρυσταλλωθούν απόψεις των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων», ενώ χαρακτήρισε καταλύτη σε αυτή τη λύση, τη Συμφωνία των Πρεσπών. Για τον κ. Λιάκο, το προσφυγικό είναι πολύ μεγάλο και πιεστικό ζήτημα, που έχει άλλους ρυθμούς και δυναμική, αλλά και απολήξεις, επηρεάζει δηλαδή την οικονομική δομή της Ελλάδας, σε τομείς όπως το δημογραφικό, με τη γήρανση, αλλά και το ασφαλιστικό.
Όπως τόνισε ο καθηγητής, η λύση του απαιτεί διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και άλλες πλειοψηφίες στο Ευρωκοινοβούλιο, εκτιμώντας ότι διαμορφώνεται ευρύτερο πεδίο συγκλίσεων και συμμαχιών, από τους φιλελεύθερους στην Ευρώπη και τους Πράσινους μέχρι την ενωμένη αριστερά.