panos_drivas Στη μάχη επιρροής στους κόλπους της Ευρώπης η Άνγκελα Μέρκελ έχασε αναμφίβολα έδαφος έναντι του Εμανουέλ Μακρόν. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η Wall Street Journal υπογραμμίζοντας ότι ο συμβιβασμός για τα κορυφαία αξιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστά την πιο ξεκάθαρη πια απόδειξη ότι η δύναμη της καγκελαρίου περιορίζεται. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα η κ. Μέρκελ υπέκυψε στον κ. Μακρόν ύστερα από μία εβδομάδα μαραθώνιων διαπραγματεύσεων.
Και τούτο παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την μακροβιότερη αρχηγό κράτους στην Ε.Ε. αυτή τη στιγμή (ο Τζορτζ Μπους ήταν στον Λευκό Οίκο όταν ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία) και έως πρόσφατα ήταν η αδιαμφισβήτητη ηγέτιδα της ηπείρου.
Η επιρροή της στη διεθνή σκηνή άρχισε να συρρικνώνεται όταν παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματός της και ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικήσει την καγκελαρία στις εκλογές του 2021.
Από την άλλη ο Γάλλος πρόεδρος, που μόλις πριν από λίγους μήνες ερχόταν αντιμέτωπος με εβδομαδιαίες διαδηλώσεις και κατάρρευση των ποσοστών δημοτικότητας και του οποίου το κόμμα βγήκε δεύτερο στις Ευρωεκλογές του Μαΐου πίσω από την ακροδεξιά, επανέκαμψε αυτή την εβδομάδα ως ικανός διαπραγματευτής, παρατηρεί η αμερικανική εφημερίδα.
Πέτυχε, όπως τονίζει, αντισυμβατικές συμμαχίες και με τους ελιγμούς του υποσκέλισε τη Μέρκελ.
Σύμφωνα με τη WSJ η συμφωνία να προτατεί μία στενή σύμμαχος της Μέρκελ για πρόεδρος της Κομισιόν απλά «χρυσώσει το χάπι» στην καγκελάριο, που ήθελε μία πολύ διαφορετική λύση, σύμφωνα με αρκετούς αξιωματούχους με γνώση του παρασκηνίου. Ο πραγματικός νικητής, όπως επισημαίνουν αξιωματούχοι υπό καθεστώς ανωνυμίας στην εφημερίδα, ήταν ο Μακρόν.
Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές η κ. Μέρκελ πολύ περισσότερο από την επιλογή του προσώπου, που θα διαδεχθεί τον Γιούνκερ, ενδιαφερόταν για την προεδρία της ΕΚΤ και ήθελε έναν Γερμανό για τη θέση. Πρόσφατη δημοσκόπηση της Civey είχε δείξει ότι το 42% των Γερμανών ήθελαν συμπατριώτη τους για επικεφαλής της ΕΚΤ έναντι του 27%, που πίστευε ότι δεν πρέπει να είναι Γερμανός ο διάδοχος του Ντράγκι.
Στο τέλος ήταν ο Μακρόν που κέρδισε την ΕΚΤ, αλλά και εξασφάλισε ότι ένας στενός πολιτικός σύμμαχος, ο Βέλγος Σαρλ Μισέλ θα είναι επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
«Αν και η Γερμανία εξακολουθεί να είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τα άλλη μέλη της Ε.Ε., η Μέρκελ βλέπει να είναι ολοένα και πιο απομονωμένη και αδύναμη να χαράξει πολιτική σε θέματα, όπως εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ (την οποία η ίδια στηρίζει και ο Μακρόν απορρίπτει) ή έναν συμβιβασμό στο Brexit (που επίσης θέλει, αλλά στον οποίο ο Μακρόν αντιστέκεται).
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ο Μακρόν, ένας φιλελεύθερος ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ενοποίησης συναντήθηκε την Δευτέρα στο περιθώριο της Συνόδου με τον ευρωσκεπτικιστή Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας και σύμφωνα με Γάλλους και Ούγγρους αξιωματούχους, που μίλησαν στην WSJ, εκεί συμφώνησε να δοθεί η θέση του επικεφαλής της ΕΚΤ στη Γαλλία.
Αυτή η συμμαχία φαίνεται να ήταν που έδωσε τη νίκη στο Γάλλο πρόεδρο.