ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Για να μπορέσεις να σχεδιάσεις το μέλλον θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσεις τα φαντάσματα, τις ανασφάλειες , τα λάθη, τις νίκες αλλά και τις ήττες που έχεις κάνει ως άτομο ή ως σύνολο. Δεν αποτελεί φιλοσοφική επωδό , απόρροια μακροχρόνιας ενασχόλησης με την φιλοσοφία , αλλά ρεαλιστική στρατηγική που σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις το μέλλοντος.
του ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΔΗ
Η χρυσή ευκαιρία της Ελληνικής κοινωνίας για να προχωρήσει σε ένα εποικοδομητικό αναστοχασμό υπήρξε η βαθιά οικονομική , αλλά με πολιτισμικό υπόβαθρο, κρίση που βίωσε και σένα βαθμό βιώνει ακόμη και στις ημέρες μας.
Δυστυχώς όμως η ευκαιρία αυτή φαίνεται ότι αναλώθηκε αφενός μεν σε μια οικονομολαγνική προσέγγιση της κρίσης αφετέρου σε ένα κυνήγι μαγισσών που έχει στον πυρήνα της τον αιώνια θυματοποιημένο Έλληνα , πάντα θύμα και πάντα μικρός άλλα τίμιος.
Η έφεση στη φαντασιακή πρόσληψη της καθημερινότητας από τους πολίτες οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται τα πολιτικά κόμματα στο διάβα της ιστορίας μας. Πολιτικά κόμματα και πολιτικοί ηγήτορες που έστησαν καριέρες θωπεύοντας τον μικροαστικό εθνικισμό ενός λαού που αδυνατούσε να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να δει με αξιοπρέπεια και ρεαλισμό το πραγματικό του ύψος.
Μια κοινωνία παγιδευμένη σε μια φαντασιακή εικόνα του εαυτού της παλεύει καθημερινά να αποδείξει , σε ποιους άραγε, ότι αποτελεί τον πολιστικό εκπρόσωπο του δυτικού πολιτισμού και της Ευρώπης, την ίδια στιγμή που κατακρεουργεί με χυδαιότητα τον αδύναμο στην καθημερινή μας ζωή , είτε αυτός είναι ΑμΕα , είτε πρόσφυγας , είτε ο κοινωνικά αποκλεισμένος της διπλανής πόρτας που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε.
Ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους και τον εαυτό μας είναι και ο διάλογος που διεξάγεται σε κάθε εθνική επέτειο στην δημόσια σφαίρα . Δημόσιος διάλογος που δεν εστιάζει σχεδόν ποτέ σε μια θετική ταυτότητα και προοπτική αλλά σε ένα μείγμα συνωμοσιολογικού παροξυσμού και παρανοϊκής πρόσληψης της ιστορίας.
Η διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουμε για τους εαυτούς μας εντείνεται και από την στάση των ΜΜΕ που διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα καλλιεργήσει με πιο αποδοτικό τρόπο έναν ψευδό-πατριωτικό μύθο που καλλιεργείται συστηματικά εδώ και δεκαετίες.
Το επόμενο πεδίο στο οποίο θα κριθεί η μάχη της εικόνας που έχουμε για εμάς είναι η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος που θα μεταβληθεί ως το νέο ιδεολογικό πεδίο σύγκρουσης δυο διαφορετικών πολιτικών και κοινωνικών κόσμων. Ένας κόσμος που κοιτάει προς τον κόσμο με αυτοπεποίθηση και ρεαλισμό και ένας άλλος κόσμος που βολεύεται με μια εικόνα θαμπή και ψεύτικη για να καλύψει την αδυναμία αντίληψης του κόσμου και των αλλαγών που συντελούνται. Το που θα ποντάρει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση θα νοηματοδοτήσει και το πολιτικό διακύβεμα των επόμενων χρόνων. Ειδικά στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη , η μάχη ανάμεσα στην δεξιά της δεκαετίας του 50 , της πατρίς θρησκείας οικογένειας , και σε έναν ‘’σύγχρονο ‘’ και ίσως νεφελώδες ‘’φιλελεύθερο , ιδεολογικό σούπερ μάρκετ , θα κρίνει και την δική του πολιτική βιωσιμότητα.