Στο βιβλίο της με τίτλο «Life Undercover» η Αμαρυλλίς Φοξ περιγράφει την «καθημερινότητα» ενός πράκτορα της CIA, δηλαδή τη δική της καθημερινότητα. Η σημερινή ακτιβίστρια για την ειρήνη, σύμφωνα με πληροφορίες του εκδοτικού οίκου, φαίνεται να έχει βάλει τον πήχη μάλλον λίγο ψηλά. Η γεννημένη το 1980 πράκτορας δεν έχει μια πραγματικά μακρά θητεία στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι οχτώ χρόνια. Εργάστηκε σαν έμπορος τέχνης για πέντε χρόνια στην Κίνα με στόχο να αποκαλύψει παράνομα κυκλώματα τέχνης και τρομοκρατών.
Τις επαφές της με την CIA τις απέκτησε όταν ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν στην Ουάσιγκτον την περίοδο που ανέπτυξε έναν αλγόριθμο για την πρόβλεψη τρομοκρατικών επιθέσεων.
Δεν έκανε μια τυπική καριέρα πράκτορα και οι αναγνώστες δεν μπορούν να περιμένουν μια διεισδυτική ματιά στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Οι συμφωνίες για το απόρρητο που υπέγραψε συνεχίζουν να ισχύουν. Όσον αφορά την εκπαίδευση στη «φάρμα» της CIA δεν αποκαλύπτει τίποτα που δεν είναι γνωστό μέχρι στιγμής από ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βιβλία.
Τα ευγενή κίνητρα της Αμαρυλλίδος Φοξ
Η ίδια η συγγραφέας προέρχεται από μια εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν μάνατζερ με μεγάλες θέσεις ανά τον κόσμο και η μητέρα Βρετανίδα ηθοποιός με αριστοκρατικές ρίζες. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο και φοίτησε σε αμερικανικά σχολεία μαζί με άλλα παιδιά διπλωματών και μάνατζερ.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο του βιβλίου είναι αυτό στο οποίο περιγράφει τους λόγους για τους οποίους ήθελε να ασχοληθεί με τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Το κίνητρό της όπως υποστηρίζει, ήταν η αναζήτηση διαλόγου με τον αντίπαλο. Ήθελε να καταλάβει τι είναι αυτό που κινεί τους εξτρεμιστές και εάν είναι δυνατόν να παρεμποδίσει τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Μια φορά μάλιστα συνάντησε έναν εξτρεμιστή στο Πακιστάν τον οποίο υποπτευόταν ότι προετοίμαζε μια τρομοκρατική επίθεση. Μέσω του άρρωστου παιδιού του η νεαρή μητέρα κατάφερε να βρει ένα δίαυλο επικοινωνίας και να αποτρέψει την τρομοκρατική επίθεση.
Βέβαια στο βιβλίο της δεν αναφέρει κουβέντα για τις περιβόητες μεθόδους ανακρίσεων της CIA. Πρόκειται για μια μάλλον εύπεπτη και ελαφριά εκδοχή του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών. Ακόμα και οι αναφορές στο γάμο με ένα συνάδελφο που διαλύεται εξαιτίας των συνεχών παρακολουθήσεων της ζωής τους, δεν είναι παρά ένα ακόμα κλισέ που παραπέμπει στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Πηγή: DW