ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Ο επικείμενος θάνατος του Κουφοντίνα θα είναι ένας πολιτικός αλλά και προσωπικός θρίαμβος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στόχος ζωής τον οποίο επιδίωξε και τελικά κατάφερε. Γι αυτόν το θάνατο θα μείνει στην ελληνική ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα. Ξεπερνώντας και τον πατέρα του.
Του Αντρέα Παναγόπουλου
Ο θάνατος του Δημήτρη Κουφοντίνα ο οποίος προχώρησε σε απεργία πείνας και δίψας με μοναδικό αίτημα να τηρηθεί και για τον ίδιο ο νόμος με ο,τι ακριβώς αυτός προβλέπει, αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τον σημερινό πρωθυπουργό να ενισχύσει το πολιτικό αλλά και το προσωπικό του προφίλ ως Ηγεμόνα που δεν είναι απλώς ένας “νέος άνθρωπος” με “φρέσκιες”, “μοντέρνες”, “φιλελεύθερες” ιδέες, ένα “άριστος” με πτυχίο του Χάρβαρντ. Είναι ένας ισχυρός, ένας ατσάλινος ηγέτης που δεν υποχωρεί υπό το βάρος οποιασδήποτε πίεσης. Είτε του ζητούν να αποπέμψει τη Λίνα Μενδώνη είτε να τηρήσει το νόμο για έναν κατάδικο.
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, της μεγάλης συντηρητικής παράταξης, φαίνεται πως συνειδητοποίησε ότι η πολιτική ισχύς δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην επικοινωνία, στον Πέτσα και στον Ταραντίλη, ούτε και στις “μονταζιέρες”. Η πολιτική ισχύς πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη. Και η υπέρτατη πράξη ενός ηγέτη, παλαιάς κοπής, είναι να σηκώνει ή να κατεβάζει τον αντίχειρα πάνω από την αρένα. Διότι οι οπαδοί του δεν αρκούνται μόνο με το “άρτο” και τις απ’ ευθείας αναθέσεις. Χρειάζονται και θεάματα. Και τι καλύτερο από το θέαμα ενός τρομοκράτη, καταδικασμένου 11 φορές σε ισόβια για 11 φόνους, από το να τον δουν στο νεκροκρέβατο.
Οπως ο Αχιλλέας έσυρε μπροστά στα μάτια μια ολόκληρης πολιτείας, τον Έκτορα έχοντάς τον δεμένο στο άρμα του για διδακτικούς λόγους, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τιμά και συνεχίζει παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους στην εποχή του χαλκού. Αλάνθαστη τακτική για έναν ηγεμόνα. Ισως όχι πολύ σύγχρονο ούτε πολύ ευρωπαίου, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
Η διαπίστωση ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας μετά από σαράντα χρόνια, όταν η Μάργαρετ Θάτσερ “θανάτωνε” τον Μπόμπι Σαντς, μόνο ως ψόγος δεν μπορεί να εκληφθεί για τον πρωθυπουργό και τους επιτελείς του. Τι καλύτερο από το να σε συγκρίνουν με τη “Σιδηρά Κυρία” της Μεγάλης Βρετανίας; Ισα- ίσα είναι η υπέρτατη αναγνώριση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ξεπεράσει, επιδεικνύοντας χαρακτηριστικά ισχυρού, αλύγιστου Ηεγεμόνα, ακόμη και τον Εθνάρχη και Ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος σε μία αδύναμη στιγμή -ήταν πια και πολύ ηλικιωμένος- είχε δώσει χάρη στον απεργό πείνας Χρήστο Ρούσσο, το 1987 (χάρη, όχι απλή τήρηση του νόμου).
Δεν έχει υπάρξει μεγάλος Ηγεμόνας στην ιστορία της ανθρωπότητας που να μην είχε χέρια βαμμένα στο αίμα. Σήμερα, η δημοκρατική και φιλελεύθερη Δύση, αποκτά έναν ακόμη. Αρκετά είχε χαλαρώσει με ηγέτες-λαπάδες. Ο Ερντογάν μάλλον θα συμφωνεί με αυτό και θα χαρεί ιδιαίτερα να αποκτήσει έναν συνομιλητή με προσόντα ανάλογα των δικών του καθώς πολύ πρόσφατα τρεις απεργοί πείνας πέθαναν στις φυλακές του.
Μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν σύγχρονο Αχιλλέα ικανό να συγκινήσει χιλιάδες αρχαιολάτρες και “μακεδονομάχους”. Αρκετή πίκρα γεύτηκαν άλλωστε με τις Πρέσπες αλλά και με την καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Κάπως πρέπει να ισορροπήσουν τα αισθήματά τους. Ενας τέτοιος θρίαμβος όπως ο θάνατος Κουφοντίνα τους είναι απαραίτητος.