ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σε μια εκλογική αναμέτρηση όλα τα αποτελέσματα είναι πιθανά. Κανένα κόμμα δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό για το εάν θα κερδίσει ή θα χάσει, αφήστε που, όπως αναφέρει και η γνωστή λαϊκή ρήση, “όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια για το μέλλον, ο Θεός γελάει”.
Ως εκ τούτου, στις 26 Μαϊου είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει και η Ν.Δ να κερδίσει. Και το αντίθετο θα μου πείτε, ωστόσο εάν λάβει κανείς υπόψη του τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών ακούγεται λογικό να θεωρούν κάποιοι ως πιθανότερο το πρώτο ενδεχόμενο. Στις ευρωεκλογές του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει περίπου 26,5% και η Ν.Δ 22,7% (διαφορά 3,8 μονάδες). Για το τι θα είναι ήττα για το κυβερνών κόμμα και τι νίκη για την αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να γίνει μεγάλη συζήτηση. Πάντως, η συγκράτηση ή έστω μια μικρή υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από το ποσοστό των προηγούμενων ευρωεκλογών, μόνο ήττα δεν μπορεί να εκληφθεί, ιδιαίτερα όταν όλα τα στελέχη της Ν.Δ προεξοφλούν εδώ και καιρό από “εκλογική συντριβή” έως “εκκωφαντική ήττα”. Έστω και μία ψήφος πάνω από το ποσοστό του 2014, αντιλαμβάνεστε ότι δεν συνιστά ούτε ήττα, ούτε πολύ περισσότερο συντριβή.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέστησε σαφές (στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου) πως εάν ο Αλέξης Τσίπρας χάσει στις 26 Μαϊου αυτό θα συνιστά απώλεια δεδηλωμένης -παρότι μόνο κοινοβουλευτικά ευσταθεί ο συγκεκριμένος όρος και στην τελευταία ψηφοφορία για την παροχή εμπιστοσύνης η κυβερνητική πλειοψηφία αυξήθηκε στους 153 βουλευτές. Και τον κάλεσε να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές εντός τεσσάρων εβδομάδων.
Πόθεν προκύπτει κάτι τέτοιο;
Στις ευρωεκλογές του 2009, με την οικονομία να ατενίζει τον γκρεμό, ο Κώστας Καραμανλής έχασε από τον Γιώργο Παπανδρέου με πάνω από τέσσερις μονάδες ( ΝΔ 32,29- ΠΑΣΟΚ 36,64). Ο τότε πρωθυπουργός δεν έσπευσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τουναντίον συζήτησε με τους επιτελείς του δύο βασικές εισηγήσεις΅εξάντληση της κυβερνητικής θητείας μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010 ώστε να υπάρξει αναγκαίος χρόνος για την λήψη διορθωτικών οικονομικών μέτρων, ή πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο. Προτίμησε, τελικά, το δεύτερο με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στις ευρωεκλογές του 2014, με τον Αντώνη Σαμαρά να επαίρεται για το success story της οικονομίας αλλά την 5η αξιολόγηση σε εκκρεμότητα, η τότε κυβέρνηση επιχείρησε να αφομοιώσει τους κραδασμούς της ήττας.
Η απάντηση στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησε σε ανασχηματισμό αναζητώντας αντίδοτο στον Ντινόπουλο, την Βούλτεψη, τον Γιακουμάτο και το “σύμπαν” της λαϊκής δεξιάς και άρχισε να μιλά για έξοδο του ΔΝΤ από το πρόγραμμα και τέλος του μνημονίου. Η πραγματικότητα και η Άνγκελα Μέρκελ τον διέψευσαν και η ζωή συνεχίστηκε μέχρι να καταστεί σαφές πως δεν υπήρχε προεδρική πλειοψηφία στη Βουλή. Και, πάλι, τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Ούτε ο Καραμανλής, ούτε ο Σαμαράς ακολούθησαν την προτροπή “Χάνεις; Φεύγεις”, την οποία απευθύνει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα. Ιδιαίτερα όταν η κυβερνητική θητεία λήγει συνταγματικά τον Οκτώβριο. Τώρα, εάν αυτό το τρίμηνο του θέρους τρομάζει κάποιους σε συνδυασμό με την πιθανή απόδοση κάποιων θετικών κυβερνητικών μέτρων, είναι άλλο θέμα.
Πάντως, στις Γραφές δεν υπάρχει κάποιο αξίωμα που να λέει πως όταν χάνεις ευρωεκλογές είσαι υποχρεωμένος να πας σε εθνικές εκλογές πάραυτα…
Σ.Κ