ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η πρώην υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας στο Αction 24 και στην εκπομπή «Αντιθέσεις», αναφέρθηκε στο περίφημο σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού», δηλαδή σε μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Δημοκρατίας, λέγοντας ότι το καλοκαίρι του 2015, όταν η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε τη διάθεση να συζητήσει ένα τέτοιο σενάριο με τον κ. Τσίπρα.
Η αποκάλυψη -εφόσον είναι ακριβής- είναι εντυπωσιακή ( εδώ ). Και εμπλέκει και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος προσώρας δεν έχει τοποθετηθεί, αν και στις συχνές παρεμβάσεις του επιδεικνύει διάθεση συνεννόησης. Και δέχεται τα πυρά των σκληροπυρηνικών της Ν.Δ και δημοσιογράφων (Κ. Μπογδάνος), όταν λέει ακόμα και το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, η πρόταση για Νόμπελ Ειρήνης στον Αλέξη Τσίπρα είναι τιμητική για την χώρα.
Το γεγονός ότι η Ντόρα Μπακογιάννη φέρνει στο φως μία πτυχή των γεγονότων του 2015 την ώρα που στη Ν.Δ τα ηγετικά στελέχη καλλιεργούν κλίμα αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές και προβάλλουν δημοσκοπήσεις με διαφορά έως και 17 μονάδες στις ευρωεκλογές, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Όμως, η κ. Μπακογιάννη γνωρίζει πιθανότατα πως εφόσον δεν καταστεί εφικτή η αυτοδυναμία της Ν.Δ (και οι περισσότεροι δημοσκόποι στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις λένε πως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί), τότε εκ των πραγμάτων ανοίγουν διάφορα σενάρια.
Η επιμονή, για παράδειγμα, της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής να διαμηνύει στη Νέα Δημοκρατία ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας δε συμμετέχει σε συγκυβέρνηση, αλλά μόνο σε κυβέρνηση “εθνικής συνεννόησης”, δηλαδή σε κυβέρνηση και με το ΣΥΡΙΖΑ, προβληματίζει όπως είναι λογικό το στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι η ΝΔ δεν έχει κανένα λόγο εφόσον θα είναι πρώτο κόμμα να μπει σε κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ και από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης βάζουν φρένο σε τέτοια σενάρια. Στο παρασκήνιο δε λείπει όμως ο προβληματισμός μεταξύ γαλάζιων στελεχών για το τι μέλλει γενέσθαι εφόσον το ΚΙΝΑΛ επιμείνει προκαλώντας ξανά εκλογές.
Τυχόν δεύτερες εκλογές, όμως, θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Και εκεί θα απαιτηθεί για τον σχηματισμό κυβέρνησης σύμπραξη των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, ή του μεγαλύτερου και πολλών μικρών -αν και η δεύτερη εξέλιξη είναι μαθηματικά λιγότερο πιθανή.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι: Προβλέπει η κ. Μπακογιάννη ότι ένα τέτοιο σενάριο μπορεί πράγματι να προκύψει και…υπενθυμίζει την καλή πρόθεση της Ν.Δ και του κ. Μεϊμαράκη (το 2015) για να επισημάνει πως κάτι τέτοιο μπορεί να μπει ξανά στο τραπέζι; Και, διά της αποκάλυψης του παρασκηνίου εκείνης της εποχής, στέλνει μήνυμα στον αδελφό της ότι οι τόνοι της αντιπαράθεσης πρέπει να κρατηθούν σε λογικά επίπεδα;
Κάποιοι λένε πως το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν υιοθέτησε τις “κορώνες” του Άδωνι Γεωργιάδη για παραπομπή των κυβερνώντων σε Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας σχετικά με την “σκευωρία”, όπως λένε, για το σκάνδαλο Novartis, έχει σχέση με όλα τα παραπάνω. Όπως και το γεγονός ότι δημιουργούνται κοινοί τόποι σε ορισμένα ζητήματα, όπως, π.χ, σχετικά με τη μη μείωση του αφορολόγητου ή την διαπραγμάτευση μικρότερων πρωτογενών πλεονασμάτων.
Υπάρχει και μια ακόμα παράμετρος. Σε ένα τέτοιο (μακρινό αλλά όχι απίθανο) σενάριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης (αν η Ν.Δ είναι πρώτο κόμμα) δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός. Θα αναζητηθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής. Και κάπου εκεί αρχίζουν οι φιλοδοξίες ορισμένων…