Η Δημοκρατία μας σκάβει το λάκκο της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Βασίζονται στα reports που λαμβάνει η εταιρία που έχει υπεργολαβικά αναλάβει να ελέγχει τις αναρτήσεις στην Ελλάδα και τα κριτήρια με τα οποία γίνονται είναι άγνωστα, στεγανά και πολιτικά προφανώς μεροληπτικά. Αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ακόμη κι αν δεν το θέλει.

Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ιδιωτικές εταιρίες εισαγμένες στο χρηματιστήριο επομένως ό,τι θέλουν κάνουν. Πλην όμως αυτό που νέμονται τα μέσα αυτά, το διαδίκτυο, είναι ό,τι πιο κοινό έχει επινοήσει η ανθρωπότητα στους νεωτέρους χρόνους. Επομένως, το να λέει ή να υπαιννίσεται ένα κράτος ότι δεν έχει αρμοδιότητα επί των θεμάτων αυτών είναι σαν να λέει ότι έχει παραδώσει τα κλειδιά της ελεύθερης έκφρασης σε υπεργολάβους του και επί της χρήσης τους ουδεμία ευθύνη έχει.

Αυτό όμως είναι φυτίλι στα θεμέλια της δημοκρατίας μας. Είναι σαν να παραχωρήσαμε τη χρήση της πλατείας του χωριού μας σε έναν ιδιώτη και αυτός να λέει “ελάτε όλοι, φάτε-πιείτε, πείτε ό,τι νομίζετε, αλλά αν κάποιος δεν μου κάνει, εγώ αποφασίζω να τον διώχνω κι αν σας αρέσει, διότι δικιά μου είναι η πλατεία”.

Δεν πάει έτσι όμως. Αν δεν υπάρξει ένας αποτελεσματικός και διάφανος μηχανισμός λογοδοσίας και ελέγχου των κολοσσών που ελέγχουν το διαδίκτυο είτε σε κρατικό, είτε σε περιφερειακό είτε σε οικουμενικό επίπεδο τότε γίναμε έρμαια των αδιαφανών προθέσεων και των τηλεφωνημάτων που κατά καιρούς λαμβάνουν οι υπεργολάβοι από τους ισχυρούς που ενοχλούνται από το περιεχόμενο κάποιων αναρτήσεων.

Στις δημοκρατίες – μας αρέσει δε μας αρέσει – ο μόνος που δικαιούται να λογοκρίνει είναι ο εισαγγελέας, οριακά και καμία ανεξάρτητη αρχή. Αν όχι, πιο έντιμο είναι να πούμε πως “όλα είναι ελεύθερα και γαία πυρί μειχθήτω” παρά αυτή η ντροπιαστική κατάσταση που ισχύει σήμερα και δεν νοιάζεται να τηρήσει ούτε τα προσχήματα ενός φιλελεύθερου πολιτεύματος.

Στα κράτη υπάρχουν ευθύνες και τις ευθύνες τις έχουν οι κυβερνήσεις.