ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τούτες τις ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα σχετικά με την υπόθεση Novartis.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Η “γνωμάτευση” Μπρακουμάτσου και η επιμονή, ως φαίνεται, της ηγεσίας του Αρείου Πάγου να τηρήσει τα νομικά προσχήματα, οδηγεί στην εξέταση των (προστατεύομενων) μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος με ηλεκτρονικά μέσα και με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά. Είναι δύσκολο “να βγουν οι κουκούλες”, όπως είχαν διαβεβαιώσει κορυφαία στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησής του, κι αν, τελικά, καταθέσουν οι “Σαράφης” και “Κελέση” είναι δύσκολο να ανατραπούν όσα –ορθώς η ανακριβώς– έχουν ήδη ισχυριστεί στις μαρτυρικές τους καταθέσεις στη Δικαιοσύνη. Η δε “ομάδα Τουλουπάκη” στην Εισαγγελία Διαφθοράς αποδεικνύονται “σκληρά καρύδια”.
Το δίλημμα για τον πρωθυπουργό είναι εάν, με βάση τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί κατά την λειτουργία της προανακριτικής, το πόρισμα της πλειοψηφίας (Ν.Δ- ΚΙΝ.ΑΛ) θα παραπέμψει μόνο τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλου –κάτι που μοιάζει δεδομένο-, ή είναι δυνατό να διευρυνθεί το κατηγορητήριο και να φέρει και τον Αλέξη Τσίπρα στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης που δίνει τον τόνο αυτές τις ημέρες δείχνει προς την δεύτερη κατεύθυνση.
Έχει ήδη κατηγορήσει τον πρώην πρωθυπουργό για “εσχάτη προδοσία”, “κατάλυση του πολιτεύματος” και άλλα πολλά. Τον έχει τοποθετήσει για τα καλά στο κέντρο του κάδρου της “σκευωρίας” για τη Novartis και έχει ήδη βγάλει την ετυμηγορία: “ισόβια”!
Η στάση του δικαιολογείται, έως ένα βαθμό, από το γεγονός πως φέρεται εμπλεκόμενος στην υπόθεση και εκκρεμεί η απόφαση της Εισαγγελίας Διαφθοράς –αναμφίβολα μεγάλη και επιλήψιμη η καθυστέρηση. Είναι υπό πίεση και αυτό εύκολα φαίνεται.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Όταν άλλα κυβερνητικά στελέχη κρατούν κάποιες αποστάσεις, ο υπουργός Ανάπτυξης και συγκεκριμένα μέλη της πλειοψηφίας της προανακριτικής επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο και εμφανίζονται ωσάν να έχουν περίπου πεισθεί πως η κατ΄ αυτούς “σκευωρία” είχε ενορχηστρωτή.
Η αλήθεια είναι πως όταν θεωρείς δεδομένο πως ο Παπαγγελόπουλος ήταν ο “Ρασπούτιν”, ο οποίος είχε στήσει παραδικαστικό κύκλωμα για να διασύρει πολιτικούς αντιπάλους, πως να εξαιρέσεις από αυτόν τον ισχυρισμό τον τότε πρωθυπουργό;
Από την άλλη είναι η παράμετρος Αντώνης Σαμαράς. Πολιτικά απόστρατος μετά την άρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να τον προωθήσει στην αντιπροεδρία της Κομισιόν, ή να του προσφέρει μια πενταετία στο Προεδρικό Μέγαρο, το μόνο που του έχει απομείνει είναι να κάνει πράξη αυτό το οποίο έχει δηλώσει: “να τους πάει μέχρι τέλους”. Και, φυσικά, δεν του αρκεί μια παραπομπή Παπαγγελόπουλου. Τον ίδιο τον Τσίπρα θέλει απέναντι στα εισαγγελικά “γουνάκια”, αυτό είναι το “τέλος” που ονειρεύεται, κι αυτό ζητά από τον πρωθυπουργό.
Όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει από τη μία την πίεση του Σαμαρά και των φίλων του, και από την άλλη την σκληρή πολιτική πραγματικότητα.
Πως αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν με τρόπο που να οδηγήσουν τον πολιτικό σου αντίπαλο στο Ειδικό Δικαστήριο, όταν εναγωνίως ζητάς συναίνεση στα μεγάλα θέματα που απειλούν με ιδιαίτερα σοβαρούς κλυδωνισμούς την κυβέρνησή σου;
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι λογικό να ωθεί τον πρωθυπουργό στην αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Αλέξης Τσίπρας καθισμένος στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, σε ζωντανή σύνδεση με όλα τα κανάλια, είναι μια εικόνα που μπορεί να προσφέρει “αίμα” και “θέαμα” στους άπληστους οπαδούς του διχασμού, από την άλλη, όμως, θα ήταν ένα μεγάλο πολιτικό δώρο στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ήταν “πρώτο θέμα” στον διεθνή Τύπο, θα τον βοηθούσε να αποκτήσει συμμάχους ακόμα κι εκεί που δεν έχει, θα ξεσήκωνε την ευρωπαϊκή ιεραρχία, και, φυσικά, θα προκαλούσε μια κολοσσιαία συσπείρωση του εκλογικού του ακροατηρίου με σοβαρές πιθανότητες να το διεύρυνε κατά πολύ.
Δεδομένου, δε, πως στοιχεία που να οδηγούν σε καταδίκη δεν υπάρχουν, η αθώωσή του θα του έδινε πιθανότατα τα κλειδιά του Μεγάρου Μαξίμου. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τα γνωρίζει καλά όλα αυτά, γι αυτό και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, είναι έτοιμος να προκαλέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
“Στείλτε με, εάν τολμάτε, στο Ειδικό Δικαστήριο”, σκέπτεται να πει, εφόσον τις επόμενες ημέρες συνεχιστεί αυτό το “γαϊτανάκι” της επιχείρησης εκφοβισμού, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, των μαρτύρων και της προσπάθειας να διευρυνθεί το κατηγορητήριο της προανακριτικής.
Τι κάνει ένας πρωθυπουργός που έχει απέναντι του την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα και την πιαθνότητα να επιλέξει ή να συρθεί σε μια διαδικασία που θα οδηγήσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;
Τι κάνει ένας πρωθυπουργός που φοβάται ότι οσονούπω θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στο προσφυγικό και θα βρει απέναντί του όχι μόνο τους νησιώτες αλλά ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας;
Τι κάνει ένας πρωθυπουργός που θα αντιμετωπίσει τους επόμενους μήνες ένα τσουνάμι πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας;
Επιλέγει να ικανοποιήσει την άγρια σκληρή δεξιά πτέρυγα του κόμματός του και τον Αντώνη Σαμαρά ή να κερδίσει χρόνο; Προς το παρόν, ακούει τους μεν, ακούει και τους δε που του λένε πως είναι προτιμότερο να αφήσει να αιωρείται η εμπλοκή Τσίπρα στην “σκευωρία” χωρίς, όμως, να κάνει το βήμα.
Λογικό θεωρείται το δεύτερο, διόλου απίθανο, ωστόσο, το πρώτο…
Υ.Γ Διαβάστε κι αυτό: «Φίλε επαίσχυντε/κατάπτυστε μειοδότη, κι εσύ ανατροπέα του πολιτεύματος, καλωσόρισες!»