panos_drivas Η κηδεία της συζύγου και μοναδικής συντρόφου στη ζωή του Λάκη Λαζόπουλου από τα φοιτητικά τους χρόνια, Τασούλας, θα πραγματοποιηθεί σήμερα το πρωί, στις 11:00, στο Β’ Κοιμητήριο της Δράμας, εκεί που βρίσκονται ήδη η μητέρα της, ο πατέρας της και ο αδερφός της. Συγγενείς, φίλοι, συμφοιτητές και φίλοι ηθοποιοί ξεκίνησαν χθες, Κυριακή, από την Αθήνα για να συναντήσουν και να ενωθούν με άλλους φίλους που μένουν στη Βόρεια Ελλάδα για να πουν το τελευταίο «αντίο» στην Τασούλα που «έφυγε» το βράδυ της Πέμπτης μετά από τρία χρόνια μάχης με τον καρκίνο.
Φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή, την Καβάλα, τις Σέρρες και την Ξάνθη θα συντροφέψουν την Τασούλα στην τελευταία της κατοικία.
Ο Λάκης δεν έχει πια την Τασούλα του
Η πρώτη πράξη του δράματος παίχτηκε το περασμένο Σάββατο, στο Α’ Νεκροταφείο, όπου πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία.
Οι πιο στενοί φίλοι της οικογένειας βρέθηκαν δίπλα στον Λάκη που ήταν ντυμένος στα μαύρα και στην κόρη του Μαριέλλη που του κρατούσε συνεχώς το χέρι. Πάνω στο φέρετρο ο σχηματισμένος Σταυρός από άσπρα λουλούδια στις δυο κορδέλες έγραφε από την μια πλευρά «Αντίο στην πιο δυνατή μανούλα» και στην άλλη «Στο καλό Τασούλα μου, Λάκης». Η φωτογραφία της Τασούλας από τα νεανικά της χρόνια έφερνε σε σύγκρουση το κάλλος… με τον θάνατο.
Ο Λάκης Λαζόπουλος παρά την προσπάθειά του ξέσπασε σε λυγμούς, δίπλα στο φέρετρο της αγαπημένης του συζύγου, Τασούλας, όταν τον αγκάλιασαν οι τέσσερις συγκάτοικοι της, στην φοιτητική εστία Κομοτηνής και του έφεραν όλα τα κοινά τους νιάτα… μέσα στην σκέψη του. Η μοναδική σύντροφος της ζωής του, δεν είναι πια εδώ.
Ράγισε και τις πέτρες όταν μέσα από αναφιλητά, δάκρυα και μια φωνή που δεν έβγαινε είπε στο τέλος της εξόδιου ακολουθίας:
«Οι αναμνήσεις τρέχουν στο μυαλό μου σαν άλογο… Δεν ζήσαμε μια ζωή, ζήσαμε πολλές ζωές Τασούλα μου και συνεννοηθήκαμε σε όλες. Ποτέ σε όλα αυτά τα χρόνια δεν είπαμε μια βαριά κουβέντα ο ένας στον άλλον. Σου είπα να μην μαζεύεις τις πέτρες που μου πετάνε δεν είναι δουλειά σου, είναι δουλειά μου να τις μαζεύω. Αν έπρεπε να κάνω δέκα θάλασσες δάκρυα θα τις έκανα, για να σε κρατήσω δίπλα μου, θα έδινα τα πάντα, θα χάριζα τα πάντα… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μεθυστικό άρωμα σου… Μέσα από την διακριτικότητα σου άφησες το στίγμα σου. Αντίο κορίτσι μου από εμένα και την κόρη σου».
Κοντά στον πατέρα της καθ’ όλη την διάρκεια της τελετής η όμορφη κόρη της Μαριέλλη που με την απλότητα της και την δύναμη που έδειξε – καθώς εκείνη φρόντισε και την τελευταία λεπτομέρεια για την μανούλα της – τη θαύμασαν όλοι για τον βουβό πόνο της.
Διπλά στην οδύνη του Λάκη βρέθηκαν τα πιο δικά του άτομα , όπως ο Σπύρος Παπαδόπουλος που τον έκανε μια μεγάλη αγκαλιά, η συντετριμμένη Χαρούλα Αλεξίου, ο συγκινημένος Αλέξης Γεωργούλης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος που τον φιλούσε με όλη του την αγάπη, η ευγενής Άννα Φόνσου, ο σεμνός Γιάννης Σμαραγδής, ο διακριτικός Αλέξανδρος Λυκουρέζος, η γλυκιά Νεφέλη Ορφανού και πόσοι ακόμη που η μνήμη δεν κράτησε…
Πιο πέρα έκλαιγε η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, η κουμπάρα του ζευγαριού, η Μαρία Καβογιάννη ξεσπούσε στην αγκαλιά του Λάκη και η Χρυσά Ρώπα προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυά της. Ο Λάκης Λαζόπουλος της έλεγε πως το κορίτσι του κοιμάται, αυτό το κορίτσι που πάλεψε για να το αποκτήσει γιατί ήταν το πιο όμορφο του Πανεπιστημίου και ο ίδιος ζήλευε… «Ήρθε στην Αθήνα μόνο για μένα» έλεγε ο Λάκης όταν είδε τις συμφοιτήτριες της γυναίκας του και εκείνες του είπαν: «Λάκη ,έκανες ότι μπορούσες για να κρατηθεί στη ζωή, ανά τον πλανήτη…». Τότε εκείνος αν και προσπαθούσε να κρατηθεί, ο ηθοποιός που μας χαρίζει το γέλιο του πάντα, λύγισε. Ο Λάκης δεν ξέχασε μέσα στο πόνο του να πει στους συμφοιτητές του πόσο στάθηκε όλο το Νοσοκομείο «Υγεία» στην Τασούλα. Τόσο οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό αυτό το διάστημα των τριών ετών που ήταν μια διαρκής μάχη για την οικογένεια εκείνοι έκαναν τα πάντα για αυτούς.
Στα δεκάδες στεφάνια που στάλθηκαν ξεχώριζαν για το συναίσθημα αυτό του αδερφού του Λάκη Λαζόπουλου, Κώστα, «Τασουλίνι μου, καλό σου ταξίδι», της Χρύσας Ρώπα «Τασούλα μου, επί της γης άγγελος ήσουν…», των συμφοιτητών της από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης «Καλό ταξίδι Τασούλα μας», ενώ στεφάνια με «Θερμά συλλυπητήρια» έστειλαν μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Κοντομηνάς, η οικογένεια Δημητρίου Μελισσανίδη, το κανάλι «Οpen TV», «H Διοίκηση του Νοσοκομείου Υγεία», οι θεατρικοί επιχειρηματίες Γιάννης Κέντ-Πάνος Κατσρίδης, ο Δημήτρης Μαροσούλης, ο Κωνσταντίνος και η Ελίνα Σπυροπούλου και πολλοί άλλοι .
Η ταφή της γίνεται αυτή την ώρα, στο Β’ Κοιμητήριο Δράμας, στον τόπο καταγωγής της, καθώς εκεί έχει ταφεί όλη η οικογένεια της.
Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗ ΤΗΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ, ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ
Με ευαισθησία κάνοντας σχεδόν μια «ακτινογραφία» στον αδαμάντινο χαρακτήρα της Τασούλας Λαζοπούλου, ο δικηγόρος Θεόφιλος Ξανθόπουλος, συμφοιτητής του Λάκη και της πρόωρα αδικοχαμένης συζύγου του, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, διάβασε με τρεμάμενα χέρια τον επικήδειο λόγο της αγαπημένης του συμφοιτήτριας και οι πάντες δάκρυσαν:
«Έλαχε σε μένα, εκπροσωπώντας όλους σας, να αποχαιρετήσω οριστικά πλέον την Τασούλα, την δικιά μας Τασούλα, την γλυκιά μας Τασούλα. Την ωραιότατη συμφοιτήτρια, την συγκάτοικο στη φοιτητική εστία, την διπλανή μας στα τραπέζια της λέσχης της παλιάς πλέον Νομικής, την συνάδελφο στις αίθουσες της Σχολής ή στις εξετάσεις, την πατριώτισσα για μένα προσωπικά, το ξεχωριστό κορίτσι με το φωτεινό χαμόγελο και τον υπέροχο χαρακτήρα.
Τασούλα, είμαστε εδώ οι συμφοιτητές και οι συμφοιτήτριές σου, που μαζί διαβήκαμε τα χρόνια της νιότης στη Νομική Κομοτηνής, που μαζί κάναμε όνειρα για τη ζωή μας αλλά και για την κοινωνία και μαζί πορευτήκαμε όλον αυτόν τον καιρό, ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαδρομές της καθεμιάς και του καθενός από εμάς. Είμαστε εδώ μαζεμένοι μεσ’ το κατακαλόκαιρο υπακούοντας σε με εσώτερη ανάγκη, για να σε αποχαιρετίσουμε για τελευταία φορά βιώνοντας την οδυνηρή αίσθηση της απώλειας. Και είμαστε εδώ η ευρύτερη οικογένειά σου πληγωμένη βαθιά γιατί φεύγεις νωρίς και άδικα, παίρνοντας μαζί σου το πιο φωτεινό κομμάτι της νεανικής μας ζωής.
Και σού λέω τώρα, συντετριμμένος από το οριστικό τέλος, αυτό που πάντα σού έλεγα και σού λέγαμε όλοι μας αλλά το διαισθανόσουν και η ίδια. Ότι υπήρξες ένα πρόσωπο που σημάδεψες τις ζωές όλων αυτών που σχετισθήκαμε μαζί σου. Και το έκανες αυτό χωρίς να το επιδιώξεις, το έκανες διακριτικά, υποδόρεια, αφανώς, με έναν τρόπο που μόνον οι πολύ ευαίσθητοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι κατορθώνουν. Χωρίς φανφάρες και κραυγαλέες συμπεριφορές με μόνη την παρουσία σου και την ποιότητα της σκέψης και του χαρακτήρα σου και πρωτίστως με το προσωπικό σου παράδειγμα. Και όσα χρόνια βαδίσαμε μαζί ούτε μια στιγμή δεν έδειξες έπαρση, εγωισμό & φιλαυτία αλλά πάντα υπήρξες γήινη, σεμνή, διακριτική σαν να μην άλλαξε τίποτε από την εποχή των φοιτητικών αμφιθεάτρων και των νεανικών αναζητήσεων. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα, την στερνή ώρα, δίπλα σου βρίσκονται οι συγκάτοικοί σου στη Φοιτητική Εστία, τότε που μοιραζόσταν ένα δωμάτιο, με τις οποίες δεν χώρισες ποτέ και άφωνες βιώνουν το αβίωτο και προσπαθούν να το συνειδητοποιήσουν και να το εκλογικεύσουν.
Για όλους εμάς ο άντρας σου είναι ο Λάκης. Για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα είναι ο Λαζόπουλος, Ζώντας δίπλα του επί τόσα χρόνια έδωσες άλλο ένα δείγμα του σπάνιου χαρακτήρα σου και δεν άφησες να σε επηρεάσει η υπέρμετρη δημοσιότητα, η δόξα, ο πλούτος, η εξουσία. Και ανταμείφθηκες γι’ αυτό πλουσιοπάροχα. Η Μαριέλη, όπως και ο ίδιος ο Λάκης πολλές φορές μού εκμυστηρεύθηκε, φέρει το δικό σου αποτύπωμα, το δικό σου χνάρι κι ο μπαμπάς της είναι τόσο περήφανος γι’ αυτό.
Τασούλα, θαρρεί κανείς ότι η ζωή σε προετοίμαζε για τη μεγάλη μάχη που επρόκειτο να δώσεις έτσι ώστε να αποδείξεις με τον εναργέστερο τρόπο όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που μας έκαναν να σε λατρέψουμε. Δεν λιγοψύχησες, δεν κλάφτηκες, δεν υποχώρησες, δεν… δεν… δεν….., όπως θα είχες κάθε δικαίωμα. Φοβήθηκες, αναρωτήθηκες αλλά διατήρησες την αξιοπρέπειά σου, την ηρεμία και την πραότητα, το χαμόγελο και την γλυκύτητα στο βλέμμα. Αυτά που σε έκαναν ξεχωριστή και μας έκαναν να καμαρώνουμε που είμαστε φίλοι σου.
Φίλε μου Λάκη, γλυκιά μου Μαριέλη, η οδύνη της απώλειας είναι απροσμέτρητη. Λόγια παρηγοριάς δεν έχω να πω, σας λέω όμως ότι όλοι εμείς νοιώθουμε την απώλεια της Τασούλας σαν δική μας απώλεια. Και ίσως αυτό το μοίρασμα της οδύνης αλαφρώσει λίγο τον πόνο σας.
Τασούλα, σήμερα πέφτουν οι τίτλοι του τέλους. Και τελειώνει κι ένα κομμάτι της δικής μας ζωής. Η Σούζυ, η Νίκη και τόσοι άλλοι και άλλες σήμερα ακρωτηριάζονται, χάνουν ένα κομμάτι από την ύπαρξή τους. Αλλά δεν σού το χρεώνουν. Το αντίθετο μάλιστα. Σε ευχαριστούν κι αυτοί και όλοι εμείς που υπήρξες ένα κομμάτι της ζωής μας.
Και σήμερα που πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, γενναιόδωρα μας προσφέρεις αυτό που τόσο έχουμε ανάγκη. Μας ενώνεις όλους γύρω από το φέρετρό σου, μας κάνεις να νοιώθουμε ο ένας δίπλα στον άλλον αυτήν την πολύ δύσκολη ώρα και μας αφήνεις σιωπηλούς, πληγωμένους, φοβισμένους αλλά και αποφασισμένους να διατηρήσουμε στη μνήμη μας το ολόδροσο κορίτσι της νιότης μας, με το υπέροχο χαμόγελο και τον ξεχωριστό χαρακτήρα, που πέρασε απ’ τις ζωές μας, τις σημάδεψε, τις χάραξε, τις άλλαξε και τις έκανε καλύτερες. Και για όλα αυτά, αγαπημένη μας, έχεις την παντοτινή αγάπη μας και ένα τεράστιο ευχαριστώ. Γαιν ελαφράν, γλυκιά μου Τασούλα».
Πηγή: Δημοκρατία
Ρεπορτάζ: Μαρία Ανδρέου