ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ορθώς χλευάζει -με ευγενικό τρόπο- η φιλοκυβερνητική “Καθημερινή” σχετικά με το πλωτό φράγμα ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών που ανακοίνωσε η κυβέρνηση: “θα ήταν σαν να πίστευε κάποιος πως μια τέντα που θα σκεπάσει ολόκληρη τη χώρα, θα μπορούσε να μας προστατεύσει από την κλιματική αλλαγή”.
Δεν υποτιμώ, επίσης, καθόλου την διάσταση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επισημαίνει η αξιωματική αντιπολίτευση κάνοντας λόγο για πολιτική-κόλαφος. Όπως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις ενστάσεις που διακριτικά έχει διατυπώσει ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με το νέο σχέδιο της κυβέρνησης- υπενθυμίζω πως ανάλογες επιφυλάξεις έχουν διατυπωθεί και για τα κέντρα “κλειστού τύπου” στα νησιά.
Ποια είναι η πραγματικότητα:
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε προφανή πανικό μπροστά στο πρόβλημα των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών. Ένα πρόβλημα που όφειλε να είχε προβλέψει αλλά, αντ΄ αυτού, το διαχειρίζεται επί επτά μήνες με αποσπασματικά μέτρα και επικοινωνιακές “κατασκευές”.
Ο κυβερνητικός μηχανισμός έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει. Από τoυς 5.500 πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στα νησιά μέχρι το καλοκαίρι, έχουμε φθάσει τις 44.000!
Ο Μιχάλης Χρυσοσοχοϊδης (που δήλωνε ικανοποιημένος όταν επισκεπτόταν την Μόρια τον Ιούλιο) είχε δεσμευτεί τον Οκτώβριο ότι έως το τέλος Νοεμβρίου θα μετακινούνται 20.000 πρόσφυγες και μετανάστες από τα νησιά στην ενδοχώρα. Το πρόβλημα…λύθηκε με την μετακίνηση του “δεσμευτικού” χρονοδιαγράμματος …έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Όταν έφθασε εκείνη η ώρα εξαγγέλθηκε ακόμα μία μετακίνηση του χρονοδιαγράμματος για τα τέλη Ιανουαρίου. Και μόλις προχθές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ανακοίνωσε πως θα γίνουν 11.000 μετακινήσεις εντός του 2020!
Σε αυτούς τους επτά μήνες η κυβέρνηση άλλαξε τέσσερις- πέντε φορές τους επιχειρησιακούς και πολιτικούς υπεύθυνους του μεταναστευτικού (Χρυσοχοϊδης, Κουμουτσάκος, Λογοθέτης, Στεφανής, Μηταράκης για το εσωτερικό και Κουμουτσάκος για το εξωτερικό…), απείλησε έμμεσα τους Ευρωπαίους πως το πρόβλημα “δεν είναι διαχειρίσιμο”, προσπάθησε να πείσει τους βουλευτές της, τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους να συναινέσουν για την μετακίνηση ανθρώπων στην ενδοχώρα, βρέθηκε αντιμέτωπη με τοπικές κοινωνίες που δικαίως αντιδρούν διότι δεν βλέπουν λύσεις, και, τώρα, εξαγγέλει την τοποθέτηση πλωτών φραγμάτων. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι πολιτικοί υπεύθυνοι ανακοινώνουν την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, δίχως, ωστόσο, μέχρι τώρα σοβαρά αποτελέσματα.
Η κυβέρνηση κρύβει, ωστόσο, την πραγματικότητα.
Ο Στέλιος Πέτσας ανακοίνωσε πως εκτός των 11.000 μετακινήσεων από τα νησιά στην ενδοχώρα εντός του έτους, θα υλοποιηθούν και 10.000 επαναπροωθήσεις (προς την Τουρκία). Μακάρι. Οφείλουμε, μάλιστα, να επισημάνουμε πως στο θέμα της επιτάχυνσης των διαδικασιών ασύλου και τις επαναπροωθήσεις η κυβέρνηση τα καταφέρνει μάλλον καλύτερα από την προηγούμενη. Μέχρι εκεί όμως. Διότι αυτό που αποκρύπτεται είναι πως οι αριθμοί δεν βγαίνουν ακόμα κι αν κατασκευαστούν ταχύτατα τα (αμφιβόλου αποτελεσματικότητας) κέντρα “κλειστού τύπου”.
44.000 (εγκλωβισμένοι στα νησιά)- 11.000 (μετακινήσεις στην ενδοχώρα)- 10.000(επαναπροωθήσεις)= 23.000 (σε ανοικτά και ίσως κλειστά κέντρα στα νησιά).
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ και με βάση τις μεταναστευτικές ροές των τελευταίων μηνών, σε ετήσια βάση θα εισέλθουν στην Ελλάδα περίπου 72.000 πρόσφυγες και μετανάστες. Ακόμα κι αν τα πράγματα εξελιχθούν καλύτερα στα μέτωπα της Συρίας και στις μετακινήσεις πληθυσμών από τη Βόρεια Αφρική, το Αφγανιστάν και αλλού προς την Ευρώπη, οι ροές δεν θα πέσουν κάτω από 100 ημερησίως.
Είναι πολύ πιθανό, δηλαδή, ακόμα και με την δημιουργία κλειστών κέντρων τα νησιά να συνεχίσουν να δέχονται αυξημένες μεταναστευτικές ροές και να βρεθούμε με πολλές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, την Λέρο, την Κω.
“Και τότε τι;”, θα αναρωτηθούν όσοι έσπευσαν να χειροκροτήσουν την φαεινή ιδέα περί των πλωτών φραγμάτων. Προφανώς, οι λύσεις είναι δύσκολες. Η μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών στην ενδοχώρα είναι το πρώτο βήμα και επ΄ αυτού είναι να πείσει η κυβέρνηση τους δικούς της βουλευτές και δημάρχους αλλά και τις τοπικές κοινωνίες. Σε αυτό έχει αποτύχει παταγωδώς, και ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής έχει δύσκολο έργο. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός οφείλει να παρέμβει δυναμικά στους Ευρωπαίους εταίρους που συνεχίζουν να μας εμπαίζουν παραπέμποντας το θέμα στις καλένδες.
Όπως, όμως, επισημαίνει το Der Spiegel με ανοησίες που επιχειρηθούν να μιμηθούν τον Ντόναλντ Τραμπ και να “χαϊδέψουν” τα ακραία εκλογικά κοινά, δουλειά δεν γίνεται.
“Αυτό το σχέδιο, που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ελληνικές αρχές, θυμίζει το συνοριακό τείχος του Ντόναλντ Τραμπ. Ούτε στην Ελλάδα γνωρίζουν πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά αυτό που ήδη γνωρίζουμε είναι ότι πρόκειται για πράξη απελπισίας, η οποία διαβρώνει ακόμη περισσότερο τις ευρωπαϊκές αξίες”.
Σ.Κ