ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ακούγεται τουλάχιστον απίστευτο, ίσως και εξοργιστικό. Ολα τα αμερικανικά ΜΜΕ φιλοξένησαν στις αρχές του έτους την είδηση ότι το χρέος των Αμερικανών σε σπουδαστικά δάνεια ανέρχεται πλέον σε 1,56 τρισεκατομμύρια δολάρια, όπως αναφέρει το news247.gr σε αποκαλυπτικό και αναλυτικό ρεπορτάζ του Νίκου Γιαννόπουλου.
Τόσα χρωστούν οι Αμερικανοί στις τράπεζες και στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση για τις δανειοδοτήσεις που εξασφάλισαν για να σπουδάσουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους στα αμερικανικά κολέγια (δημόσια, μη κερδοσκοπικά και κερδοσκοπικά). Αποτελεί το χρέος αυτό μία βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας της πιο ισχυρής χώρας του πλανήτη; Δεν υπάρχει αμφιβολία. Πέρα από αυτό όμως, συνιστά και ένα πρώτου μεγέθους κοινωνικό πρόβλημα το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση προσποιείται ότι ούτε καν υπάρχει.
Αλλωστε τα μέτρα που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Ντόναλντ Τραμπ κατά το προσχέδιο του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού του 2021 πιθανότατα θα επιδεινώσουν την ήδη ζοφερή υπάρχουσα κατάσταση.Μελετώντας, παράλληλα, το πρόβλημα, γίνεται σαφές ότι στις ΗΠΑ του 2020 τα πάντα έχουν τιμή, τα πάντα πληρώνονται και τίποτα μα τίποτα δεν δίνεται δωρεάν. Και ίσως αυτό να δίνει μία πρώτη εξήγηση γιατί η προεκλογική καμπάνια του σοσιαλιστή Μπέρνι Σάντερς πηγαίνει τόσο μα τόσο καλά. Κολέγιο:
Το πρώτο μέρος του αμερικανικού ονείρου που στοιχίζει πολύ
Τα παιδιά της μεσαίας και φυσικά της ανώτερης τάξης των ΗΠΑ έχουν ως όνειρο να φοιτήσουν σε ένα από τα κολέγια της χώρας και να αποκτήσουν ένα πτυχίο που θα τα βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν σε μία αγορά εργασίας που γίνεται ολοένα και πιο άγρια. Αν πραγματικά κάποιος θέλει να αποκτήσει μία δουλειά η οποία πληρώνει από 35.000 δολάρια και πάνω στις ΗΠΑ οφείλει να αποκτήσει πτυχίο, παραπάνω από τους μισούς εργοδότες το αξιώνουν ως την ελάχιστη προϋπόθεση για την πρόσληψη.
Αυτό το όνειρο όμως στοιχίζει γιατί η τριτοβάθμια εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνεται και μάλιστα αδρά. Σε οποιοδήποτε κολέγιο, ακόμα και στα δημόσια. Με δεδομένο ότι ένας φοιτητής στα τέσσερα ή πέντε χρόνια της φοίτησής του θα χρειαστεί ένα φιξ ποσό, οι ίδιοι ή οικογένειές τους καταφεύγουν στη λύση του δανεισμού. Και αυτό γίνεται γιατί ελάχιστοι μπορούν να διαθέσουν τα απαιτούμενα ποσά από προηγούμενες αποταμιεύσεις τους (η αποταμίευση δεν αποτελεί ατού των Αμερικανών έτσι και αλλιώς).
Τα στατιστικά στοιχεία για το δανεισμό δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 1,56 τρισεκατομμύρια δολάρια και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ιδιωτικό χρέος των ΗΠΑ πίσω από αυτό που αφορά τα στεγαστικά δάνεια (και προκάλεσε την τεράστια οικονομική κρίση του 2008).
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το συνολικό χρέος στις πιστωτικές κάρτες δεν ξεπερνά αυτό των σπουδαστικών δανείων ενώ είναι πολύ συχνές οι περιπτώσεις που φοιτητές έχουν υπέρογκα χρέη τόσο σε δάνειο όσο και σε κάρτες! Συνολικά χρωστούν 44,6 εκατομμύρια πολίτες ενώ το μέσο δάνειο ανέρχεται πλέον στα 30.000 δολάρια περίπου (αυξημένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όχι πάντως κατά πολύ). Η μέση δόση-και εδώ έρχονται τα πραγματικά δύσκολα-πλησιάζει πλέον τα 400 δολάρια του μήνα και ίσως αυτό αποτελεί μία πρώτη απάντηση στο ερώτημα γιατί ολοένα και περισσότερο Αμερικανοί βρίσκονται πίσω στην πληρωμή του σπουδαστικού δανείου τους.
Σε ότι αφορά τις ηλικιακές ομάδες, δανείζονται οι πάντες, ακόμα και αυτοί που είναι κάτω από 24 χρονών (και προφανώς δανείζονται για να τελειώσουν τις σπουδές τους). Η “πρωταθλήτρια” ηλιακή κατηγορία είναι αυτή των 35-49 ετών που χρωστά συνολικά 575 δισεκατομμύρια δολάρια. Χρέος όμως, και μάλιστα αξιοσημείωτο, έχουν και οι ηλικιωμένοι πάνω των 62 ετών (75 δισ) γεγονός που καταδεικνύει ότι ακόμα και παππούδες και γιαγιάδες δανείζονται έτσι ώστε να βοηθήσουν τα εγγόνια τους να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο πτυχίο.
Η εξυπηρέτηση των φοιτητικών δανείων “αποκαλύπτει” και ένα σχετικό φυλετικό χάσμα στον πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι λευκοί δείχνουν να είναι πιο συνεπείς, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών καθώς μόλις 6 στους 100 βρίσκονται πίσω στις πληρωμές. Το ποσοστό όμως ανεβαίνει θεαματικά όταν έχουμε να κάνουμε να κάνουμε με μαύρους ή ισπανόφωνους. Το 20% των συγκεκριμένων δανειοληπτών έχουν καθυστερήσει τις πληρωμές, δείγμα του ότι δεν έχουν την ίδια οικονομική άνεση που απολαμβάνουν οι λευκοί Αμερικανοί.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ εδώ