Εάν η “φάμπρικα” χαρακτηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα “υποκριτή” επειδή συμμετείχε στην πορεία μνήμης για την εξέγερση των φοιτητών το 1973 και του νεκρούς του Πολυτεχνείου, επειδή ως πρωθυπουργός συνεργάστηκε με τις ΗΠΑ και τους προέδρους Ομπάμα και Τραμπ, κατά αντιδιαστολή η απουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη από τις εκδηλώσεις για την επέτειο σημαίνει πως απορρίπτει τον ιστορικά επιβεβαιωμένο ρόλο των Αμερικανών στην εγκαθίδρυση της Χούντας;
Προφανώς όχι. Διότι σ’ αυτή την περίπτωση πάει χαμένη εκείνη η ιστορική “συγγνώμη” του Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψή του -ως πρόεδρος- στην Αθήνα, στις 19-20 Νοεμβρίου 1999. Και ανάλογες “απολογίες” που διατυπώθηκαν παλαιότερα από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Και όποιος τιμά την εξέγερση των φοιτητών το 1973 και αναδεικνύει την αποδεδειγμένη εμπλοκή των Αμερικανών στην Χούντα δεν σημαίνει πως δεν θα συνεργαστεί ως κυβέρνηση με τις ΗΠΑ.
Εάν η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στην πορεία για το Πολυτεχνείο (μισή συμμετοχή είναι αλήθεια…) υποδηλώνει υποκρισία, όπως λέγεται από ορισμένους, η οργανωμένη παρουσία αντιπροσωπείας του κυβερνώντος, τότε, ΠΑΣΟΚ με τον Απόστολο Κακλαμάνη, τον Κώστα Λαλιώτη, τη Βάσω Παπανδρέου και πολλούς ακόμα, στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στην (τότε) Γιουγκοσλαβία αποκαλύπτει κάποια άλλη υποκρισία; Δεδομένου ότι ουδέποτε εκείνη την περίοδο διασαλεύθηκε η συνεργασία της χώρας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Ήταν το 1999, όταν η κυβέρνηση Κλίντον βομβάρδιζε το Βελιγράδι και η Ελλάδα διαπίστωνε πόσο κοντά της μπορεί να φτάσει ο πόλεμος. Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη ο Άκης Τσοχατζόπουλος που δήλωνε πως “ως χώρα συντασσόμαστε με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ”. Την ίδια ώρα στις μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα έπαιρνε μέρος αντιπροσωπεία ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ με τον Κώστα Λαλιώτη να δηλώνει -για να αιτιολογήσει την αντίφαση- πως “Άλλο η κυβέρνηση κι άλλο το Κίνημα”.
Μεγάλη η συζήτηση σχετικά με το εάν ο Τσίπρας προσπαθεί να αναβαπτισθεί στην αριστερή κολυμβήθρα με την παρουσία του ως επικεφαλής του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. “Αριστερός ξανά”, λένε κάποιοι ειρωνικά. Ας αποφασίσουν: ή είναι λαϊκιστής λατινοαμερικανικού τύπου και συνομιλητής του Μαδούρο και του Μοράλες και αντι-αμερικανός, ή είναι συνεργάτης των Αμερικανών και ως εκ τούτου υποκριτής. Και τα δύο δεν γίνονται.
Εν κατακλείδι, δε, καλό είναι να επισημαίνονται οι -κατά ορισμένους “υποκριτικές”- παρουσίες στην πορεία μνήμης για το Πολυτεχνείου, καλό είναι να επισημαίνονται, όμως, και οι απουσίες.
Σ.Κ