Newsroom Team Φωτογραφική μηχανή, νερό, σνακ, κατάλληλα ρούχα και… έτοιμοι για καρτέρι που θα αποδώσει πολύχρωμα κλικ! Από τις πλέον… covid-free μοναχικές ενασχολήσεις, η φωτογράφιση πτηνών που λουφάζουν μέσα στην πλούσια χλωρίδα της Βόρειας Ελλάδας είναι χόμπι που σιγά, σιγά αποκτά φανατικούς οπαδούς.
«Γεμίζεις μπαταρίες, παίρνεις τη φωτογραφική μηχανή, κιάλια -αν υπάρχουν- φτάνεις στο σημείο, ξεκινάς να… “καλείς” μεταδίδοντας ήχους των πουλιών που θες να φωτογραφίσεις και περιμένεις να γεμίσουν τα φυλλώματα με χρώματα», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ματίας Λορέντζο, ερασιτέχνης φωτογράφος, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια απολαμβάνει στην ηρεμία της φύσης τη συντροφιά λιλιπούτειων φίλων του.
«Το καλοκαίρι, με την ξηρασία φτιάχνεις ποτίστρες, βάζεις ίσως και φαγητό και είναι συναρπαστικό να δεις πόσα πουλιά έρχονται. Μπορείς να τα φωτογραφίζεις και μέσα από το αυτοκίνητο ακόμη αρκεί να μην κάνεις καμία φασαρία ενώ περιμένεις! Εναλλακτικά αφήνεις μακρύτερα το όχημα, βαδίζεις, στήνεις ένα αντίσκηνο πολύ πρωί κοντά σε λίμνες -πάντα με καμουφλάζ έτσι ώστε τα πουλιά να σε συνηθίσουν ως θέαμα και να μην σε θεωρούν απειλή», προσθέτει ο νεαρός φωτογράφος πτηνών, που «μυήθηκε» στο χόμπι, όταν είδε αντίστοιχα φωτογραφικά καρέ φίλου του, επαγγελματία φωτογράφου.
«Μαγεύτηκα από τα πλάνα του Γιώργου Κωστικίδη, απέκτησα μια φτηνή φωτογραφική μηχανή με αξιοπρεπές ζουμ και έφυγα! Η πρώτη μου βόλτα θυμάμαι ήταν μέχρι το Αντίγονο Φλώρινας ένα χωριό 22 χιλιόμετρα από Πτολεμαΐδα. Αντίκρισα για πρώτη φορά μελισσοφάγους όπως και κουκουβάγιες τόσο σε πολύ κοντινή απόσταση που μπορούσες να φωτογραφίσεις και με ένα σύγχρονο κινητό. Αυτό ήταν, γοητεύτηκα!», εξηγεί ο νεαρός από τη Θεσσαλονίκη.
Δεν είναι μόνο τα τροπικά πουλιά… σταρ
Τον Αύγουστο του 2020 που οι μελισσοφάγοι έφευγαν για το ταξίδι τους προς την Αφρική, η μελέτη έκανε τον Ματίας Λορέντζο να συνειδητοποιήσει πως τα πτηνά… σταρ δεν είναι τα μόνα που έχουν φωτογραφικό ενδιαφέρον.
«Σε όλες τις περιοχές στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία θα συναντήσεις όμορφες εκπλήξεις και δεν αναφέρομαι μόνο σε σπάνια είδη πουλιών. Συνηθισμένα πτηνά που βλέπεις και στις πόλεις ακόμη έχουν ομορφιά: σπουργίτια, δεντροσπούργιτα, σπιτοσπούργιτα, καρακάξες, περιστέρια, καλόγεροι, καρδερίνες, κοκκινολαίμηδες θα συναντήσεις εύκολα. Δύσκολα θα βρεις εδώ πάνω στη βόρεια Ελλάδα μεγάλα αρπακτικά που ζουν στη ζέστη, στο νότο, όπως όρνια, γύπες κ.ά αλλά αυτό δεν μας πειράζει: η εξερεύνηση στο δάσος δεν τελειώνει ποτέ!», τονίζει.
Μια φωτογραφία, μια ιστορία…
«Όλα τα καρέ έχουν τη δική τους ομορφιά. Το δύσκολο είναι να αποτυπώνεις μια φωτογραφία με μια ιστορία από πίσω! Έτσι είναι πολύ όμορφο, όταν ταΐζουν τα μικρά οι γονείς μέσα σε φωλιά. Βγάζουν τα μικρά τα κεφαλάκια τους, ανοίγουν το στόμα… Για μια τέτοια φωτογραφία πρέπει είτε να γνωρίζεις πού υπάρχει φωλιά είτε να φτιάξεις μια, όταν ξέρεις ότι τα είδη αυτά θα ξαναγυρίσουν άνοιξη! Ο καλός, πιο ακριβός εξοπλισμός, η φωτογραφική με περισσότερα καρέ ανά δευτερόλεπτο βοηθά επίσης, αλλά δεν είναι και πανάκεια», προσθέτει ο ερασιτέχνης ορνιθοφωτογράφος.
Πώς έρχεται μια «απόλυτη» φωτογραφία; «Χρειάζεται εμπειρία, να είσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή, όπως και τύχη. Μαζί με τεχνικές γνώσεις που θα σε κάνουν καλύτερο φωτογράφο φυσικά», απαντά.
Το παράπλευρο κέρδος του χόμπι είναι η εμπειρία της στιγμής. «Μαγεύεσαι βλέποντας την απαράμιλλη ομορφιά της φύσης, τις φοβερές δημιουργίες της, τα μοναδικά χρώματα των πουλιών. Μαζί με τις φωτογραφίες μελετάς και τη ζωή τους, πώς αντιδρούν. Ναι, έχουν και αυτά συναισθήματα, αφού τρομάζουν, χαίρονται, λυπούνται. Είναι, όμως, πάντα εκεί με υπέροχες φωνές τους! Να μας κελαηδούν και να μας γεμίζουν αισιοδοξία και χαρά… Είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία, όχι πολύ μακριά από το σπίτι σου», περιγράφει ο ερασιτέχνης ορνιθοφωτογράφος.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ