Newsroom Team «Ως Ευρωκοινοβούλιο διεκδικούμε ένα ισχυρό Ταμείο Ανασυγκρότησης για τον περιορισμό της ύφεσης, ύψους 1,5 τρισ. ευρώ, και ζητάμε αυτό το ποσό να χρηματοδοτηθεί κυρίως από έναν αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό και να είναι επιχορηγήσεις κι όχι δάνεια.
Σε συνέντευξή του, μέσω Skype, στην εκπομπή «Από τις 6» της ΕΡΤ (Δ. Κοτταρίδης – Γ. Πιτταράς) ο Aντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:
Το έγκλημα της Marfin αποτελεί στίγμα και ντροπή για την ελληνική κοινωνία γιατί 10 χρόνια μετά καμία κυβέρνηση ούτε οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές δεν έχουν μπορέσει να το διαλευκάνουν και να τιμωρήσουν αυστηρά τους ενόχους
Το έγκλημα της Marfin δεν προσφέρεται για κομματική αντιπαράθεση, ούτε για επικοινωνιακά παιχνίδια και αποτελεί στίγμα και ντροπή για την ελληνική κοινωνία γιατί συνέβη πριν 10 χρόνια και μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση, ούτε οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές, δεν έχουν μπορέσει να το διαλευκάνουν και να τιμωρήσουν αυστηρά τους ενόχους.
Πιστεύω, επίσης, ότι δεν είναι καλό και για τη δημοκρατία να αφήνονται αιχμές ότι κάποιοι λυπούνται για το έγκλημα, ενώ κάποιοι άλλοι είναι ανεκτικοί απέναντι σε αυτό ή χαίρονται. Σε ό,τι αφορά αυτή την ακραία δολοφονία, για την οποία έχουν σωστά καταδικαστεί οι υπεύθυνοι της τράπεζας που δεν είχαν πάρει μέτρα ασφαλείας, πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι.
Βλέπω, και στην πολιτική αντιπαράθεση και στα κοινωνικά δίκτυα, μια προσπάθεια ακραίων κύκλων να φορτώσουν σε ένα μέρος του πολιτικού συστήματος και στον ΣΥΡΙΖΑ το έγκλημα της Marfin, λέγοντας ότι δήθεν το ανεχτήκαμε. Έτυχε εκείνη τη στιγμή να είμαι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και καταδικάσαμε αμέσως, κι εγώ και όλα τα κόμματα, αυτό το έγκλημα ενώ απαιτήσαμε από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μ. Χρυσοχοΐδη, την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης και την αυστηρή τιμωρία των ενόχων. Δέκα χρόνια μετά υπουργός στο ίδιο πόστο είναι πάλι ο κ. Χρυσοχοΐδης και το ζητούμενο παραμένει το ίδιο.
Η ελληνική κυβέρνηση όταν μιλάει προς τα μέσα λέει για ύφεση 5%, ενώ όταν μιλά προς τα έξω, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, λέει για ύφεση 10%. Κι αυτό το «άλλα μέσα κι άλλα έξω» δεν είναι καλό
Η ΕΕ, με κύρια ευθύνη Γερμανίας και Ολλανδίας, δεν δείχνει την αλληλεγγύη που χρειάζεται, ούτε δίνει την ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση που απαιτεί η αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού. Χθες η Κομισιόν είχε αναλάβει να παρουσιάσει την πρότασή της για το περίφημο Ταμείο Ανασυγκρότησης και για τον νέο ευρωπαϊκό προύπολογισμό, ύστερα από εντολή της Συνόδου Κορυφής. Η Φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε στο ΕΚ ότι αυτή η πρόταση αναβάλλεται για τις 20/5. Μια μέρα πριν, το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο έδειξε «κόκκινη κάρτα» στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης. Και νομίζω ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή του timing, γιατί αυτό είναι ένα φρένο στο να έχουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό ταμείο για την ανάκαμψη και ευρωομόλογα.
Χθες, στις ανακοινώσεις της Κομισιόν, τις λεγόμενες «εαρινές προβλέψεις», η πρόβλεψη για την Ελλάδα ήταν ότι δυστυχώς το 2020 θα είναι πρωταθλήτρια στην ύφεση, που θα αγγίξει σχεδόν το 10%, διπλάσια δηλαδή από την επίσημη πρόβλεψη που κάνει η ελληνική κυβέρνηση, που κάνει λόγο για ύφεση της τάξης του 4,7% για το 2020. Ο δε κ. Μητσοτάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο CNN, έδωσε πρόβλεψη για ύφεση στην Ελλάδα ύψους 10%.
Η ύφεση αυτή, που θα φέρει μεγάλη ανεργία, φτώχεια και πολλά λουκέτα, οφείλεται σε τρεις λόγους: Στην υψηλή εξάρτησή μας από τον τουρισμό, στο μεγάλο δημόσιο χρέος και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ –παρότι είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα του «μαξιλαριού» που της κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα- δεν πήρε έγκαιρα ισχυρά εμπροσθοβαρή μέτρα για τη στήριξη της οικονομίας, όπως έκαναν Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία. Βρισκόμαστε στον πάτο του πίνακα της Κομισιόν σε ό,τι αφορά τα μέτρα στήριξης που πήρε η Ελλάδα για την οικονομία.
Φαίνεται, επίσης, ότι η ελληνική κυβέρνηση όταν μιλάει προς τα μέσα λέει για ύφεση 5%, ενώ όταν μιλά προς τα έξω, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, λέει για ύφεση 10%. Κι αυτό το «άλλα μέσα κι άλλα έξω» δεν είναι καλό.
Πρέπει να δράσουμε ενωμένα, πιέζοντας –παρά τις διαφορές μας- ώστε να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την τόνωση των μεταφορών και του τουρισμού, γιατί μέχρι τώρα συμβαίνει το ανάποδο. Πριν από μία βδομάδα η Μέρκελ έδωσε γραμμή στους Γερμανούς να μην ταξιδέψουν εκτός Γερμανίας, ενώ προχθές είπε κάτι ανάλογο κι ο Μακρόν, κάτι το οποίο είναι επικίνδυνο. Αντιθέτως, εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε πακέτα κοινωνικού τουρισμού και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ως ΕΚ διεκδικούμε ένα ισχυρό Ταμείο Ανασυγκρότησης για τον περιορισμό της ύφεσης, ύψους 1,5 τρισ. ευρώ, και ζητάμε αυτό το ποσό να χρηματοδοτηθεί κυρίως από έναν αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό και να είναι επιχορηγήσεις κι όχι δάνεια
Ως Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, είμαι στην κεντρική ολιγομελή ομάδα που εκπροσωπεί το ΕΚ στη διαπραγμάτευση για το recovery fund και τον νέο πολυετή προϋπολογισμό. Ως ΕΚ διεκδικούμε ένα ισχυρό Ταμείο Ανασυγκρότησης για τον περιορισμό της ύφεσης, ύψους 1,5 τρισ. ευρώ κι όχι 500 εκατ. ευρώ, όπως φαίνεται να προτείνει η Φον ντερ Λάιεν, και ζητάμε αυτό το ποσό να χρηματοδοτηθεί κυρίως από έναν αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό και να είναι επιχορηγήσεις κι όχι δάνεια. Γιατί αν είναι και αυτά δάνεια, όπως το πακέτο που αποφάσισε το Eurogroup, τότε η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία θα έχουν μια κρίση χρέους και νέα μνημόνια. Κι αν καταρρεύσει ο Νότος, θα εκραγεί όλη η ΕΕ.
Ο λόγος που δεν υπερψηφίσαμε το τελικό ψήφισμα, κι όχι το recovery fund για το οποίο αγωνιζόμαστε, είναι γιατί απορρίφθηκε μια τροπολογία που θέλαμε να περάσει κι η οποία ζητούσε τα ευρωομόλογα. Ζητούσε δηλαδή ένα μέρος τουλάχιστον από το νέο χρέος, που θα προκληθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού, να αμοιβαιοποιηθεί, να εκδοθεί από την ΕΕ και να μη δανειστεί το κάθε κράτος-μέλος χωριστά. Κι αυτή η τροπολογία -αρ. 15- καταψηφίστηκε μαζικά από το ΕΛΚ, την Ακροδεξιά και τους Συντηρητικούς.
Αν αυτή η τροπολογία είχε ψηφιστεί, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν ψηφίσει και το τελικό ψήφισμα. Διεκδικούμε κάτι πιο φιλόδοξο, γιατί αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής: Ευρωομόλογα ή έστω κορονο-ομόλογα διεκδικούν τα 11 από τα 19 κράτη-μέλη του Eurogroup, ανάμεσά τους Ελλάδα και Κύπρος, αλλά αυτό μπλοκάρεται γιατί δεν το θέλουν Μέρκελ και Ρούτε. Και θα ήθελα και ο Κ. Μητσοτάκης να είναι δημόσια τόσο διεκδικητικός στο θέμα αυτό, όσο είναι οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας, Ιταλίας και Πορτογαλίας. Όχι απλώς υπογράφω κάτι και μετά αφήνω τους άλλους να παλεύουν γι’ αυτό.