ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Μπορεί να είναι ο μανιχαϊσμός πολιτικό εργαλείο, στοιχείο που θα περιγράφει εφεξής την αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση; Όσο κι αν η Ελλάδα του 2021 δεν έχει καμία σχέση με την Μεσοποταμία του 3ου αιώνα μ.Χ, ο Μανιχαίος (Μάνης) φαίνεται πως διαθέτει οπαδούς στον εγχώριο πολιτικό σκηνικό. Κι αυτό διότι καλλιεργείται με επιμονή ένας νέος δυϊσμός της (πολιτικής) οντολογίας: η μάχη ανάμεσα στο φως και το σκότος, το καλό και το κακό, την ύλη (τεχνοκρατία) και το πνεύμα (άκαιρες και θολές αναφορές σε Δημοκρατία και ατομικά δικαιώματα).
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Η κυβέρνηση κρατά για τον εαυτό της τα πρώτα συστατικά του δυϊσμού και αποδίδει τα δεύτερα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ισχυρίζεται πως εκπροσωπεί το φως της αποτελεσματικής διαχείρισης, το καλό των μεταρρυθμίσεων και της καινοτομίας, την ύλη της οικονομικής ανάπτυξης και των επενδύσεων, και κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για τις πληγές του Φαραώ. Η επικοινωνιακή της τακτική αποδίδει στον πολιτικό της αντίπαλο υπόγεια σχέση με την τρομοκρατία, φλερτ με την αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος, ακόμα και υγειονομική εσχατολογία μέσω της προσπάθειας της να διασπείρει τον κοροναϊό δια του “βιολογικού όπλου” των υποκινούμενων κινητοποιήσεων.
Σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για την προσπάθεια αναβίωσης του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου πριν τις εκλογές του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται ανίκανος να κυβερνήσει, κόμμα επήλυδας στο δημοκρατικό σκηνικό της μεταπολίτευσης (κάτι σαν τους ευκαιριακούς νοικάρηδες της εξουσίας, που έλεγε και ο Κ. Σημίτης), ένας ταραξίας που καταστρέφει τους θεσμούς και επιδιώκει το χάος.
Η τακτική έχει αποδώσει κατά το παρελθόν και διαθέτει ακόμα ισχυρούς θύλακες στην πολιτική, τα μίντια, την επιχειρηματικότητα και οπαδούς σε μερίδα της κοινωνίας. Πρόκειται, ωστόσο, για τάση αυτοχειρίας καθώς διασπείρει την τοξικότητα και τον διχασμό και προκαλεί αστάθεια στην λεπτή ισορροπία που ακόμα και στις χειρότερες στιγμές του διατηρούσε το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες.
Φταίει μόνο η κυβέρνηση ή αυτοτραυματίζεται συχνά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ; Ισχύουν και τα δύο, ωστόσο η πρώτη τάση είναι ισχυρότερη, διαθέτει ερείσματα και μεγάλη δύναμη πυρός. Κόβει την κοινωνία στα δύο. Το χειρότερο είναι πως δεν μπορεί εύκολα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ανάγκη την ανάδειξη του “κακού” ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρήσει την κυριαρχία στον χώρο του και είναι αλήθεια πως εργαλειοποιεί “υποδειγματικά” αυτόν τον μανιχαϊσμό.
Οι δημοκρατίες, όμως, χρειάζονται σημεία ισορροπίας και βαλβίδες εκτόνωσης. Έχουν ανάγκη την διέξοδο της εναλλαγής, αλλιώς ρέπουν σε μικρούς ολοκληρωτισμούς…