ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Δεν γνωρίζω εάν στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν μπει στη σειρά για να κάνουν αντιγριππικό εμβόλιο, αν και κρυωμένη, πάντως, η Φώφη Γεννηματά φαίνεται πως έκλεισε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το καλύτερο “ντιλ” μετά απ΄ αυτό της κυβέρνησης με την Lamda για το Ελληνικό.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Όπως γράφεται –και δεν διαψεύδεται– η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ προσχώρησε πλήρως στην πρόταση της κυβέρνησης για την ψήφο των αποδήμων έναντι ανταλλάγματος: να προταθεί ως υποψήφιος/α για την Προεδρία της Δημοκρατίας πρόσωπο που να προέρχεται από τον δικό του πολιτικό χώρο- ήτοι το ευρύτερο “σύμπαν” του ΠΑΣΟΚ.
Το να συμφωνεί η κ. Γεννηματά με τον πρωθυπουργό ότι πρέπει ισότιμα να ψηφίζει η Μάργκαρετ από την Αστόρια με την Μαργαρώ από την Ζαχάρω είναι δικαίωμά της. Ακόμα και το να προσμετράται η ψήφος (της Μάργκαρετ) στο εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα, κατά τρόπο που μπορεί ακόμα και να ανατρέπει την επιλογή των ημεδαπών. Εάν αυτό πιστεύει ως εθνικά, συνταγματικά και πολιτικά ορθό καλά κάνει και το υπερασπίζεται. Ουδείς ψόγος και εύγε της. Το ότι το ΠΑΣΟΚ είχε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση πριν μερικά χρόνια το αντιπαρέρχομαι, διότι οι καιροί αλλάζουν, τα ανεμούρια κινούνται κατά τη διεύθυνση του ανέμου και τα πολιτικά κόμματα κάνουν κυβιστήσεις. Γνωστά όλα αυτά.
Ακόμα και την σύμπηξη μετώπου που θα απομονώνει τον ΣΥΡΙΖΑ την κατανοώ.
Πιστεύει, ως φαίνεται, πως είναι καλό εκείνη να ανήκει στους πολιτικούς συνδαιτυμόνες του Μεγάρου Μαξίμου και ο Αλέξης Τσίπρας να κάθεται μόνος του σε μια γωνιά με τον Σκουρλέτη, τον Παππά και τον Ραγκούση. Πόσο καλό είναι αυτό, θα φανεί αργότερα. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι “ανθρώπινο” να νιώθεις την ανάγκη να είσαι μέλος μιας μεγάλης παρέας, ακόμα κι αν σε έχουν βάλει σε μια καρέκλα που τρίζει, δίπλα στην πόρτα…
Εκείνο που ειλικρινά δεν κατανοώ είναι το…αντάλλαγμα. Για ποιον λόγο, δηλαδή, η κ. Γεννηματά ζητά “προκαταβολή” από τον πρωθυπουργό (για τη συναίνεσή της στην ψήφο των αποδήμων) τη σύμφωνη γνώμη του για το πρόσωπο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Προς τι η σπουδή και η ασυγκράτητη επιθυμία;
Τι θα αλλάξει για το ΚΙΝ.ΑΛ εάν στο Προεδρικό Μέγαρο βρεθεί ο Σημίτης, ο Βενιζέλος, ο Παπαδήμος, η Δαμανάκη ή οποιοσδήποτε άλλος από αυτό που αποκαλείται “χώρος ΠΑΣΟΚ”;
Θα αυξηθούν, αίφνης, τα ποσοστά του και θα ανανήψουν όλοι όσοι το έχουν εγκαταλείψει και γοητεύονται από τη διεύρυνση που επιχειρεί ο Τσίπρας; Θα εκτιμήσουν κάποιοι τη δύναμη της κ. Γεννηματά να “επιβάλλει” δικό της Πρόεδρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη; Θα γίνει το 8%, 18% ή 28% και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμά να βγαίνει από το κτίριο της Κουμουνδούρου ούτε για καφέ;
Εάν εξαιρέσω την ανάγκη να πληρωθούν κάποια “γραμμάτια”, ειλικρινά δεν βρίσκω λόγο για τον σχεδιασμό που έχουν επιλέξει στην Χαριλάου Τρικούπη. Διότι ένα “ντιλ” για την προεδρική εκλογή θα επιβεβαιώσει, απλώς, πως το ΚΙΝ.ΑΛ είναι, απλώς, ο (αφανής)…Καμμένος του Μητσοτάκη. Και, τουλάχιστον, ο Καμμένος συγκυβέρνησε εμφανώς και ανέλαβε ευθύνες γι αυτό, τις οποίες και πλήρωσε (για το…κακό του το κεφάλι) πολιτικά και εν τέλει εκλογικά.
Εν κατακλείδι, αντί να απομονώσει τον Τσίπρα και το “νέο ΣΥΡΙΖΑ”, ίσως πείσει ακόμα περισσότερους Πασόκους πως μόνο αυτός μπορεί να ηγηθεί ενός “αντιδεξιού” μετώπου- ιδιαίτερα εάν δεν εγκλωβιστεί στις εσωκομματικές ισορροπίες της αδράνειας και τις φλυαρίες των συντρόφων του που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το σιτάρι…