ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σε συντροφιά φίλων και γνωστών τις προάλλες “χτύπησε κόκκινο” η συζήτηση για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι περισσότεροι εξ αυτών, είτε ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, είτε ανεκτικοί προς τη νέα διακυβέρνηση.
Η “δημοσκόπηση” δεν κατέληξε σε αποτέλεσμα, είχαν, όμως, ενδιαφέρον τα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι μεταξύ λευκού οίνου και εδεσμάτων. Εις εκ των συνδαιτημόνων έφερε την “σίγουρη” πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός θα προτείνει την σύζυγο γνωστού και πανίσχυρου επιχειρηματία.
Η περίπτωση της Μαρίας Δαμανάκη ήταν “ευκολάκι” στις προβλέψεις αλλά, μάλλον, δεν συγκίνησε ιδιαίτερα μια τέτοια προοπτική. Η Ντόρα ήταν “all time classic” και φαίνεται πως δεν ενόχλησε ιδιαίτερα το γεγονός πως είναι αδερφή του πρωθυπουργού. Ο Βενιζέλος “comme ci, comme ca”, ακόμα και ο Πικραμένος πήρε πόντους. Το “πειραχτήρι” της παρέας έριξε και το όνομα του Σάκη Ρουβά, προφανώς για να ξορκίσουμε ως έθνος τα κατακλυσμιαία γεγονότα που μπορεί να μας έρθουν τα επόμενα χρόνια.
Έριξα, για να μετρήσω τις αντιδράσεις, κι εγώ, το όνομα του σημερινού Προέδρου. “Γιατί όχι Παυλόπουλος;”, είπα σοβαροφανώς. “Μπα, αποκλείεται”, ήταν η σχεδόν ομόθυμη απάντηση. Νεοδημοκράτες και απλώς ανεκτικοί δήλωσαν πεισμένοι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να προτείνει την επανεκλογή Παυλόπουλου. Επιχείρημα, η αρνητική ψήφος του το 2015. Και βεβαιότητα πως ο ρόλος του Προέδρου είναι τόσο διακοσμητικός που ουδεμία σημασία έχει εάν θα είναι ο Ρουβάς ή κάποιος διαπρεπής καθηγητής από τη Σορβόνη ή το Harvard. Πολτός…
Τα λέω όλα αυτά διότι, όσο προσπαθώ να ανακαλέσω παρόμοιες προεδρικές εκλογές στη μνήμη μου (ακόμα και στην “επεισοδιακή” περίοδο στα τέλη του 2014), δεν βρίσκω μία, λίγο πριν από την οποία να είχαν γραφτεί και ακουστεί τόσα πολλά ονόματα επίδοξων και υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Που να έχει τρωθεί τόσο πολύ ένας εν ενεργεία -και κατά κοινή ομολογία με θετικό πρόσημο- Πρόεδρος και ο ίδιος ο θεσμός.
Έχουμε πληθώρα ικανών για το αξίωμα, θα ισχυριστούν, ίσως, κάποιοι. Ή, μήπως, ο Μιθριδάτης έχει μπολιάσει για τα καλά το συλλογικό μας υποσυνείδητο;
Κανείς από την παρέα δεν είχε μια ένσταση, ένα φόβο, ή έστω μια επιφύλαξη, σχετικά με το εάν η προσφορά αφειδώς ονομάτων στο δημόσιο κουτσομπολιό προσβάλλει τον θεσμό και αποπροσανατολίζει από το αναγκαίο αίσθημα ενότητας και συνεννόησης. Κανείς δεν είχε να επιχειρηματολογήσει σοβαρά γιατί “όχι ξανά ο Παυλόπουλος”, ή γιατί η Ντόρα, ο Βενιζέλος, η Δαμανάκη. Τουλάχιστον, για τον Ρουβά κάτι ακούστηκε. Όμορφος, ευσταλής, γυμνασμένος και άλλα ενδιαφέροντα. Άσε που μπορεί η αντιπαράθεση θα γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα εάν παρασυρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αντιπροτείνει την Μποφίλιου…
Κρίμα και ντροπή(μας)…
Υ.Γ Ο ευτελισμός του θεσμού, όπως έχω επισημάνει σε προηγούμενα σημειώματα, έχει μέχρις ώρας αντιμετωπιστεί με ευγένεια και ψυχραιμία από τον Προκόπη Παυλόπουλο. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η ψυχραιμία και η υπομονή εξαντλούνται. Μην εκπλαγείτε εάν υπάρξει παρέμβαση του την κατάλληλη στιγμή…
Σ.Κ