Newsroom Team Αντίστροφα μετράμε για να ξεκινήσει στη Βουλή η “μητέρα των μαχών” όπως ονόμασε το νέο εργασιακό νομοσχέδιο Μητσοτάκη – Χατζηδάκη ο Αλέξης Τσίπρας και αυτόματα όπως καταλαβαίνει ο καθένας το πολιτικό “θερμόμετρο” της χώρας ανεβαίνει απότομα.
Του Στέφανου Τάτσιου
Ας είμαστε ειλικρινείς παρά την πανδημία του κορωνοϊού που έχει πλήξει σε τεράστιο βαθμό τη χώρα η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρότι η Βουλή εδώ και ένα χρόνο περισσότερο υπολειτουργεί λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, υλοποιεί πολλές πτυχές του προγράμματος της (παιδεία, οικονομία, ασφάλεια) προκαλώντας αντιδράσεις σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας και κυρίως στη νεολαία και στην εναπομείνασα μεσαία τάξη η οποία άλλα περίμενε προεκλογίκα και άλλα είδε να συμβαίνουν.
Πλέον όμως η Κυβέρνηση προχωράει στη θεσμοθέτηση του νέου εργασιακού νόμου με πρωτοστάτη τον Υπουργό κύριο Χατζηδάκη πραγματοποιώντας αυτό που υποσχέθηκε προεκλογικά ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, την πλήρη απορρύθμιση του τομέα της εργασίας με απόλυτη επιβάρυνση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Αν τελικά περάσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο θα φέρει την κατάργηση του 8ώρου για το οποίο στο παρελθόν έχουν δοθεί πολλές μάχες από τον ελληνικό λαό και τη θέσπιση του 10ώρου μετά από “συνεννόηση” με τον εργοδότη, τη μονιμοποίηση της απλήρωτης εργασίας και δυστυχώς αύξηση της ανεργίας σε όλες τις ηλικίες.
Παράλληλα μία τέτοια νέα συνθήκη θα αποτελέσει μία “βόμβα” στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.
Ο στόχος προσωπικά του Πρωθυπουργού λόγω των αντιλήψεων του είναι η απόλυτη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στην εργασία και όσο προσπαθούν Μαξίμου και Υπουργείο να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό μέσα από τοποθετήσεις τους στα “φιλικά” ΜΜΕ, αποτυγχάνουν καθώς όλοι κατανοούν τι θα συμβεί από τη ψήφιση του νομοσχεδίου και μετά.
Άλλωστε δεν προκαλεί έκπληξη ότι τη θέση του Υπουργού Εργασίας μετά τον ανασχηματισμό ανέλαβε ο Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος διαχρονικά από το 2004 όποιο δύσκολο νομοσχέδιο (Ολυμπιακή, ΔΕΗ) ανέλαβε να περάσει η Νέα Δημοκρατία, το διαχειρίστηκε αυτός με προσωπικό και κοινωνικό κόστος κάτι που θα συμβεί και τώρα, αρχικά στα εργασιακά και λίγο καιρό μετά στο νέο συνταξιοδοτικό τύπου “Πινοσέτ”.
Η ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου ουσιαστικά για να γινόμαστε ξεκάθαροι θεσμοθετεί τον ήδη εργασιακό “μεσαίωνα” που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι με απλήρωτες υπερωρίες και 10ώρη ή 12ώρη μαύρη εργασία, που ουσιαστικά αποτελεί ένα τέταρτο μνημόνιο στον τομέα της εργασίας.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση από τη πλευρά της ανέβασε ήδη πολύ ψηλά τους τόνους θεωρώντας τα εργασιακά ένα πεδίο αντιπαράθεσης που υπερέχει έναντι της Νέας Δημοκρατίας και αυτό είναι ακριβές, αφού έστω στα εργασιακά το Υπουργείο επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κυρίως με την εξαιρετική δουλειά του ΣΕΠΕ υπό την καθοδήγηση της Έφης Αχτσιόγλου και άλλων στελεχών βοήθησε σημαντικά εργαζόμενους και εργοδότες.
Όμως δεν φτάνει ένα απλό όχι από τους βουλευτές του Αλέξη Τσίπρα, ούτε από τους βουλευτές των άλλων αριστερών κομμάτων (ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25) για να αντιληφθεί ο κόσμος της εργασίας τι τον περιμένει τους επόμενους μήνες.
Με τη ψήφιση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου και παράλληλα με το άνοιγμα των δραστηριοτήτων των πολιτών, ανοίγει ένας νέος πολιτικός κύκλος και όλοι επιβάλλεται να πάρουν θέση και αποστάσεις -ακόμα και το ΚΙΝΑΛ- από την συγκεκριμένη Κυβερνητική πολιτική.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σταθεί άξιος των περιστάσεων στη συγκεκριμένη συνθήκη, τότε θα έχει χάσει μία μεγάλη ευκαιρία -ίσως τη τελευταία του- να ανακάμψει και να επανέλθει σε θέση ισχύος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του 2019…