ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Έχει ενδιαφέρον , αν και δεν πρόκειται για καινοφανές συμπέρασμα, ότι ο λαϊκισμός που κάποιοι θεωρητικά μαχόταν μετά μανίας, μόνο και μόνο για να προσκομίσουν πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη τους εκδικείται με την διαφορά ότι αυτή την φορά ενδύεται ένα διαφορετικό ιδεολογικό περιτύλιγμα, αυτό του ψεύτο-πατριώτη.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΔΗ
Ίσως στον λαϊκισμό ως μοχλός παραγωγής εκλογικών αποτελεσμάτων από πολιτικά κόμματα να έγκειται και η κακοδαιμονία του πολιτικού μας συστηματος.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος καταρτισμένος πολιτικός αναλυτής για να αντιληφθεί ότι η Νεα Δημοκρατία. κινδυνεύει από το ρεύμα του λαϊκισμου της πατριδοκαπηλείας και το φόβου που της έδωσε ώθηση προεκλογικά και το οποίο άνθησε την περίοδο της συζήτησης για την συμφωνία των Πρεσπών.
Η διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού απαιτεί πέρα από διαχειριστικά τάλαντα και μια κοινωνια που έχει την δυνατότητα να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να δει με ειλικρίνεια αλλά και παρρησία την εικόνα της στον κάθρεφτη.
Μια εικόνα που θα την βοηθήσει να αντιληφθεί το που βρίσκεται και κυρίως προς τα που θα πρέπει να πορευτεί.
Το αναγκαίο πέρασμα από την οδό της αυτογνωσίας απαιτεί πέρα από κοινωνιες έτοιμες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και πολιτικά κόμματα έτοιμα να επικοινωνήσουν με την κοινωνια την πραγματικότητα και να σταματήσουν να θωπεύουν ανασφάλειες και μύθους. Η αναγκαία στροφή της κοινωνιας και του πολιτικού μας συστηματος στον ρεαλισμό δεν είναι απλά θέμα επιβίωσης για μια κοινωνια που έχει να αντιμετωπίσει ένα παγκόσμιο περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχε συνηθίσει αλλά και η μοναδική στρατηγική για την μακροημέρευση ενός πολιτικού κόμματος στην εξουσία. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα λαϊκιστών που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν την πραγματικότητα όταν τους χτύπησε την πόρτα. Ας ελπίσουμε να έμαθαν κάποιοι από τα λάθη άλλων αλλά και τα δικά τους.