ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Με μια μακρά ανάρτηση στο Facebook ο πρωθυπουργός μιλά από καρδιάς για τον πατέρα του, με αφορμή την προσβλητική επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη που τον εμφάνισε να “κάνει δουλειές” με τη Χούντα. Υπενθυμίζεται πως αυτές τις αήθεις δήθεν “αποκαλύψεις” είχε δημοσιεύσει η φασιστική εφημερίδα “Στόχος” το 2012 και εν συνεχεία το “Μακελειό”, αν και αναπαράχθηκαν και από άλλα μέσα ενημέρωσης αργότερα.
Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα:
Στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή δε θέλησα να δώσω συνέχεια στον κατήφορο της αθλιότητας, με δεύτερη απάντηση στον υβριστή. Προτίμησα έναν στίχο του Αναγνωστάκη.
Επειδή όμως το να υβρίζει και να συκοφαντεί κανείς ζώντες είναι μια φορά αθλιότητα, το να υβρίζει και να συκοφαντεί νεκρούς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους είναι ανείπωτη αθλιότητα, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω δυο κουβέντες για τον πατέρα μου έτσι όπως τον θυμάμαι, έτσι όπως τον θυμούνται όσοι τον γνώρισαν.
Ο πατέρας μου δεν ήταν δημόσιο πρόσωπο για να μπορεί κανείς να έχει μια αντικειμενική εικόνα για τη ζωή και τη περπατησιά του. Όσοι τον ζήσανε και τον γνωρίσανε έχουν καθαρή εικόνα που κανείς συκοφάντης, καμία αθλιότητα δε μπορεί να τη διαβάλει.
Στο ορεινό Αθαμάνιο της Άρτας που γεννήθηκε και μεγάλωσε από μια φτωχή οικογένεια, στα Γιάννενα, που πήγε στο μικρό Πολυτεχνείο και αργότερα στη Ξάνθη, στη Καβάλα, στη Κρήτη, στη Πρέβεζα, στην Αλεξανδρούπολη, αλλά και στην Αραβία όπου δούλεψε σκληρά και έντιμα για να ζήσει την οικογένειά του.
Στη μεγάλη πλειονότητα της κοινής γνώμης όμως που δεν τον γνώρισε και δεν τον έζησε, το ψέμα και η αθλιότητα διαδίδεται και όταν δεν λάβει απάντηση κατακάθεται ως πλαστογραφημένη αλήθεια.
Εδώ και αρκετά χρόνια, μετά την εκλογή μου ως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφόρησε από διαφορά περιθωριακά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα της Ακροδεξιάς η αστήρικτη κατηγορία ότι ο πατέρας μου ήταν φίλος της Χούντας και ότι δήθεν ήταν ιδιοκτήτης μιας Τεχνικής εταιρείας με την ονομασία Σκαπανέας που έπαιρνε, λένε, έργα από τη Χούντα.
Αρχικά δεν έδωσα σημασία.
Όταν αυτά τα επανέλαβε ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, κος Καρατζαφέρης, του απάντησα δημόσια. Προς τιμήν του δεν επανήλθε. Επανήλθαν όμως τα κίτρινα αντικυβερνητικά έντυπα όταν εκλέχτηκα πρωθυπουργός αναπαράγοντας την αθλιότητα.
Ούτε τότε έδωσα σημασία.
Δεν περίμενα όμως ότι τις αστήριχτες συκοφαντίες, το ψέμα και την αθλιότητα θα υιοθετούσε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης σε μια συζήτηση στη Βουλή. Στη μνήμη του πατέρα μου, λοιπόν, χρωστώ μια απάντηση.
Όχι στο τίποτα του κου Μητσοτάκη, αλλά στην αλήθεια.
Ο πατέρας μου λοιπόν, ο Παύλος Τσίπρας, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια φτωχή και δημοκρατική οικογένεια σε ένα χωριό που στην Αντίσταση ήταν με το ΕΑΜ.
Ο πατέρας μου περιέγραφε με καμάρι ότι ο πάππους μου, που δε γνώρισα γιατί έφυγε νέος από τη ζωή, ήταν γραμματέας του χωριού διορισμένος από το ΕΑΜ και στο φτωχικό του σπίτι έμενε η ηγεσία του ΕΛΑΣ όταν περνούσε από το χωριό.
Στα δύσκολα χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους αυτός ήταν ο λόγος που η οικογένειά του όπως όλες που ήταν με το ΕΑΜ στη κατοχή, βρέθηκε στο περιθώριο.
Κατάφερε όμως, όπως πολλοί άλλοι, παρά τη φτώχεια να μάθει γράμματα και με το υστέρημα της οικογένειας να σπουδάσει μηχανικός στα Γιάννενα και ο αδελφός του στην Αθήνα.
Στη δεκαετία του 60, ξεκίνησε να δουλεύει ως νέος μηχανικός σε δημόσια έργα σε μια εποχή δύσκολη για όσους είχαν γκρίζο φάκελο κοινωνικών φρονημάτων.
Παρ’ όλ’ αυτά με σκληρή δουλειά κατάφερε, όπως πολλοί άλλοι να περάσει από τη φτώχεια στη μεσαία τάξη.
Τα πολιτικά του φρονήματα δεν άλλαξαν ποτέ.
Αγόραζε την Αυγή και μια δεύτερη εφημερίδα πάντα για να την τυλίγει για να μην τον βλέπουν.
Δεν ήταν οργανωμένος στην Αριστερά αλλά ψήφιζε πάντα την ΕΔΑ, όταν μπορούσε. Γιατί στις εκλογές της μεγάλης πόλωσης και της τρομοκρατίας οι εγκάθετοι του καθεστώτος στο χωριό τον απειλούσαν να μην εμφανιστεί στο εκλογικό τμήμα.
Αργότερα όταν ήρθε η Χούντα άρχισαν τα προβλήματα. Όχι μόνο δε συνεργάστηκε μαζί τους αλλά γνώρισε και τη φιλοξενία τους στα κρατητήρια του καθεστώτος.
Τον Οκτώβρη του 67 δούλευε μαζί με τον αδελφό του στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο πατέρας μου ήταν λιγότερο ενεργός αλλά ο θείος είχε διασύνδεση με κάποιους πυρήνες της Δημοκρατικής Άμυνας.
Έτσι συνέδραμαν με εκρηκτικά υλικά από το εργοτάξιο της τεχνικής εταιρείας σε μια βομβιστική επίθεση στη πλατεία Λιονταριών στο Ηράκλειο.
Η Χούντα τους αναζήτησε.
Ο θείος κατάφερε να δραπετεύσει. Συνελήφθησαν ο πατέρας μου και η γυναίκα του θείου μου, η Δέσποινα.
Έμειναν ενάμιση μήνα στη φυλακή. Αποφυλακίστηκαν μετά τη δίκη γιατί δε βρέθηκαν επαρκή στοιχεία.
Αποφυλακίστηκε μεν, αλλά το μητρώο φρονημάτων του έγινε ακόμη βαρύτερο. Έτσι το 70 δεν μπόρεσε να ανανεώσει το πτυχίο του με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο ίδιος να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς. Και λίγο αργότερα, το 72 αναγκάστηκε μαζί με τον αδελφό του να φύγει από τη χώρα για να δουλέψουν ως μηχανικοί στη Σαουδική Αραβία.
Ύστερα ήρθε η μεταπολίτευση.
Ο πατέρας μου εντάχθηκε όπως χιλιάδες αριστεροί και ΕΑΜογενείς στο μεγάλο ρεύμα του ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή.
Στήριξε με πάθος το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ανήκει σε αυτούς που κέρδισαν δουλειές ή εύνοια. Θυμάμαι ακόμη τους μεγάλους τσακωμούς μας στο οικογενειακό τραπέζι το 89, όταν εγώ και τα αδέλφια μου, οργανωμένοι στην Αριστερά επικροτούσαμε τις αποφάσεις του Κόμματος και αυτός υπερασπιζόταν με πάθος τον Παπανδρέου.
Αυτή είναι συνοπτικά η αληθινή οικογενειακή μου ιστορία.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο πατέρας μου ήταν αντιστασιακός.
Ανήκε όμως, στη μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων που παρά το ότι δε βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή της αντίστασης είχαν πάντα καθαρή τη συνείδηση και το πολιτικό τους φρόνημα.
Κατάφερε με εντιμότητα και σκληρή δουλειά, όχι να κάνει μεγάλη περιουσία αλλά να ζήσει την οικογένειά του με αξιοπρέπεια.
Και θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και περηφάνεια.
Διαβάστε την απάντηση της οικογένειας Τσίπρα πριν χρόνια μετά την επίθεση του Γιώργου Καρατζαφέρη το 2010:
«Πόλεμος» δηλώσεων, ξέσπασε χθες, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ, με αφορμή τον χαρακτηρισμό του Γιώργου Καρατζαφέρη από τον Αλέξη Τσίπρα ως «κονφερανσιέ» της τρόικας. Με τη σειρά του, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, δήλωσε ότι συγγενής του Αλέξη Τσίπρα τοποθετήθηκε αρχηγός του Παναθηναϊκού, από το καθεστώς της 21ης Απριλίου, δήλωσε που είχε επαναλάβει και το 2010. Απάντηση από την οικογένεια του Ηρ. Τσίπρα, στον αρχηγό του ΛΑΟΣ, είχε δημοσιευθεί στην «Αυγή». Η οικογένεια του Ηρακλή Τσίπρα είχε χαρακτηρίσει λασπολογία τα λεγόμενα Καρατζαφέρη, ο οποίος επανήλθε χθες, με παρόμοια δήλωση.
Η επιστολή της οικογένειας Τσίπρα
Ο Γ. Καρατζαφέρης σε ομιλία του στη Βουλή στις 08/02/2010 και απευθυνόμενος στον Α. Τσίπρα είχε πει πως «συγγενής δικός σας είχε διοριστεί από τον Παπαδόπουλο γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού». Φωτογράφιζε έτσι τον δικό μας πατέρα και σύζυγο Ηρακλή Τσίπρα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα για ευνόητους λόγους να τον κατονομάσει ευθέως, αφού γνωρίζει καλά πως ό,τι είπε το έβγαλε από το κεφάλι του. Δε μας προξενεί έκπληξη αν ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ πετάει λάσπη με τόση ευκολία. Επειδή όμως δεν είναι η πρώτη φορά από τότε που ο Α. Τσίπρας βρέθηκε στο κέντρο της πολιτικής σκηνής που ακούγεται ή γράφεται κάποιο παρόμοιο υπονοούμενο για τον θείο του, επειδή ίσως κάποιοι υιοθετούν αβίαστα τους υποβαλλόμενους αυτοματισμούς του Καρατζαφέρη του τύπου «παράγοντας του Παναθηναϊκού τον καιρό του Γουέμπλεϊ… άρα χουντικός», επειδή ο Α. Τσίπρας ούτε ευθύνεται σε κάθε περίπτωση για τον θείο του ούτε είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει για κείνον, τέλος, επειδή οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη μνήμη του δικού μας ανθρώπου που καλά γνωρίσαμε, θέλουμε πολύ σύντομα να σημειώσουμε τα εξής:
Ο Ηρακλής Τσίπρας είχε ένα μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα ήταν ένας άνθρωπος που κέρδιζε την εκτίμηση πολύ κόσμου που τον γνώριζε και είχε ικανότητες που τον ξεχώριζαν. Τα στοιχεία αυτά καθώς και το ότι ενίσχυε οικονομικά τον Παναθηναϊκό από το περίσσευμά του, τον έφεραν στο διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Μετά το ’69 που εγκαταστάθηκε ξανά στην Αθήνα έγινε υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος (όχι «γενικός αρχηγός»). Η θέση αυτή δεν ήταν μια κρατική θέση ούτε προϋπέθετε τον διορισμό από το απριλιανό καθεστώς, όπως για παράδειγμα η θέση των δημάρχων. Άλλωστε στην περίπτωση που θα ήταν τέτοια, δηλαδή μια «διορισμένη» θέση, ο Η. Τσίπρας θα ήταν μάλλον ο μόνος που δε θα επιλεγόταν με βάση τη μέχρι τότε πολιτική του διαδρομή.
Επονίτης στα παιδικά του χρόνια, κάπου ανάμεσα στην ΕΔΑ και την Ένωση Κέντρου αργότερα, με προβλήματα στη δουλειά του λόγω των πολιτικών του φρονημάτων, ο Η. Τσίπρας καταζητείται το ’68 στο Ηράκλειο από τη χούντα για την υπόθεση της Δημοκρατικής Αντίστασης Κρήτης και κρύβεται για λίγους μήνες, ενώ συλλαμβάνονται και κρατούνται αντί γι’ αυτόν η γυναίκα του, ο αδερφός του (πατέρας του Α. Τσίπρα) και άλλοι συγγενείς. Τελικά παραδίδεται στην Ασφάλεια και καταδικάζεται σε φυλάκιση με αναστολή από Στρατοδικείο στα Χανιά στη δίκη των Φ. Ιωαννίδη, Δ. Σκουλά και άλλων 29 συνολικά κατηγορουμένων. Μετά απ’ αυτό αδρανοποιήθηκε πολιτικά όπως και άλλοι την περίοδο εκείνη. Δεν απαρνήθηκε όμως τις ιδέες του, και τον Νοέμβρη του ’73 ανήκε σ’ όσους έτρεξαν να ενισχύσουν όπως μπορούσαν τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση έγινε ενεργό μέλος και ένθερμος υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ, με πλούσια δράση στη γενέτειρά του Άρτα (Αθαμάνιο). Η ενασχόλησή του με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού υπήρξε πάντοτε ανιδιοτελής. Σταμάτησε όταν ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός έγινε ΠΑΕ.
Έχουμε πλήρη συναίσθηση ότι είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα από μια δημοκρατική, αριστερή σκοπιά το αν ο Η. Τσίπρας έπρεπε να επιδιώξει ή να αποδεχτεί τη θέση του επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος μιας ομάδας της Α’ Εθνικής σε συνθήκες δικτατορίας, ζήτημα όμως που δεν αφορά διόλου τον Καρατζαφέρη και την παράταξή του και όχι μόνο. Όπως επίσης η υπεράσπιση της μνήμης του εδώ από τη χυδαία προσβολή του Καρατζαφέρη δε σημαίνει ότι συμφωνούμε με οτιδήποτε έκανε ή υποστήριζε ο Η. Τσίπρας στη ζωή του. Να λες όμως ότι ο Η. Τσίπρας, που πολύ καλά γνωρίσαμε κι εμείς και πολλοί άλλοι που έχουν να πουν γι’ αυτόν, ο αριστερός δημοκράτης, φανατικός πολέμιος της δεξιάς και γενικά σεμνός και τίμιος άνθρωπος με αρχές, ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με τη χούντα ή ότι διορίστηκε από τον Παπαδόπουλο στον Παναθηναϊκό, αυτό έχει τόση αλήθεια όση και η θέση ότι το ΛΑΟΣ δεν έχει καμιά σχέση με την ακροδεξιά, με τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου και πολλούς που όντως διορίστηκαν ή ευνοήθηκαν από τη χούντα.
Η οικογένεια του Ηρακλή Τσίπρα,
Η σύζυγος και τα παιδιά.
Το δημοσίευμα του “Μακελειού” για τον πατέρα και τον θείο του Αλέξη Τσίπρα