Newsroom Team «Η ενημέρωση είναι λειψή και στρεβλή, γι’ αυτό έχουν καταβαραθρωθεί τα δελτία ειδήσεων και οι εφημερίδες. Η κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα που εκφράζεται στην δημοσκόπηση του ευρωβαρόμετρου, όπου τα 2/3 των πολιτών εμφανίζονται να μην είναι ικανοποιημένοι από την λειτουργία της δημοκρατίας, είναι απόρροια της περιόδου απαισιοδοξίας και φόβου που βιώνουμε και δεν εκπλήσσει κανέναν», έλεγε, τις προάλλες, στον ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο” ο γνωστός και εμπειρότατος πολιτικός επιστήμονας και εκλογολόγος Ηλίας Νικολακόπουλος.
Στην παραπάνω παράγραφο ο H. Νικολακόπουλος επιβεβαιώνεται δύο φορές. Αφενός για την ερμηνεία ίσως της σημαντικότερης από τις πολλές αιχμές της έρευνας του “Ευρωβαρόμετρου”, αφετέρου για την μικρή “ακτινογραφία” του σχετικά με την θορυβώδη απουσία της ενημέρωσης από τα εγχώρια μίντια.
Τρανό παράδειγμα, η ίδια η έρευνα του “Ευρωβαρόμετρου”. Σε πόσα ελληνικά μέσα ενημέρωσης την διαβάσατε; Πόσα και ποια δελτία ειδήσεων αναφέρθηκαν σε αυτήν; Οι απαντήσεις προσεγγίζουν το…μηδέν, αν δεν ταυτίζονται με αυτό. Είναι τα ίδια μίντια που παράγουν περισσότερες δημοσκοπήσεις από αυτές που μπορούμε να καταναλώσουμε και αυτάρεσκα βροντοφωνάζουν τις διαφορές των 12,15,17 μονάδων της άνετα (είναι αλήθεια) προπορευόμενης Ν.Δ από τον καχεκτικό και ασθμαίνοντα ΣΥΡΙΖΑ.
Το “Ευρωβαρόμετρο” είναι η πλέον αξιόπιστη έρευνα που διεξάγεται στην Ευρώπη, αποτυπώνει τις πολιτικές και κοινωνικές τάσεις σε κάθε μία χώρα-μέλος ξεχωριστά και τελεί υπό την αιγίδα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η σημαιούλα με τα κίτρινα αστεράκια στο φόντο της έρευνας το επιβεβαιώνει.
Κανένα ελληνικό μέσο ενημέρωσης δεν ασχολήθηκε μαζί της-με εξαίρεση την επιμονή κάποιων (ελάχιστων) αναλυτών.
Τις ίδιες ώρες που η Κομισιόν “απελευθέρωνε” την έρευνα στα 27 κράτη-μέλη, στα ελληνικά ΜΜΕ και στον αστερισμό των social media κυριαρχούσαν άλλες “ειδήσεις”.
Παράδειγμα 1ο: Η “μεγάλη προδοσία” του Αλέξη Τσίπρα στην εργατική τάξη, ως αυτή αποδεικνύεται περίτρανα και ντροπιαστικά από το γεγονός πως ο fashion icon αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκε -άκουσον άκουσον- με πόλο μπλουζάκι της Boss στην πορεία για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς! Πως τολμά, άραγε, την ώρα που βάλλει κατά το περί 8ώρου αφήγημα της κυβέρνησης να εμφανίζεται με Boss των 50 ευρώ; Ένα απλό μπλουζάκι από τα καλάθια του Zara θα ήταν, αναμφίβολα, ένδυμα περισσότερο ενδεδειγμένο για την περίσταση. Αφήστε που θα ταίριαζε και στο πρότυπο περί “άπλυτων αριστερών” που, όχι πολύ παλαιότερα, αναδείκνυε εκείνη η επικοινωνιακή σύμβουλος της υπουργού Πολιτισμού που τελεί σε μακρά διαθεσιμότητα, πλέον, μετά το σκάνδαλο Λιγνάδη.
Παράδειγμα 2ο: Το διδακτορικό του Alexis Patelis. Άφαντα τα περί τεμπέληδων που κοπιάζουν στην ημεδαπή ή την Εσπερία για την απόκτηση κάποιου phD. Κακώς, δεδομένου πως αυτό -κατά τον πρωθυπουργικό σύμβουλο- δηλώνει απροθυμία για εργασία. Ο ίδιος, δε, δεν θα προσλάμβανε ποτέ κάποιον τέτοιο νέο, ήγουν τουτέστιν δεν θα προσλάμβανε και τον…εαυτό του, ως κατέχοντα διδακτορικό τίτλο από το εμβληματικό Princeton των Ηνωμένων Πολιτειών. Η προσβολή στη νεολαία του brain drain, την οποία θέλουμε να μεταβάλλουμε σε επαναπατρισθέν ανθρώπινο δυναμικό του brain (re)gain κάτι περισσότερο από προφανής. Άφαντο και αυτό το θέμα, παρά τις ανακοινώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την θύελλα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέχρι τη στιγμή, βεβαίως, που ο πρωθυπουργικός σύμβουλος αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη, πιεζόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου το οποίο ξέρει να διαβάζει δημοσκοπήσεις (ακόμα και του εξαφανισθέντος “Ευρωβαρόμετρου”), ώστε να μπορεί να καταλάβει το πλήγμα στις νεότερες ηλικίες που δηλώνουν απογοητευμένες και θυμωμένες από το κυβερνητικό μετα-πανδημικό αφήγημα.
Παράδειγμα 3ο: Έναντι του ανύπαρκτου θέματος Πατέλη, αναδείχθηκε το (υπαρκτό) θέμα Αχτσιόγλου. Έγκλημα καθοσιώσεως μια τρεκλίζουσα -είναι αλήθεια- διατύπωση της τομεάρχη Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά της να αποτυπώσει τα διλήμματα που προκύπτουν από την επιχείρηση μετάβασης από την πανδημία στην κανονικότητα.
Παράδειγμα 4ο: Τίνος ήταν, τελικά, οι πατέντες; Αυτό το λήξαμε νωρίς. Η ιδέα ήταν του πρωθυπουργού και, έστω μετά την παρέλευση χρόνου, κατόρθωσε να παρασύρει τον Τζο Μπάϊντεν. Εάν προσθέσει κανείς και το διαβατήριο εμβολιασμού που απλώς μετονομάστηκε σε πράσινο ψηφιακό πιστοποιητικό, το σκορ είναι καθαρό. Δύο στα δύο. Ο χλευασμός του Ιανουαρίου προς την πρόταση Τσίπρα ήταν μόνο ένα μικρό επεισόδιο που τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης δεν είδαν.
Παράδειγμα 5ο: Ποιος νίκησε στη Μαδρίτη; Δεν έχει καμία σημασία. Είναι βέβαιο πως έχασε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο οποίος εξοβελίζεται, πια, εις το πυρ το εξώτερον και την γνωστή έπαυλη της Βαρκελώνης. Το γεγονός πως απέναντι στην υποψήφια της Δεξιάς (του γνωστού Λαϊκού Κόμματος κάποιους υπερ διεφθαρμένου Μαριάνο Ραχόϊ) δεν ήταν ο πρώην ηγέτης των Podemos αλλά ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών του Σάντσεθ που καταβαραθρώθηκε, δεν αξιολογήθηκε ως σημαντικό από τα εγχώρια μίντια. Ούτε, φυσικά, και το γεγονός πως η κυρία Αγιούζο πολιτεύθηκε και κατήγαγε θρίαμβο με συνθήματα “θηλυκού Βελόπουλου” (περί την πανδημία και το lockdown) και απογύμνωσε τους πολιτικά ερμαφρόδιτους Πολίτες ( το ισπανικό Ποτάμι)…
Μπορεί να ανασύρει κανείς και άλλα παραδείγματα για να ενισχύσει την αρχική άποψη Νικολακόπουλου- “Η ενημέρωση είναι λειψή και στρεβλή, γι’ αυτό έχουν καταβαραθρωθεί τα δελτία ειδήσεων και οι εφημερίδες“- και για την γενικότερη κρίση εμπιστοσύνης. Οι Ιούδες φιλούν υπέροχα, άλλωστε, οπότε ποιος νοιάζεται για τα τριάκοντα αργύρια;
Αυτό που ξέχασε να πει, βεβαίως, ο γκουρού της ανάγνωσης των πολιτικών τάσεων είναι το “δια ταύτα” που αποτυπώνεται στις τηλεθεάσεις. Τα δελτία ειδήσεων δεν έχουν μόνο καταβαραθρωθεί. Έχουν δώσει “lead in” για να γράφουν μεγάλες τηλεθεάσεις οι “Αρβύλες” του Κανάκη και του Σερβετά.
Τυχαίο;