Από την πρόσφατη Ευρωπαϊκή αλλά και πλέον από την Αμερικανική εμπειρία ας κρατήσουμε κάποιες ανησυχητικές τάσεις:
Του Γιώργου Πλειού
1) Οι τραμπιστές στις ΗΠΑ είναι αριθμητικά πολλοί, περίπου οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν
2) Τραμπ και τραμπιστές δεν υπάρχουν μόνο στην Αμερική, υπάρχουν παντού. Στην Ουγγαρία, στην Ιταλία, στη Μ. Βρετανία, στη Βουλγαρία κλπ., και φυσικά στην Ελλάδα αν και με άλλες ταμπέλες. Και είναι επίσης πολλοί. Τραμπιστές παντού είναι όχι μόνο αυτοί που έχουν δηλώσει ανοιχτά την θετική στους στάση απέναντι στον Τραμπ, αλλά και εκείνοι που υιοθετούν το λόγο και τις πρακτικές του (εθνικιστές, ρατσιστές, θρησκόληπτοι, φονταμενταλιστές, σκοταδιστές, συνωμοσιολόγοι κ.ά.). Κι ας ξανασκεφτούν όσοι πανηγύριζαν το “τέλος των ιδεολογιών” τι σήμαινε τελικά. Οι τραμπιστές δεν είναι απαραίτητα εξαθλιωμένοι υλικά – οικονομικά. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Όμως σε μεγάλο βαθμό είναι εξαθλιωμένοι ιδεολογικά. Και δεν θα υπήρχαν αν δεν είχαν καταναλώσει αμέτρητες ποσότητες σκουπιδιών των ΜΜΕ και της διασκέδασης, αλλά και πολιτικών, κινηματογραφικών κ.λπ. σκουπιδιών σε απολαυστικό μενού με μπόλικο πολιτικό κυνισμό.
3) Διαγράφουν με αυξανόμενο ρυθμό μια τροχιά ακροδεξιοποίησης και το κυριότερο
4)Έχουν πλέον αποδεσμευτεί όχι μόνο από το κοινωνικό αλλά και από το πολιτικό συμβόλαιο. Γι΄αυτό και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, δεν διστάζουν να καταπατήσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς τους οποίους υποκριτικά υποστήριζαν το προηγούμενο διάστημα, εν τέλει δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ανεξέλεγκτα παράνομη βία με απρόβλεπτες συνέπειες στο εσωτερικό αρκετών χωρών αλλά και διεθνώς. Μια πόλωση που μπορεί να εξελιχθεί κάπου σε βαθύ και τραχύ ρήγμα.
Το 2014, όταν επικράτησαν οι αντίπαλοι του Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία, ανάρτησαν έξω από το δημαρχείο του Κιέβου (είχε χρησιμοποιηθεί ως αρχηγείο των εξεγερμένων Ουκρανών “μακομάχων “το προηγούμενο διάστημα) που έγραφε “Είμαστε κατά του παρεμβατικού κράτους”. Αυτοί που το είχαν αναρτήσει ήταν οι φασίστες νέου τύπου (της ζούγκλας της ελεύθερης αγοράς, όπου όλη η κοινωνία και οι θεσμοί της λειτουργούν ως ιδιωτική επιχείρηση), δηλαδή οι φασίστες του Pravii Sektor (Δεξιού Τομέα).
Έχω τη γνώμη πως αν θέλει να καταλάβει κάποιος ορισμένες από τις εξελίξεις που γίνονται εδώ και κει δεν έχει παρά να κοιτάξει τι έγινε στην Ουκρανία το 2014.
Αυτό που έγινε στο Κίεβο το 2014 δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν ένα πείραμα που εφαρμόζεται κι αλλού
*Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Έρευνας στα ΜΜΕ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: facebook