Newsroom Team Ως άλλος Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ και Πάπας Φραγκίσκος, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από τη βήμα της Βουλής ζήτησε συγνώμη για όσα έπραξε η Αστυνομία.
Του Σπύρου Σιδέρη
Ζήτησε συγνώμη όχι μόνο για την περίοδο της σχεδόν διετούς διακυβέρνησης του, αλλά κι εκ μέρους των προηγούμενων κυβερνήσεων, ως ο αίρων τας αμαρτίας του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας.
Μόνο την περίοδο της χούντας και του εμφυλίου δεν έβαλε στο κάδρο της συγνώμης του. Ξέχασε βέβαια να συμπεριλάβει και τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 για την Ανεξαρτησία της Ελλάδας για να είναι πιο επίκαιρος επικοινωνιακά. Τι θα του κόστιζε; Τίποτα. Τζάμπα είναι εξάλλου και χωρίς τίμημα, όταν απλώς εκφράζεται ρητορικά κι όχι πρακτικά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας τον Ιούλιο του 2019, προχώρησε άμεσα στην πρώτη του πολιτική και θεσμική κίνηση, την ίδρυση του Επιτελικού Κράτους. Παρόλο που διαφημίστηκε ως η πιο φιλόδοξη και εμβληματική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης, για τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, την αποκομματικοποίηση, την αξιοκρατία και την μείωση του εύρους του, τελικά έγινε ο νόμος που πέρασε όλες τις εξουσίες και τον έλεγχο τους στο Πρωθυπουργικό Γραφείο και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Μέχρι σήμερα, η λειτουργικότητα του κράτους κάθε άλλο παρά βελτιώθηκε, η κομματικοποίηση ενισχύθηκε, η αξιοκρατία καταβαραθρώθηκε, ενώ και αριθμητικά ο κρατικός τομέας όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε υπερβολικά σε πολλούς τομείς, όπως των μετακλητών υπαλλήλων. Συν τοις άλλοις έχει υπό έλεγχο την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, με χρηματοδοτήσεις και αρκετές φορές με αποπομπή μη αρεστών δημοσιογράφων.
Λογικό θα ήταν ο Πρωθυπουργός ως ο μόνος εκφραστής της πολιτικής του επιτελικού κράτους, να είναι ο κύριος υπεύθυνος αλλά και ο υπόλογος των κυβερνητικών επιλογών.
Αντ’ αυτού όμως, σχεδόν πάντα, αποσυνδέει τον εαυτό του απ’ οποιαδήποτε κυβερνητική αστοχία και έρχεται πάντα ως σωτήρας να διορθώσει αυτός και μόνο αυτός τις κυβερνητικές αστοχίες και τα σκάνδαλα που γίνονται γνωστά αποκλειστικά σχεδόν από τα κοινωνικά δίκτυα. Η φράση «με απόφαση του Πρωθυπουργού» είναι η πιο πολλές φορές επαναλαμβανόμενη.
Ακόμα και στα πολλά διαγγέλματα του Κυριάκου Μητσοτάκη γίνεται πάντα αναφορά σε πρώτο πρόσωπο, στα θετικά, ενώ για όσα έχουν αρνητική χροιά το πρώτο ή το τρίτο πληθυντικό λαμβάνει χώρα στο κείμενο.
Θα ήταν λογικό να προστατεύουν τον Πρωθυπουργό τους οι Υπουργοί του. Αυτός τους έδωσε τις θέσεις εξάλλου και του «χρωστάνε». Όμως το να προστατεύει ο ίδιος τον εαυτό του από τους Υπουργούς του, δείχνει την ανασφάλεια του και γιατί όχι την απομόνωση που νιώθει.
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι για έναν απροσδιόριστο λόγο, τις αστοχίες τους οι Υπουργοί της Κυβέρνησης δεν τις έχουν πληρώσει με την αποπομπή τους. Στους δυο ανασχηματισμούς που έκανε ο Μητσοτάκης σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο, μόνο δυο Υπουργούς απέπεμψε. Τον Τάκη Θεοδωρικάκο από το Υπουργείο Εσωτερικών αντικαθιστώντας τον με τον Μάκη Βορίδη, γνωστό για το ακροδεξιό του παρελθόν. Η επιλογή ήταν καθαρά πολιτική γιατί ο προερχόμενος από το ΚΚΕ Θεοδωρικάκος δεν θα ήταν διαχειρίσιμος σε πολιτικές παρεμβάσεις στην περίπτωση που γινόντουσαν εκλογές. Τον έτερο Υπουργό που απέπεμψε ήταν ο Γιάννης Βρούτσης από το Εργασίας, ο οποίος χρεώθηκε με σωρεία αστοχιών στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας, αποζημιώνοντας τον όμως με τη θέση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του κόμματος.
Η ατολμία του Πρωθυπουργού να προχωρήσει σε γενναίο ανασχηματισμό παρά τα πολλά προβλήματα στην διακυβέρνηση, χαρακτηρίστηκε από δημοσιογράφους και αναλυτές, ως ο φόβος του Μητσοτάκη να μην συγκρουσθεί με τις ομάδες των πρώην Πρωθυπουργών της ΝΔ, Καραμανλή και Σαμαρά, διατηρώντας έτσι τις εσωκομματικές ισορροπίες και την ηρεμία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Εδώ βέβαια θα μπορούσαν να προστεθούν ακόμα δυο παράμετροι.
Πρώτον, οι αστοχίες των Υπουργών, να ήταν κατόπιν Πρωθυπουργικής επιλογής, κάτι που δείχνει λογικό αν αναλογιστεί κάποιος πως λειτουργεί το επιτελικό κράτος. Μια ενδεχόμενη αποπομπή Υπουργού, για λόγους ανικανότητας ή λόγω σκανδάλου θα άγγιζε και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, χρεώνοντας του την αποτυχία με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η δεύτερη παράμετρος ενδεχομένως να είναι στρατηγική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζοντας να κρατά στις θέσεις τους, τούς Υπουργούς, που αποδεδειγμένα έχουν κάνει λάθη, αστοχίες ή και σκάνδαλα ακόμα, ο Πρωθυπουργός πολύ εύκολα στο τέλος της θητείας, μπορεί να τους χρεώσει με την οποιαδήποτε αποτυχία, μένοντας αυτός στο απυρόβλητο.
Ότι κι αν συμβαίνει ή σκέφτεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης μένει να φανεί το επόμενο μικρό διάστημα, όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, τις αστοχίες και την αντίδραση του κόσμου για τις πολιτικές του αποφάσεις.