ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αυτονόητο είναι πως ούτε ο Τζανακόπουλος απεργάζεται κάποιο σχέδιο για μαζικές απολύσεις υπηρεσιακών παραγόντων στο Δημόσιο εάν και εφόσον το κόμμα του επιστρέψει στην διακυβέρνηση, ούτε, αίφνης, ο Αλέξης Τσίπρας μετατράπηκε σε “αρνητή” εμβολίων ακολουθώντας τα ίχνη του Βελόπουλου, όπως σπεύδουν με ακραίο τρόπο να τον παρουσιάσουν κάποια φιλοκυβερνητικά μιντιακά κέντρα.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Ο πρώτος θα διεκδικούσε, σε μια τέτοια περίπτωση, βραβείο πολιτικής βλακείας. Όμως, και έμπειρος και έξυπνος είναι. Αλλωστε, ακόμα κι αν έχεις κάτι τέτοιο κατά νου δεν το δηλώνεις σε δημόσια θέα εκτός εάν κυριεύεσαι από σύνδρομο πολιτικού ιδεασμού. Ο δε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τάχθηκε σαφώς υπέρ του εμβολιασμού με AstraZeneca (στην συνέντευξή του στον Γιώργο Παπαδάκη), προσπάθησε, απλώς, να ισχυριστεί αυτό που ακούγεται ευρέως: ό,τι, δηλαδή, η κυβέρνηση αξιοποιεί επικοινωνιακά το απόθεμα των εμβολίων της συγκεκριμένης εταιρείας, το οποίο δημιουργήθηκε (και) εκ του γεγονότος πως υπήρξαν πολλές ακυρώσεις προγραμματισμένων ραντεβού- σε περίπου 200.000 τις προσδιόρισε, προ ημερών, αρμόδιος κυβερνητικός παράγοντας.
Το ζήτημα, ωστόσο, σε αυτό το πολιτικό σκηνικό πόλωσης, δεν είναι, συχνά, τι λες αλλά πως το λες. “Truth well told”, είναι το σλόγκαν που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες μεγάλη πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία και περιγράφει με ακρίβεια τι πρέπει να κάνει οιοσδήποτε ομιλεί δημοσίως. Ιδιαίτερα όταν γνωρίζεις πως ο πολιτικός σου αντίπαλος καραδοκεί για το παραμικρό λεκτικό σου ολίσθημα και, ταυτοχρόνως, διαθέτει την επικοινωνιακή ισχύ να το εκμεταλλευτεί και να μεταστρέψει την πολιτική ατζέντα.
Το γεγονός ότι στη δημόσια διοίκηση υπάρχουν θύλακες αυτόνομων υπερεξουσιών που καθιστούν ορισμένες φορές απαγορευτική την εφαρμογή πολιτική αποφάσεων είναι γνωστό τοις πάσι. Το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας για την μεγάλη αύξηση των μετακλητών υπαλλήλων επί τις σημερινής διακυβέρνησης (κάτι το οποίο έκανε και η προηγούμενη διακυβέρνηση σε μικρότερο, όμως, βαθμό) είναι ακριβές και αποτελεί απόδειξη του τρόπου με τον οποίο επιχειρείται by pass από τους συγκεκριμένους θύλακες- οι οποίοι άλλοτε είναι φιλικοί και άλλοτε εχθρικοί προς την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η ιδέα του “επιτελικού κράτους” που προώθησε η σημερινή κυβέρνηση σε αυτό, άλλωστε, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί. Να δημιουργήσει πολιτικά και διοικητικά κέντρα που να λειτουργούν παρακάμπτοντας δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης. Ενίοτε, δε, καταστρατηγώντας ακόμα και αυτή την βασική σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ αιρετών, διοίκησης και πολιτών. Ίσως και την αρχή της πολιτικής ευθύνης και της λογοδοσίας.
Όλα αυτά, όμως, δεν εξηγούνται δια της απλοϊκής και υπονομευτικής εξαγγελίας περί “εκκαθαρίσεων”. Οι λέξεις αναδεικνύουν τις προθέσεις και τα νοήματα και οι λέξεις “σκοτώνουν”.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πέφτουν συχνά σε αυτή την παγίδα. Ναι, αλλά όχι περισσότερο, θα ισχυριστεί κανείς, από όσο οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης. Σωστά. Έχουν ειπωθεί τερατουργήματα που σε άλλη περίπτωση θα ξεσήκωναν πολιτικές θύελλες. Δεν συνέβη ή συνέβη κατ’ ελάχιστον. Αυτή την πολυ σημαντική διαφορά τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ την γνωρίζουν δείχνουν συχνά να την αγνοούν. Προσφέρονται ως αμνοερίφια το Πάσχα στην καλά οργανωμένη κυβερνητική επικοινωνία και τους μιντιακούς χειριστές της.
Υπάρχει και κάτι άλλο που δείχνει το επικοινωνιακό έλλειμμα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση έχει αναδείξει σε επιστήμη την προσποίηση πως στο εσωτερικό της επικρατεί κλίμα σύμπνοιας και ενότητας. Κάθε υπουργός μιλά με φιλοφρονήσεις και εγκώμια για τον άλλο. Και σε κάθε δέκα λέξεις ενός εκάστου υπάρχει εμφατική αναφορά στον ρόλο του πρωθυπουργού. Μπορεί η πραγματική εικόνα να είναι διαφορετική, να υπάρχουν εχθροπάθειες και παρασκηνιακοί ανταγωνισμοί, το μήνυμα, ωστόσο, που εκπέμπεται είναι οργανωμένο και θετικό.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει συχνά στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Διαφορετικά και αντιφατικά μηνύματα, σπέρματα αμφιβολίας για την κεντρική στρατηγική, πρακτικές εσωστρέφειας και προσωπικών τακτικών, διαφωνίες για το έλασσον, άγνοια κινδύνου, απουσία ενιαίας έκφρασης και άλλα πολλά που αρκετές φορές φέρνουν σε δύσκολη θέση τον ίδιο τον Τσίπρα. Επιπροσθέτως, εύκολα διακρίνει κανείς την αλλεργία ορισμένων να πουν μια καλή κουβέντα για τον αρχηγό– λέξη, άλλωστε, απαγορευμένη για πολλούς εξ αυτών. Απέναντι στην αρραγή και προσποιητή εικόνα κυβερνητικής ενότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θυμίζει συχνά εκείνο το αδέξιο παιδί που περιμένεις πότε θα σπάσει το βάζο.
Δυστυχώς, στην πολιτική ποτέ μια λέξη δεν είναι μόνο μια λέξη. Δεν τις “ξεστοκάρουμε” βιαστικά, ούτε τις “εκκαθαρίζουμε”. Ιδιαίτερα, επαναλαμβάνω, όταν απέναντί σου έχεις ένα σύστημα που μετράει κάθε σημείο στίξης στις φράσεις σου. Και ποτέ κάθε λέξη σου δεν πρέπει να απευθύνεται μόνο σε εκείνους που διάκεινται φιλικά απέναντί σου και έχουν την καλή πρόθεση να σε καταλάβουν. Πρέπει να λαμβάνει πάντοτε υπ΄ όψιν της εκείνους (τους περισσότερους) που θέλεις να σε καταλάβουν και να κερδίσεις. Τους επιφυλακτικούς, ακόμα και τους καχύποπτους…
Y.Γ Προς επίρρωσην των παραπάνω και της αδυναμίας (μιντιακής αλλά και “εγγενούς”) να ειπωθούν κάποια πράγματα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ παραθέτουμε την αναφορά του υπουργού Υγείας σε “απόθεμα εμβολίων” της AstraZeneca, κάτι που επέτρεψε την αλλαγή στην προτεραιοποίηση των εμβολιασμών. Απόθεμα σημαίνει…στοκ, ωστόσο οι λέξεις αναλαμβάνουν τον…ρόλο τους, όταν δεν αποσαφηνίζονται σωστά οι σχετικές αναφορές.
Στο επαναλαμβάνω ότι για "απόθεμα εμβολίων Αστρα και γι αυτό ανοίγει ο εμβολιασμός ηλικιών 30-39" αναφέρθηκε πρώτος ο Κικιλιας. Η ΕΡΤ δεν έδωσε όλη τη συνέντευξη pic.twitter.com/K7CxwzLz1t
— Ο Αδωροδοκητος (@Adorodokitos) April 28, 2021