ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ “Τίποτα δεν είναι τόσο σίγουρο και σταθερό όσο δείχνει, αυτό αφορά και την κυβέρνηση της νδ”, τονίζει ο Νίκος Κοτζιάς με την εισήγησή του στη Συνδιάσκεψη του ΠΡΑΤΤΩ, που διεξήχθη στην Αθήνα.
“Η ΝΔ είναι εκφραστής συμφερόντων ενός συμπλέγματος ολιγαρχών και τραπεζικού κεφαλαίου” εκτιμά χαρακτηριστικά, ενώ την κατηγορεί ότι ακολουθεί στην οικονομία μια νεοφιλελεύθερη πολιτική με ορισμένες ιδιαιτερότητε ςκαι ότι ακολουθεί πολιτική παρεμπόδισης της επιστροφής στην κυβέρνηση δυνάμεων που δεν είναι του κυρίαρχου συστήματος την ίδια στιγμή που ακολουθεί για τα άλλα κόμματα μια πολιτική ενσωμάτωσής τους στο σύστημα.” Η πολιτική της ΝΔ δεν είναι ένας απλός ρεβανσισμός όπως πιστεύουν ορισμένες αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Δεν έχει μόνο ένα άμεσο ορίζοντα. Είναι μια πολιτική διαμόρφωσης συμμαχιών , όσο το δυνατόν περισσότερων και σε αυτό βοηθάει τμήμα της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ>, αναφέρεται στην εισήγηση,όπου και επισημαίνεται:
“Η ΝΔ ναι μεν αντιπαρατίθεται με την ακροδεξιά «Ελληνική Λύση» (που ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο)σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά σε όλα τα άλλα θέματα η «ΕΛ» υποστηρίζει την κυβέρνηση πλήρως, συμπορεύεται μαζί της και ψηφίζει καθετίφίλο-ολιγαρχικό μέτρο. Είναι μια πιο ήπια «ρεζέρβα» για κάποιους ολιγάρχες από ότι ήταν η Χρυσή Αυγή.Η ΝΔ έχει, επίσης, τη στήριξη της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, η οποία συνδράμει και εκείνη κάθε τι που ωφελεί τους Ολιγάρχες που εκπροσωπεί και με τους οποίους έχει μια υπαλληλική σχέση. Ως προς αυτά τα στηρίγματα οφείλουμε να δείξουμε ότι η «ΕΛ» είναι ένα ακροδεξιό κόμμα της Ολιγαρχίας και το σημερινό ΚΙΝΑΛ η άρνηση του ΠΑΣΟΚ”.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Νίκος Κοτζιάς εκτιμά μεταξύ άλλων:
“Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, ανάμεσα στα άλλα έχει κάνει τρίασοβαρά λάθη. Το πρώτο είναι ότι έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο. Πρώτα επιδιώκει να λύσει το οργανωτικό και επικοινωνιακό (που ως κυβέρνηση τα έκανε μπάχαλο) και μετά το ιδεολογικό και προπαντών το πολιτικό. Χωρίς, όμως, σαφή πολιτική τι επικοινωνείς; Προς τι οργανώνεις τον άλλο; Πιθανά σε αντιδεξιό μέτωπο, αλλά αυτό δεν επαρκεί εκτός αν κανείς είναι οπαδός της «θεωρίας του ώριμου φρούτου».
Το δεύτερο είναι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στρατηγική αντιπολίτευσης και περιορίζεται σε τακτικισμούς.Δεν κάνει μια σαφή
κοινωνική-πολιτική ανάλυση των δυνάμεων που έχουν την εξουσία και το ποιος είναι με ποιόν. Το αποτέλεσμα είναι να «χάνονται» από τον ορίζοντα τα μεγάλα θέματα της χώρας και του μέλλοντος της. Όχι ότι δεν πρέπει να κρατά κανείς (και άρα και ο ΣΥΡΙΖΑ) ανοικτό το μέτωπο «του επιμέρους» εντάσσοντας το σε μια συνολική πολιτική. Το πρόβλημα είναι ότι το χρησιμοποιεί ως υποκατάστατο πολιτικής, παρόλο που θα έπρεπε να έχει διδαχθεί από τα «βουλευτικά τριήμερα» για τη μια ή άλλη διατύπωση ενός ή περισσοτέρων βουλευτών του.
Όπως και το 1989, ο ουσιαστικός περιορισμός στη σκανδαλολογία κάνει κακό στην πολιτική. Όταν οι παρεκκλίσεις του συστήματος είναι το κύριο, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος αντί η ηθικολογία να είναι τμήμα μιας πολιτικής να υποκαθιστά την ίδια την πολιτική.
Το τρίτο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει εγκλωβισμένος στον οικονομισμό και στην απουσία από την καθημερινή του πολιτική μεγάλων πραγματικών θεμάτων της ελληνικής κοινωνίας, όπως ο πατριωτισμός της αριστεράς, ο σύγχρονος προοδευτικός πολιτισμός, ουσιαστικά θέματα νεολαίας, αγροτικής και πράσινης πολιτικής”.
Ο Νίκος Κοτζιάς επιμένει στην ανάγκη συμμαχιών, με τη δημιουργία ενός μπλοκ δυνάμεων, ενώ εκτιμά ότι δεν είναι ώριμο αυτή τη στιγμή να μετατραπεί το ΠΡΑΤΤΩ από Κίνημα σε κόμμα.