ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η προεδρική εκλογή είναι αναμφίβολα μια δυσεπίλυτη εξίσωση για τον πρωθυπουργό και η τελική του επιλογή θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις περί τα τέλη του έτους. Το πρόσωπο που θα προτείνει η κυβέρνηση δεν θα είναι μόνο συνισταμένη για συναινέσεις, μπορεί να αποδειχθεί και επιλογή για ρήξεις και πρόκληση πολιτικών εξελίξεων, ακόμα και προσφυγή σε πρόωρες κάλπες για να “καεί” η απλή αναλογική.
Ωστόσο, από χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κατά νου μία ακόμα παράμετρο. Το σαφές μήνυμα του Κώστα Καραμανλή ότι προτιμά να παραμείνει στο προεδρικό μέγαρο ο Προκόπης Παυλόπουλος. Οι δύο άνδρες βρέθηκαν μαζί στην εκδήλωση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη σε μια συγκηνισιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, αγγαλιάστηκαν και ο πρώην πρωθυπουργός έπλεξε το εγκώμιο του “Προέδρου Παυλόπουλου” εν μέσω χειροκροτημάτων.
Μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να εμφανίστηκε ως “βετεράνος” της πολιτικής και ως “stateman”, μπορεί να μην διαθέτει την επιρροή που διέθετε στη Ν.Δ, παραμένει, όμως, “Καραμανλής” και ιδιαίτερα δημοφιλής στην εκλογική βάση του κόμματος αλλά και με φανατικούς υποστηρικτές στην κοινοβουλευτική ομάδα. Το γεγονός, λοιπόν, ότι περίπου παρότρυνε τον πρωθυπουργό να προτείνει εκ νέου τον Προκόπη Παυλόπουλο είναι κάτι που δεν πέρασε απαρατηρητο. Ιδιαίτερα όταν ο νυν Πρόεδρος έχει την στήριξη και του Αλέξη Τσίπρα και είναι ίσως το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί, με τα σημερινά δεδομένα, να συγκεντρώσει ευρύτατη πλειοψηφία.
Από την άλλη, όμως, ο πρωθυπουργός πρέπει να λάβει υπόψη του και πολλά άλλα πράγματα, όπως γράφει αναλυτικά στο newpost.gr ο Αντώνης Αντζολέτος. Διαβάστε το ρεπορτάζ:
«Κάτι τρέχει» με το πρόσωπο για την Προεδρία της Δημοκρατίας με τον Πρωθυπουργό να μην έχει ανοίξει τα χαρτιά του ούτε στους πιο στενούς του συνεργάτες.
Όλοι καταλαβαίνουν πως σε μεγάλο βαθμό η πολιτική συγκυρία σε δυο μήνες από τώρα θα αποτελέσει τη «ζυγαριά», που θα δείξει στον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε το δρόμο της συναίνεσης είτε της ρήξης με την αντιπολίτευση. Ακόμα και ο τρόπος που τελικά θα εξελιχθεί στη Βουλή η ψήφος των αποδήμων μπορεί να παίξει κάποιον ρόλο στις τελικές αποφάσεις που θα πάρει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πει το «ναι» η πλειοψηφία θα έχει πετύχει μια πολύ μεγάλη νίκη και θα είναι σε θέση να καυχιέται πως μεταπολιτευτικά πλησίασε ή πέτυχε το απόλυτο «300» για ένα μείζον θεσμικό θέμα. Θα είναι μόνο η αρχή;
Μέχρι τη χρονική στιγμή της εκλογής θα έχουν ολοκληρωθεί και οι υπόλοιπες θεσμικές διαδικασίες, όπως η Συνταγματική αναθεώρηση, ενώ αναμένεται να έχει κατατεθεί στη Βουλή και ο νέος εκλογικός νόμος. Το πολιτικό πλαίσιο, συνεπώς θα έχει μπει από την κυβέρνηση και οι στρατηγικές επιδιώξεις της θα έχουν φανεί. Μπορεί η προανακριτική επιτροπή για τη Novartis να δυναμιτίζει το πολιτικό σκηνικό χωρίζοντας το Μαξίμου και την αξιωματική αντιπολίτευση σε δυο εχθρικά στρατόπεδα, ωστόσο μείζονα ζητήματα, όπως η αύξηση των προσφυγικών ροών, δεν θα ήταν έκπληξη αν οδηγούσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μια κίνηση πολιτικού συμβολισμού και στη διατύπωση μιας πρότασης που θα ενώνει.
Ο δρόμος της συναίνεσης για τον πρώτο πολίτη της χώρας, πάντως, δεν είναι εύκολος, αφού από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεκαθαρίσει πως στηρίζουν τον νυν Πρόεδρο που κατάφερε να παίξει με τη στάση του πρωταγωνιστικό ρόλο στην επτάμηνη κρίση του 2015. Σχεδόν πέντε χρόνια πριν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επιλέξει την αποχή από την ψηφοφορία και δεν συμμετείχε στα 233 «ναι» που είχε συγκεντρώσει ο Προκόπης Παυλόπουλος έναντι των 30 ψήφων του Νίκου Αλιβιζάτου. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να μην συνυπολογιστεί και να μην εκτιμηθεί πως θα παίξει ρόλο στις τελικές αποφάσεις που θα πάρει. Στον σημερινό Πρόεδρο, πάντως, πιστώνεται από την κυβέρνηση ο τρόπος που χειρίστηκε το θεσμικό ζήτημα για τους νέους επικεφαλής της δικαιοσύνης και το «φρένο» που έβαλε στις προσπάθειες του Αλέξη Τσίπρα να κλείσει το θέμα πριν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Μπορεί οι σχέσεις του Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι άριστες, γεγονός που αυτομάτως δεν αποκλείει την πιθανότητα μιας δεύτερης θητείας, ωστόσο μια σειρά από πρόσωπα δίνουν τη δυνατότητα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να «ανακατέψει την τράπουλα».
Από τη στιγμή που τον περσινό Φεβρουάριο η ΝΔ υπερψήφισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να αναθεωρηθεί το άρθρο 32 του Συντάγματος, που ρυθμίζει τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας αποσυνδέοντάς τον θεσμό από τη διενέργεια εκλογών, τα δεδομένα άλλαξαν. Η πλειοψηφία έχει το «όπλο» στα χέρια της να εκλέξει τον νέο ένοικο της Ηρώδου Αττικού ακόμα και με 151 ψήφους, επιλογή με την οποία διαφωνεί ριζικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να αποτελέσει την αφορμή να χωρίσουν οι δρόμοι των δυο κομμάτων για το συγκεκριμένο θέμα από πολύ νωρίς. Θα επέλεγε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δηλώσει την επιθυμία του να μην διεκδικήσει δεύτερη θητεία γνωρίζοντας πως δεν θα είναι ο εκλεκτός της παράταξης στην οποία ανήκε; Κανείς δεν γνωρίζει πως θα αντιδράσει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε αυτή την περίπτωση το σκηνικό θα θύμιζε τον Μάρτιο του 1985, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε παραιτηθεί από τη θέση του μετά τη ρήξη που είχε επέλθει με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την απόφασή του να μη στηρίξει την παραμονή του στην Προεδρία.
Μόνο ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο Χρήστος Σαρτζετάκης δεν συνέχισαν και στη δεύτερη θητεία που δικαιούνται, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Και επειδή σε πολλές περιπτώσεις οι ιστορικές αναφορές βοηθούν τους πολιτικούς να καταλήξουν στο πως θα κινηθούν, η επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία το 1990 ήταν η τελευταία εκλογή που υποστηρίχθηκε μόνο από το κυβερνών κόμμα. Από το 1995 και μετά η πλειοψηφία έχει συναινέσει στο ύπατο αξίωμα να τοποθετούνται προσωπικότητες από τον «αντίπαλο» πολιτικό χώρο. Πριν από τον Προκόπη Παυλόπουλο, ο Κάρολος Παπούλιας και ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος εξελέγησαν με ευρύτατες διακομματικές πλειοψηφίες. Κατά πολλούς αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αφορμή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προκειμένου να προχωρήσει σε μια επιλογή από τον χώρο του κέντρου κερδίζοντας αυτομάτως τη στήριξη του ΚΙΝΑΛ και εξασφαλίζοντας την ευρεία συναίνεση των 3/5 της Βουλής ανεξαρτήτως των αλλαγών που θα προχωρήσει στο Σύνταγμα. Υπενθυμίζεται πως η Φώφη Γεννηματά έχει ήδη μιλήσει για την ανάγκη στήριξης ενός προσώπου από την προοδευτική παράταξη.
Πολύ τραβηγμένο θεωρείται το σενάριο ΝΔ και ΚΙΝΑΛ να τα έχουν βρει στο θέμα του εκλογικού νόμου και συνεπώς η αλλαγή του να πάει «πακέτο» με την από κοινού εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό θα απαιτούσε αλλαγή του άρθρου 54 (είναι στα αναθεωρητέα), ώστε το νέο σύστημα να απαιτεί πλειοψηφία 180 βουλευτών για να εφαρμοστεί από την επόμενη φορά και όχι 200, όπως ισχύει τώρα. Κάτι τέτοιο, ωστόσο φαίνεται να έχει «καεί« από πολύ νωρίς, αφού ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δείχνει να το επιθυμεί, αλλά και οι 22 βουλευτές του ΚΙΝΑΛ δεν είναι σίγουρο πως θα εμφανίζονταν συντεταγμένοι στην ψηφοφορία. Περιθώρια απωλειών δεν υπάρχουν αφού το 54 χρειάζεται τα 3/5 της Βουλής για να αναθεωρηθεί.
Κατά πολλούς η εκλογή του Φεβρουαρίου αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιλέξει μια γυναίκα για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας. Ειδικά μετά την κριτική που του έγινε για την επιλογή του να συμπεριλάβει πολύ λίγες γυναίκες στο υπουργικό συμβούλιο.
Το σενάριο ο Πρωθυπουργός να επιλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τον δικό του κομματικό χώρο γνωρίζοντας πως με τους 158 βουλευτές που διαθέτει δεν θα έχει πρόβλημα στην εκλογή του, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αναλόγως με το πρόσωπο θα ήταν πιθανό να περιμένει και τη στήριξη της Ελληνικής Λύσης. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συνδυάσει αυτή την επιλογή με τις πρόωρες εκλογές. Μπορεί να έχει διαμηνύσει πως οι κάλπες θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση θα τελείωνε πολύ γρήγορα με την απλή αναλογική σε μια χρονική περίοδο που η ΝΔ δεν έχει υποστεί φθορά από την εξουσία έχοντας πολλές πιθανότητες να κόψει «πρώτη το νήμα» σε δυο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις. Την ίδια στιγμή θα έβρισκε και τον ΣΥΡΙΖΑ «εν κινήσει» με τη διαδικασία μετεξέλιξης και διεύρυνσης του κόμματος να μην έχει ολοκληρωθεί.
Με πληροφορίες από το newpost.gr