panos_drivas «Εμείς επιλέγουμε τους ανθρώπους και εκείνοι την ενιαία αγορά και τα χρήματα», υπογραμμίζει, με τηλεοπτική συνέντευξη του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο υποψήφιος που υποστηρίζεται από το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νίκο Κούε, μιλώντας για τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Ευρωπαϊκής Αριστεράς και Ευρωπαϊκής Δεξιάς στις ευρωεκλογές της Κυριακής.
Σχολιάζοντας μάλιστα την τοποθέτηση του γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία, Νικόλα Ζινγκαρέτι, ότι θέλει να συγκεντρώσει ψήφους από τον Μακρόν ως τον Τσίπρα τόνισε: «Όχι αυτό δεν είναι δυνατόν. Διότι ο Μακρόν με την πολιτική του καταστρέφει το κοινωνικό κράτος, ενώ ο Τσίπρας το αναδημιουργεί».
Τον Νίκο Κούε, ισπανικής καταγωγής παιδί μεταναστών στο Βέλγιο και χρόνια συνδικαλιστή συναντήσαμε στο Περιστέρι δίπλα από τον υποψήφιο δήμαρχο της δημοτική παράταξης «Ανοιχτοί Ορίζοντες» Θανάση Καποτά. Μάλιστα μια έκπληξη περίμενε τον Νίκο Κούε στον πεζόδρομο της εργατούπολης, καθώς μουσικοί του δρόμου άρχισαν να παίζουν το επαναστατικό τραγούδι «Bella ciao» που κατέληξε σε συνθήματα και σφιγμένες γροθιές. Βοηθός και χρόνια σύντροφος του Κούε είναι ένας Έλληνας μετανάστης στο Βέλγιο, ο Κώστας Κουμπούνης ο ξάδελφος του οποίου είναι υποψήφιος με την παράταξη που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Περιστέρι.
«Είμαι υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και η υποψηφιότητα αυτή είναι διαφορετική διότι υπάρχει η βούληση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να υποστηρίξει άτομα όπως και η Βιολέττα Τόμιτς από την Σλοβενία η οποία προέρχεται από την κοινωνία των πολιτών, και όχι από τον πολιτικό κόσμο γενικά», τόνισε ο Κούε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και προσέθεσε: «Και με αυτό τον τρόπο η ευρωπαϊκή Αριστερά θέλει να δείξει ότι η Ευρώπη που επιθυμεί να οικοδομήσει ακούει πρώτα τους ανθρώπους της κοινωνίας των πολιτών. Εγώ είμαι συνδικαλιστής, εκείνη είναι καλλιτέχνης και γι αυτό προσπαθούμε να έχουμε μία διαφορετική φωνή».
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης του Νίκο Κούε στον Γιώργο Κουβαρά για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
– Σήμερα ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά στην Ευρώπη;
– Η διαφορά είναι πολύ απλή. Την υπογράμμισα κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας μας. Είναι εκείνοι που επιλέγουν μία ενιαία αγορά, και την αγορά μόνο, και εκείνοι που επιλέγουν τους ανθρώπους. Και εμείς επιλέξαμε τους ανθρώπους. Θα πρέπει κάποια στιγμή η Ευρώπη να επιστρέψει στους θεμελιωτές της. Δηλαδή σε μια Ευρώπη που δημιουργήθηκε για να διαμοιράσει τον κοινό πλούτο της και να ζήσουν ειρηνικά οι μεν και οι δε. Αλλά σήμερα έχουμε λοξοδρομήσει. Παρακολουθούμε μία Ευρώπη του ανταγωνισμού, του κοινωνικού και φορολογικού ντάμπινγκ. Εμείς δεν επιθυμούμε μια τέτοια Ευρώπη. Επιθυμούμε μία Ευρώπη κοντά στους ανθρώπους, τόσο απλά που θα μπορούν να ζήσουν με προγράμματα που θα αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή, τα κοινωνικά προβλήματα. Υπάρχουν πολλοί στόχοι που μπορούμε να θέσουμε και να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.
– Στις προηγούμενες εκλογές η ελληνική κρίση βρισκόταν στην καρδιά σε κάθε debate, σήμερα η χώρα βρίσκεται εκτός μνημονίων, εσείς πώς το αξιολογείτε;
Ακριβώς είχα την ευκαιρία στην Ιταλία να απαντήσω σε μία ερώτηση ενός Ιταλού δημοσιογράφου που υποστήριζε ότι ο Ζιγκαρέτι θέλει να συγκεντρώσει ψήφους από τον Μακρόν ως τον Τσίπρα. Και εγώ του απάντησα όχι αυτό δεν είναι δυνατόν. Διότι ο Μακρόν με την πολιτική του καταστρέφει το κοινωνικό κράτος, ενώ ο Τσίπρας το αναδημιουργεί. Μετά μάλιστα από μία τρομερή κρίση που χτύπησε την Ελλάδα. Είμαι στο πλευρό εκείνων που επιθυμούν να αναδημιουργήσουν το κοινωνικό κράτος. Τις συντάξεις, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία. Ό,τι είναι συνδεδεμένο με την καθημερινότητα των ανθρώπων. Και ακριβώς αυτή την επιλογή υπερασπιζόμαστε. Ωστόσο η πόρτα μας είναι ανοικτή σε όλο τον κόσμο. Σε όσους λένε επιθυμούμε να σταματήσουμε την λιτότητα, αλλά και σε εκείνους που θέλουν μία Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα που δεν θα είναι όμως ανεξάρτητη για να προστατεύσει τις τράπεζες. Με άλλα λόγια εμείς υποστηρίζουμε τους ανθρώπους και όχι το χρήμα.
– Είναι εφικτή μια προοδευτική συμμαχία σήμερα στην Ευρώπη; Το ρωτάω διότι παρατηρούμε διαφορές αντιλήψεων μέσα στην ίδια την Αριστερά.
– Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ξεκίνησε ακριβώς με αυτό που ονομάζουμε «progressive caucus», και προσπαθούμε να συζητήσουμε εμείς οι οικολόγοι και οι σοσιαλιστές. Βρίσκεται σε εξέλιξη η πρωτοβουλία μιας τέτοιας συνάντησης και γίνεται κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια. Αλλά στο σύνολο τής Αριστεράς υπάρχουν δύο σημεία, δύο σημεία για τα οποία είμαστε όλοι σύμφωνοι. Πρώτον για το τέλος της λιτότητας, και δεν είδα κανένα κόμμα της Αριστεράς να λέει το αντίθετο, να συνεχισθεί δηλαδή η λιτότητα. Και δεύτερον για τον σημερινό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπου κανείς δεν θέλει να συνεχισθεί η ίδια κατάσταση. Προσπαθούμε λοιπόν να συζητάμε τα σημεία που μας ενώνουν και όχι τα σημεία που μας διαιρούν. Και πολλές φορές έχουμε συζητήσεις τελείως περιφερειακές και άχρηστες. Θα πρέπει να συγκεντρωθούμε σε αυτό που είμαστε σύμφωνοι όλοι μαζί.
– Σε περίπτωση που δεν υπάρχει κανείς υποψήφιος που θα κερδίσει αμέσως εσείς ποιον θα υποστηρίξετε;
– Καταρχάς θα υποστηρίξω τον εαυτό μου. Αλλά θέλω να πω ότι θα κρίνουμε ανάλογα με την στάση στα δύο σημεία που σας είπα. Αυτό για την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και εκείνο για το τέλος της λιτότητας. Δηλαδή όλες αυτές οι αναλύσεις για τους προϋπολογισμούς και για τις συστάσεις που γίνονται, που εναντιώνονται στις δημόσιες υπηρεσίες, που επιτίθενται στην υγεία, που επιτίθενται στις συντάξεις και τα επιδόματα. Εμείς είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με όλους αυτούς που είναι έτοιμοι να πουν τέλος στη λιτότητα και τέλος στην ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και στις 26 θα κάνουμε επίσης τον απολογισμό. Θα πρέπει να δούμε αν θα πρέπει να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε μια άκρα Δεξιά ιδιαίτερα επιθετική, που περιμένει να μπει μαζικά στο Ευρωκοινοβούλιο. Και για τις υποψηφιότητες θα πρέπει να αποφασίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και θα πρέπει να ψηφίσει είτε για τον κ.Τίντερμανς είτε για τον κ.Βέμπερ, ή για την Σκα Κέλερ, είτε για μένα ή για την Βέσταγκερ. Αλλά θα πρέπει να προσέξουμε μην μας φέρουν ένα άλλον από την πίσω πόρτα, που είναι στο παρασκήνιο- σκέπτομαι τυχαία τον κ. Μπαρνιέ που κινδυνεύει έτσι να μην περάσει η υποψηφιότητα του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό θα είναι ένα κακό σημάδι για τους Ευρωπαίους πολίτες, αφού δεν θα προτείνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έναν υποψήφιο για την Κομισιόν και το Συμβούλιο.
– Ακούγεται πράγματι ο Μπαρνιέ ως λύση για τη Δεξιά. Γιατί όμως δεν τέθηκε το όνομα εξ αρχής;
– Πριν από 5 χρόνια υπήρχε επίσης ένα debate. Τότε η Μέρκελ δεν ήθελε να γίνει επιλογή ενός υποψηφίου του Ευρωκοινοβουλίου, ενός «Spitzekandidate» όπως λέγεται. Η δύναμη ωστόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επέβαλλε τον κ.Γιούνκερ. Πέτυχε δεν πέτυχε, ωστόσο για μένα ο μόνος χώρος όπου η Δημοκρατία εκφράζεται είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Και ο σεβασμός της απόφασης του Ευρωκοινοβουλίου είναι κάτι το θεμελιώδες. Και αν οι «27» δώσουν ένα κακό σινιάλο δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πιστεύω ότι αυτή η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλες δυσκολίες τα επόμενα πέντε χρόνια.
-Τι πιστεύετε για τον κίνδυνο της Ακροδεξιάς; Είδαμε μια ευρωπαϊκή συνάντηση με ακραία συνθήματα στο Μιλάνο -χωρίς τον Όρμπαν βέβαια- αλλά και με συνθήματα νεοναζί. Τι πιστεύετε γι αυτό το φαινόμενο, πώς μπορεί να μπει φραγμός;
Μα γι΄ αυτό βρίσκομαι εδώ επίσης. Σε μια εργατική περιοχή της Αθήνας. Εκεί που οι άνθρωποι ζουν δίπλα- δίπλα. Εκεί που μπορούν να σταματήσουν την άνοδο της άκρας Δεξιάς. Με αλληλεγγύη που αρχίζει μέσα στους δρόμους και επεκτείνεται σε ολόκληρη την πόλη. Εκεί κερδίζεται η Δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη. Πρέπει να την κερδίσεις. Να την κερδίζεις μέτρο με μέτρο. Εγώ ο ίδιος στην περιοχή μου δραστηριοποιούμαι. Για να απομονωθεί η άκρα Δεξιά. Και η Αριστερά ξεχνά καμιά φορά τις λαϊκές συνοικίες. Ενώ εκεί στη βάση μπαίνει το φράγμα. Ελπίζω να περιοριστούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν μεγάλα ποσοστά. Αλλά εκεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αντιμετωπιστούν επίσης και να υπάρξουν μεγαλύτερες συμμαχίες. Το επαναλαμβάνω συχνά. Στην αντίσταση το 1940 κατά των ναζί, είχε κομμουνιστές, συνδικαλιστές, σοσιαλιστές, χριστιανούς, φιλελεύθερους, που αντιμετώπισαν τη βαρβαρότητα. Αν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη βαρβαρότητα θα χρειαστεί να ενωθούν όλοι οι δημοκράτες.