Έξι χρόνια πριν, το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013, οι περισσότεροι ήταν μπροστά στις οθόνες τους παρακολουθώντας έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Το ίδιο και ο Παύλος με την παρέα του. Ο Παύλος που στα 34 του χρόνια ήταν γνωστός για την αντιφασιστική του δράση στην Αμφιάλη και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο κάποιοι τον ήθελαν νεκρό.
Στις 12.10 το βράδυ, ο Ρουπακιάς ολοκλήρωνε το έργο που αποτελούσε το επιστέγασμα ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου μιας εγκληματικής οργάνωσης με νεοναζιστική δομή και ιεραρχεία. Ο Παύλος Φύσσας, ο Killah P, δεν πέθανε “για το ποδόσφαιρο” όπως βιάστηκαν να μεταδώσουν κάποιοι το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου. Δολοφονήθηκε για τα πιστεύω του, για τις ιδέες του, για όσα πρέσβευε με τους καθημερινούς του αγώνες.
Ήταν εκείνος που οργάνωνε αντιφασιστικά χιπ χοπ φεστιβάλ στις γειτονιές του Πειραιά, ήταν ένας από εκείνους που φώναζαν και προειδοποιούσαν για το κακό που αναδυόταν, ήταν ένας από τους λίγους που δεν δίστασε να υψώσει το ανάστημά του μπροστά στο Κτήνος. Το Κτήνος όμως δούλευε με τις μηχανές καλοκουρδισμένες. Με “πλάτες” επιχειρηματιών, με ένα μιντιακό σύστημα που οραματιζόταν μια “σοβαρή Χρυσή Αυγή”, με δημοσιογράφους που είναι νυν βουλευτές και θεωρούσαν το μόρφωμα κάτι “θετικό” για τη δημοκρατία, με τάγματα εφόδου και πακτωλό χρημάτων προς στήριξή τους, με άμεσα υπεύθυνους για τις επιθέσεις στον Λουκμάν, στους εργάτες του ΠΑΜΕ, σε απλό κόσμο αλλά και με ηθικούς αυτουργούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ