panos_drivas «Συμμορίες». Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του Γιάννη Πρετεντέρη στα σημερινά Νέα και η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται πολλή ψυχραιμία και αρκετές βαθιές ανάσες για να το διαβάσει κανείς ολόκληρο και να βγάλει συνεκτικά συμπεράσματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, είτε από τον αέρα του Mega, είτε αργότερα μέσα από την αρθρογραφία του και τον δημόσιο λόγο του, ο Γιάννης Πρετεντέρης έδειξε ανοιχτά την πολιτική του τοποθέτηση στα πράγματα. Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν είναι από μόνο του και εξ’ ορισμού επιλήψιμο.
Οι απόψεις του ήταν σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο αιχμηρές, αλλά και προκλητικές, ενώ συχνά στρέφονταν κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Μέχρι εδώ -ας πούμε- ότι μπορούμε τουλάχιστον να συνεννοηθούμε.
Όμως σήμερα ο Γιάννης Πρετεντέρης ξεπέρασε ακόμα και τα δικά του ξεχειλωμένα όρια, με ένα άρθρο που στοχεύει όχι απλά στον ερεθισμό των αντανακλαστικών κοινωνικού αυτοματισμού, αλλά προειδοποιεί ανοιχτά -σχεδόν απειλεί- ότι θα χυθεί αίμα για να προστατευτεί η Δημοκρατία από τους «στασιαστές»…
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, σημειώνοντας μερικά αποσπάσματα από το άρθρο του Γ. Πρετεντέρη:
«Με τα χθεσινά επεισόδια και σε συνέχεια άλλων επεισοδίων τις τελευταίες ημέρες είναι καταφανές ότι διάφορες συμμορίες νέων (ή λιγότερο νέων) κινούνται πλέον στα όρια της στάσης κατά της δημοκρατίας».
Σε αυτές τις «συμμορίες», ο Γ. Πρετεντέρης περιλαμβάνει «ομάδες ακροαριστερών, “κοινωνικών αγωνιστών”, “αντιεξουσιαστών” και “αλληλέγγυων”».
Τι κατηγορίες επιρρίπτει ο δημοσιογράφος σε όλες αυτές τις «συμμορίες» όπως τις αποκαλεί;
Θα τα πούμε εν συντομία για να μην παίξουμε και εμείς με την υπομονή των αναγνωστών μας: «Προβαίνουν σε πράξεις αντεκδικήσεων, καλύπτουν οργανωμένες εγκληματικές οργανώσεις, υιοθετούν βίαιες κι επιθετικές συμπεριφορές, κινούνται με πάθος και μίσος εναντίον της δημοκρατικής πολιτείας».
Και εφόσον δημιούργησε το κλίμα που ήθελε, πέρασε στο παρασύνθημα:
«Όποιος διαθέτει στοιχειώδη συναίσθηση των συσχετισμών γνωρίζει ότι οι νεαροί (ή λιγότερο νεαροί) που μετέχουν της στάσης δεν έχουν περιθώρια επιτυχίας, ούτε πιθανότητες επιβολής επί του κοινωνικού συνόλου. Θα ηττηθούν. Θα πληρώσουν απλώς ένα υψηλό προσωπικό κόστος».
Αν αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μικρή υπόνοια προειδοποίησης για μια αιματηρή εξέλιξη στους δρόμους της Αθήνας, τότε η συνέχεια του άρθρου έρχεται να το επιβεβαιώσει (εις διπλούν μάλιστα) για να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι.
Από δω και πέρα αντιγράφουμε αυτολεξεί για να είναι σαφές αυτό που λέει, ότι δηλαδή του φαίνεται δύσκολο να μη θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα:
«Μακάρι οι μαστροχαλαστές να εκτονωθούν. Και να μη μετρήσουμε άλλες υλικές ζημιές ούτε να θρηνήσουμε ανθρώπινα θύματα.
Αλλά μου φαίνεται δύσκολο. Υποψιάζομαι πως στις συμπεριφορές τους έχουν επενδύσει όλα τα συμπλέγματα, όλα τα ελλείμματα κι όλες τις ασυναρτησίες μιας αχαλίνωτης μετεφηβικής κρίσης.
Μικρή σημασία όμως έχει η ψυχή του καθενός.
Το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση εκτραχηλισμού κι αποσύνθεσης των τελευταίων χρόνων δεν μπορεί να παραταθεί. Κι ότι η δημοκρατική πολιτεία θα επιβάλλει την έννομη τάξη, όπως έχει από τη φύση της καθήκον.
Είναι προφανές δηλαδή ότι η χώρα δεν θα δεχτεί να καταστεί όμηρος μιας αρρωστημένης κοινωνικής μειοψηφίας.
Θα την αντιμετωπίσει με κάθε μέσο. Και με όποιο κόστος. Δυστυχώς».
Η προειδοποίηση Πρετεντέρη απευθύνεται προφανώς προς πάσα κατεύθυνση. Προς όσους κινητοποιούνται και προς όσους… το σκέφτονται. Η χώρα θα αντιμετωπίσει με κάθε μέσο και με όποιο κόστος (δυστυχώς) όποιον τολμήσει να «στασιάσει» κατά τη δημοκρατίας. Αλήθεια τι ορολογία είναι αυτή; Πότε φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι οι φοιτητές που χθες πήγαν να σπάσουν το λοκ-άουτ της ΑΣΟΕΕ πραγματοποίησαν στάση κατά της Δημοκρατίας; Και από πότε πρέπει να φοβούνται οι πολίτες το αμείλικτο «χέρι» της δημοκρατίας κάθε φορά που αποφασίζουν να αγωνιστούν για αυτό που οι ίδιοι θεωρούν δίκαιο;
Αν αυτό που ζητάει ο Γιάννης Πρετεντέρης από την κυβέρνηση είναι να χύσει αίμα παραμονές ή ανήμερα του Πολυτεχνείου προκειμένου να «παραδειγματιστούν» όλοι οι υπόλοιποι, τότε ίσως να πρέπει να κριθεί και ο ίδιος από τη Δημοκρατική Πολιτεία που επικαλείται συνεχώς με σχεδόν απειλητικό τρόπο.
Όμως αν στη γενική εικόνα προσθέσουμε και τις προκλητικές πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι «δε φτάνει να καθαρίσουμε τα Εξάρχεια, πρέπει να τελειώνουμε με την εξάρθρωση των εγκληματικών και τρομοκρατικών οργανώσεων» και πρόσθεσε ότι «κάποιοι θέλουν έναν νέο Γρηγορόπουλο», τότε η σημερινή προειδοποίηση Πρετεντέρη αποκτά βαθύτερη αξία, καθώς πλέον από προσωπική (ακραία) άποψη, «αναβαθμίζεται» σε κυβερνητική γραμμή.
Η όξυνση του κλίματος παραμονές του Πολυτεχνείου φαίνεται πως είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης. Ίσως, στο μυαλό κάποιων κυβερνητικών συμβούλων, αυτό το πεδίο να είναι πιο ευεργετικό για την κυβέρνηση σε σχέση με τη (μη) διαχείριση του προσφυγικού που μονοπώλησε τις προηγούμενες εβδομάδες την επικαιρότητα. Βλέποντας ότι η κυβέρνηση βάλλεται τόσο από τα αριστερά της, όσο και από την εσωτερική της ακροδεξιά αντιπολίτευση, είναι λογικό να θεωρήσουν ότι η μεταφορά της συζήτησης από το δύσκολο προσφυγικό στο πάντα εύκολο δίπολο «ανομία/ασφάλεια», θα λειτουργήσει υπέρ της.
Αν πάντως θεωρούν ότι με προειδοποιήσεις για «αίμα», «ανθρώπινα θύματα» και «νέους Γρηγορόπουλους» θα μεταπείσουν τους πολίτες από τη συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες, τότε θα πρέπει πραγματικά να περιμένουν να εκπλαγούν. Ιστορικά και παγκοσμίως, τέτοιες προειδοποιήσεις/απειλές από αυταρχικές κυβερνήσεις προς τους ίδιους τους πολίτες τους έχουν γυρίσει μπούμερανγκ σε εκείνους που τις εκτοξεύουν.
Ένα είναι βέβαιο πάντως… Ότι οι πραγματικές συμμορίες που «ζουν» στις καθέτους της Πατησίων και «σπρώχνουν πράγμα» σε όλη την Αθήνα, δεν τις βλέπει κανένα προειδοποιητικό άρθρο και καμία αστυνομική καταδρομική επιχείρηση. Οι απειλές της «δημοκρατικής πολιτείας που έχει από τη φύση της καθήκον να επιβάλλει την έννομη τάξη», δεν αφορούν αυτές τις συμμορίες. Αφορούν αποκλειστικά τις «συμμορίες» που ζουν στο μυαλό του Γιάννη Πρετεντέρη.
ΠΗΓΗ: koutipandoras.gr