ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τώρα που λύθηκε η απορία “που ήταν ο Τσίπρας”, ας επιστρέψουμε στα σοβαρά, τα υποδόρια, τα δηλητηριώδη και “μιθριδατικά”. Στη συνέντευξή του στο Mega, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διέλυσε μερικούς αστικούς μύθους που τροφοδότησαν τη δημόσια σφαίρα με πυρομαχικά της πιο διχαστικής αντιπαράθεσης που έχει ζήσει ο τόπος.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
“Αυτονόητο να κλείσει τα σύνορα ο Μητσοτάκης και καλώς έπραξε”, είπε ο πρώην πρωθυπουργός. Ως εκ τούτου μπορούμε να τελειώνουμε εφεξής με τον μύθο της…Τασίας και του…Κυρίτση που έβαζαν από την πίσω πόρτα τους πρόσφυγες το 2015.
Εάν σκαλίσουμε, δε, λίγο τη μνήμη μας να θυμηθούμε τις selfies της Άγκελα Μέρκελ κατά την υποδοχή Σύρων προσφύγων στη Γερμανία, την “ντιρεκτίβα” για 800.000 φθηνά εργατικά χέρια που εναγωνίως αναζητούσε η γερμανική παραγωγική μηχανή, και την πολιτική των “ανοιχτών συνόρων” που είχε εξαγγείλει και την πλήρωσε αργότερα με την εκτόξευση του AfD, ίσως κατορθώσουμε να ολοκληρώσουμε το κάδρο εκείνης της περιόδου.
Αντιστέκονται, βεβαίως, αρκετοί της σκληρής δεξιάς πτέρυγας του κυβερνώντος κόμματος και εγκαλούν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για “κωλοτούμπα”. Χαλάει το αφήγημα. Μερικοί εξ αυτών έλεγαν τότε πως “πιστεύουν τον Ερντογάν κι όχι την κυβέρνηση” για να αντιληφθούν (ελπίζω), τώρα, με τον βομβαρδισμό των τουρκικών fake news πως καλό είναι να πιστεύουμε –ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ– την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και όχι αυτό που συγκυριακά θεωρούμε κομματικά συμφέρον.
Σε κάθε περίπτωση, εφεξής ο ίδιος ο Τσίπρας θα μετριέται με την επίσημη και κατηγορηματική θέση του ότι τα σύνορα κλείνουν, όταν η χώρα εκβιάζεται, και όταν οργανωμένα μετακινούνται στην πόρτα της δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. Αυτό δεν πρέπει να αφαιρεί το παραμικρό από τον ανθρωπισμό που πρέπει να επιδεικνύει κανείς απέναντι σε ανθρώπους διωκόμενους, κατατρεγμένους και απελπισμένους.
Έχει να κάνει με την εθνική ασφάλεια και μια κυβερνώσα Αριστερά οφείλει να το λαμβάνει υπόψη της και να ιεραρχεί τα πράγματα. Ο Τσίπρας το έκανε, ακόμα κι αν ζαλίστηκαν οι νεολαίοι της…ουτοπίας και κάποιοι σύντροφοί του.
Να τελειώνουμε, επιπλέον, και με τον μύθο ενός Τσίπρα που άγεται και φέρεται από τάσεις και συνιστώσες. Όταν λέει “κλειστά σύνορα” εννοεί κλειστά σύνορα. Αυτός είναι αρχηγός, αυτή είναι η “γραμμή” –όπως εύστοχα είπε ο βουλευτής Κώστας Ζαχαριάδης-, κι αν υπάρχουν ενστάσεις ή αντιρρήσεις από ορισμένους, ας σπεύσουν στην ρομαντική κινηματική αριστερά που ρωμαλέα έχει καταστήσει σαφές πως δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει.
Να τελειώνουμε, όμως, και με τον μύθο του “αρχιστράτηγου” Μητσοτάκη.
Οι σύγχρονοι αρχιστράτηγοι δεν παρελαύνουν μπροστά από αγήματα συνοριοφυλάκων αλλά παίρνουν το πρώτο αεροπλάνο για τις Βρυξέλλες και απειλούν με βέτο όταν αντιλαμβάνονται πως το υποκριτικό ευρωπαϊκό ιερατείο κοροϊδεύει ένα κράτος-μέλος και βάζει πλάτες στον προσωπικό πόλεμο του Ερντογάν στη Συρία. Οι σύγχρονοι αρχιστράτηγοι δεν κλαίγονται πως το προσφυγικό “δεν είναι διαχειρίσιμο” και πως οι κακοί Ευρωπαίοι δεν δέχονται να φιλοξενήσουν ούτε καν ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, και την ίδια ώρα κάνουν βόλτα με ελικόπτερο με εκείνους που τόσους μήνες τώρα αφήνουν τη χώρα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Το σύμπαν των αρθρογράφων που στηρίζουν (δικαίωμά τους) την κυβέρνηση σαλπίζουν πολεμικά εμβατήρια και μιλούν για το “έπος του Έβρου”, ενώ ακόμα και βουλευτές της Ν.Δ εκπέμπουν “ευχαριστώ” για τον Ερντογάν που έδωσε στην κυβέρνηση την ευκαιρία να ηγηθεί της …γραμμής Μαζινό και να συγγράψει σελίδες δόξας.
Δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του ένας απ΄ αυτούς και γράφει: “Αν το δούμε ψυχρά, ο Κυριάκος θα έπρεπε να στείλει ένα μπουκέτο λουλούδια στον Ερντογάν. Πάνω που κατά κοινή παραδοχή η ελληνική κυβέρνηση τα είχε κάνει σαλάτα στο Μεταναστευτικό, ο Τούρκος έστειλε τις ορδές των Αφγανών και των Μαροκινών στις Καστανιές, μεταμορφώνοντας αστραπιαία τον Μητσοτάκη από αμήχανο αρχηγό ενός ανήμπορου Μηταράκη σε αρχιστράτηγο ενός –απόλυτα ηθικού για το ελληνικό δημόσιο αίσθημα– εθνικού αμυντικού πολέμου”.
Και καταλήγει ομολογώντας: “Ο Ερντογάν μεταμόρφωσε αστραπιαία τον Μητσοτάκη σε αρχιστράτηγο ενός –απόλυτα ηθικού για το ελληνικό δημόσιο αίσθημα– εθνικού αμυντικού πολέμου. Το ζήτημα βέβαια και για τους δύο είναι τι θα γίνει μετά. Ο δε χαμένος της ιστορίας είναι ο Τσίπρας”.
Ο, δε, χαμένος της ιστορίας είναι ο Τσίπρας!!! Ήτοι, ο Ερντογάν με τον εκβιασμό του στην Ευρώπη και την εργαλειοποίηση δεκάδων χιλιάδων απελπισμένων έκανε πάσα στον Μητσοτάκη για να καρφώσει στο καλάθι του Τσίπρα…
Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε τη σοβαρότητα στα χαρακώματα του Έβρου. Καταλάβαμε. Όσοι καταλάβαμε…
‘Αλλος μύθος: το προσφυγικό-μεταναστευτικό σ’ αυτή τη χώρα δεν προκλήθηκε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δράκα δικαιωματιστών που αφήνουν τους πρόσφυγες να λιάζονται στις πλατείες. Τώρα, αφενός ο εντεταλμένος υπουργός Μηταράκης ομολογεί ότι του…εξαφανίζονται οι μετανάστες, αφετέρου ο Τσίπρας προσφέρει συναίνεση στον Μητσοτάκη. Και τώρα; Τι θα κάνουμε χωρίς βαρβαροσυριζαίους;
Η στιγμή είναι μοναδική- για να το σοβαρέψουμε.
Ο μεν Τσίπρας “επαναπροσανατολίζει το κόμμα του”, όπως ευφυώς δήλωσε ο “παπανδρεϊκός” Καστανίδης, ο δε Τσίπρας (πάλι) τείνει χείρα συναίνεσης στον πρωθυπουργό.
Τι του λέει; Έλα, να κάνουμε Συμβούλιο Αρχηγών, να συγκροτήσουμε μέτωπο με σαφή εθνική στρατηγική (που δεν έχουμε), να πάμε μαζί στις Βρυξέλλες να απαιτήσουμε ανατροπή της ευρωπαϊκής υποκρισίας και δίκαιη κατανομή των αιτούντων άσυλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Κι αν χρειαστεί, να απειλήσεις με βέτο, κι εγώ θα σταθώ δίπλα σου. Και η Γεννηματά από κοντά, στο ίδιο κλίμα.
Τι απαντά σε όλα αυτά -προσώρας- ο πρωθυπουργός;
Βάζει τον Δένδια να κάνει μερικά τυπικά τηλεφωνήματα στα κόμματα και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να απορρίψει το αίτημα για Συμβούλιο Αρχηγών. Εάν, όμως, βρισκόμαστε σε “εμπόλεμη κατάσταση”, εάν δεχόμαστε “εισβολή”, όπως ο ίδιος ο Μητσοτάκης ισχυρίζεται, δεν αξίζει να αφιερώσει ένα απόγευμα να συζητήσει εκ βαθέων στο Μέγαρο Μαξίμου με την αντιπολίτευση; Υπάρχει αρχιστράτηγος που εκστρατεύει χωρίς να έχει εξασφαλίσει εθνική ομοψυχία; Ή του αρκούν μόνο τα επιφωνήματα των νυχτερινών περιπολιών των ΤΕΑ στον Έβρο;
Εν κατακλείδι. Ο “ηρωϊσμός” των ημερών είναι αναμφίβολα χρήσιμος για τις δημοσκοπήσεις. Η μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τον συντηρητισμό, την εθνική εσωστρέφεια, την θυματοποίηση είναι σαφής. Κερδισμένος θα βγει, και, όπως λένε πολλοί, θα χάσει ο Τσίπρας. Εάν αυτός ήταν ο στόχος, τότε η επιτυχία εξασφαλίστηκε.
Και μετά;
- Το προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν θα κριθεί στις ιαχές του Έβρου αλλά στο εάν θα αποφύγουμε τον εσωτερικό “Σαγγάριο” του διχασμού και της νομιμοποίησης κάθε ακροδεξιάς κραυγής.
- Το προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν θα κριθεί στις Καστανιές αλλά στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τη Λέρο, την Κω, και αύριο στο Καστελόριζο.
- Το προσφυγικό -μεταναστευτικό θα διαρκέσει χρόνια, θα πρέπει να ληφθούν επώδυνες αποφάσεις που θα αλλάξουν την αρχιτεκτονική της σκέψης μας. Και θα κριθεί, κυρίως, στις Βρυξέλλες.
Το ερώτημα είναι εάν θα το κάνουμε με την κοινωνία ενημερωμένη και συνειδητοποιημένη, ή με έναν λαό στα κάγκελα που θα εχθρεύεται τον ίδιο του τον εαυτό;
Γι αυτό, η στιγμή της προσφερόμενης συναίνεσης είναι μοναδική. Όποιος την απορρίψει τώρα, δύσκολα θα την ξανασυναντήσει στο μέλλον.
Σημείωση με ουσία: Μέχρις ώρας η “έμπρακτη στήριξη” των Ευρωπαίων περιορίζεται ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ στην ενίσχυση της αποτροπής στα ελληνικά σύνορα. Στην εδραίωση, δηλαδή, της νέας πολιτικής της σφράγισης των ευρωπαϊκών συνόρων (εξωτερικά και εσωτερικά). Καμία στήριξη δεν εκδηλώνεται για την δίκαιη κατανομή προσφύγων και μεταναστών στις ευρωπαϊκές χώρες, όπως επιβάλλουν η “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη” και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας το κρατήσουμε αυτό…