Περισσότερο κι από τα χτυπήματα των αστυνομικών γκλομπ σε πλευρά και κεφάλια πονούν και πληγώνουν την κοινωνία τα ψέματα που διοχετεύονται από την ΕΛ.ΑΣ. και το Υπουργείο Καταστολής (και όχι πλέον “Προστασίας Πολίτη” ή “Δημόσιας Τάξης”).
Του Αντρέα Παναγόπουλου
Ηδη από τους πρώτους μήνες ανάληψης της ηγεσίας από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει μετατραπεί σε βιομηχανία παραγωγής ψεμάτων τα οποία διοχετεύονται τόσο στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων όσο και σε φιλικά ΜΜΕ έτσι ώστε να αποκρύψουν λάθη και αυθαιρεσίες αστυνομικών οργάνων.
Από τις προσαγωγές μικρών παιδιών μέσα από κινηματογράφους όπου παιζόταν η ταινία “Τζόκερ” και ως την εισβολή, τον ξυλοδαρμό και την προσαγωγή της οικογένειας Ινδαρέ με χαλκευμένες κατηγορίες. Από τη διάλυση της μεγαλειώδους συγκέντρωσης δεκάδων χιλιάδων πολιτών έξω από το Εφετείο, τη μέρα της απόφασης καταδίκης της Χρυσής Αυγής, με τον ψευδή ισχυρισμό ότι “έπεσαν 150 μολότοφ” έως και τα χθεσινά ψεύδη για “επίθεση 30 ατόμων σε άνδρες της ΔΙΑΣ”.
Ψέματα και για το κορονοτσιμπούσι του πρωθυπουργού στη Ικαρία, όπου δήθεν “δεν ίσχυαν μέτρα κατά της πανδημίας”.
Ψέματα για το ξεγύμνωμα και τον άγριο ξυλοδαρμό, στα όρια των βασανιστηρίων, φοιτητών στο ΑΠΘ.
Δεκάδες είναι ακόμη παρόμοιες ψευδείς διαρροές και ανακοινώσεις.
Ψέματα – Ψέματα – Ψέματα. Συστηματικά και ανερυθρίαστα. Για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα είτε αφορούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια είτε τις “παραβιάσεις” των μέτρων για την πανδημία, είτε το κλείσιμο της Εθνικής Οδού για δέκα πόντους χιόνι.
Με τεράστιο κόστος στην αξιοπιστία του κράτους και της αστυνομίας αλλά και στην εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουν οι πολίτες στις Αρχές ώστε να υπάρχει κοινωνική ειρήνη.
Ομως οι εικόνες από τον βάναυσο, σαδιστικό ξυλοδαρμό πολιτών στη Νέα Σμύρνη και η διαστρέβλωση που προηγήθηκε της αποκάλυψης της αλήθειας, είναι πλέον η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της ανοχής στον Υπουργό Καταστολής, στους πραιτοριανούς του και στους συνεργάτες του στα ΜΜΕ που αποτελούν πλέον απειλή για την ίδια τη Δημοκρατία.